Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007

Το κρυφο τετραδιο της Candy (2)



Eστεκε και με κοιτουσε σε μια γωνια.Εκανα πως δεν το εβλεπα.Μας ειχαν πει τοτε στη σχολη να μην αγκαλιαζουμε τα μωρα γιατι δενονται μαζι μας και μετα θα ηταν δυσκολος για εκεινα τουλαχιστον ο αποχωρισμος.Ο Θανος-φιλος μου απο χρονια-και παντα πολυ ρομαντικος ειχε σταμπαρει ενα ομορφο μωρο με ξανθο κεφαλακι και γαλανα ματια.Μου ειχε εκμηστηρευτει οτι απ ολα τα παιδια αυτο του αρεσε πιο πολυ.Του θυμιζε το ανηψακι του που ζει στη Γερμανια και δεν το βλεπει σχεδον ποτε.
Τα περισσοτερα σε εκεινο το κτιριο παιδια ηταν με ειδικες αναγκες και ψυχολογικα προβληματα..Σε καθε θαλαμο υπηρχα περιπου 6 με 7.Γονεις φυσικα δεν υπηρχαν αλλα ακομα κι αν υπηρχαν..Τελοσπαντων.
Το "δικο μου" μωρο ειχε πολυ λυπημενα ματια.Του εριχνα κλεφτες ματιες οταν καναμε μαθημα με τον βοηθο μεσα στον θαλαμο.Ηταν ασχημο και πολλες φορες αποκρουστικο..
Aγελαστο.
Περασαμε απο ολους τους θαλαμους του νοσοκομειου.
Ενα πρωι ειπα στον Θανο να μην παμε στο μαθημα.Να παμε στον πρωτο θαλαμο εκει που ηταν τα μωρα "μας".Μου ειπε οτι αν δεν παμε στο μαθημα και ανακαλυψουν οτι ειμαστε εκει..σηγουρα θα παιρναμε απουσιες.Του ειπα οτι τις απουσιες δεν τις γλυτωνουμε οπως και να χει.
Δεχτηκε.
Εγω απ το νοσοκομειο ηταν ενας γερακος που πουλουσε λουτρινα αρκουδακια και διαφορα αλλα αντικειμενα για μωρα.Πηραμε απο κει δυο τρια πραγματα και μπηκαμε απ την πισω πορτα του νοκομειου λεγοντας στον φρουρο οτι ειμαστε φοιτητες..
Ανεβηκαμε τις σκαλες τρεχοντας γιατι υπηρχε κυνδινος να μας ανακαλυψει ο βοηθος.
Οταν μπηκαμε στο θαλαμο τα μωρα "μας" μολις ειχαν ξυπνησει.Ο Θανος πηγε πανω απ το κρεβατακι και το κοιτουσε..το κοιτουσε, το χαιδευε.Το πηρε αγκαλια.
Το δικο "μου" ηταν παλι αγελαστο.Ανεκφραστο.Τα μεγαλα μαυρα ματια του με κοιτουσαν εξεταστικα.Οταν το αγκαλιασα κουρνιασε στην αγκαλια μου.Μειναμε αρκετη ωρα εκει..
Ο Θανος χαθηκε στα μπλε ματια του.Σκεφτηκα για μια στιγμη οτι θα γινει χαζομπαμπας οταν αποκτησει το δικο του.
Εφτασε η ωρα να φυγουμε..κι εκει εγινε κατι που δεν το περιμενα απο το δικο "μου" μωρο.Οταν το αφησα στη κουνια του..απλωσε τα χερια του και αρχισε να κλαιει.Ηταν σαν να μου ελεγε"Ηρθες για λιγο και τωρα φευγεις.."Εκεινο το ανεκφραστο,αγελαστο αγορακι..απλωνε τα χερια του και φωναζε με εκεινο το σπαραχτικο του κλαμα "Μεινε!Μη φευγεις κι εσυ οπως εφυγε η μαμα μου".
Κατεβηκα τις σκαλες τρεχοντας παλι..Ο Θανος πισω μου ετρεχε κ αυτος.
"Ρε συ χαλαρωσε..εμεις πρεπει να ειμαστε πιο δυνατοι.Οχι τοσο ευαισθητοι.Ελα βρε κοριτσι μου μη κλαις.."
"Ισως δεν επρεπε να παμε..τους χαρισαμε λιγη στοργη.Τα αγκαλιασαμε,παιξαμε μαζι τους και φυγαμε.Ικανοποιησαμε τις δικες μας επιθυμιες κι εκεινα τα καημενα δεν τα σκεφτηκαμε καθολου"
"Μεινε σ'αυτο τον χωρο..αφου το θελεις.Κανε αυτη την ειδικοτητα που σε εκφραζει..αγκαλιασε τα παιδια που σε εχουν αναγκη.Εσυ θα το κανεις καλυτερα απ ολους"
Μεχρι τοτε δεν ειχα σκεφτει καθολου να ειδικευτω με παιδια.

Πριν λιγες μερες και αρκετα χρονια μετα απο εκεινο το γεγονος κατεθεσα τα χαρτια μου για ειδικοτητα.Εκει συναντησα τον Θανο..
"Να εισαι δυνατη"
"Αραγε τι να κανουν τα μωρα "μας"?
"Θα εχουν μεγαλωσει πια..πανε 4 χρονια"
"Δεν θα μας εχουν αναγκη πια ..ε?"..και χαμογελασα.
"Εκεινα θα εχουν παντα την αναγκη μας.Την αναγκη σου...βοηθησε τα"
"Θα το κανω για εκεινο το μωρο "μου" που απλωνε τα χερια του ικετευτικα.."


Δεν ξερω γιατι εγραψα αυτη την ιστορια.Ισως να σκεφτομαι τον Θανο που περναει δυσκολες ωρες στο πλαι του αδερφου του στη εντατικη.
Ισως να σκεφτομαι οτι με επηρεασε πολυ στην αποφαση μου..
Ισως να σκεφτομαι εκεινα τα παιδια τοτε που ημουν φοιτητρια,σ'εκεινο το παλιο νοσοκομειο.Τοτε που για μια στιγμη περασε απ το μυαλο μου αν τελικα ειμαι αξια να κανω ολα αυτα που ονειρευομαι.

38 σχόλια:

Shades είπε...

Επιτέλους και ένα κείμενό σου που δεν έχει γρίφους.
Συγκλονιστικό κείμενο από την αρχή μέχρι το τέλος σε όλα τα σημεία και με ευαισθησίες που μέχρι σήμερα λίγοι γνώριζαν.
Θέλω τέτοια κείμενα να γράφεις συχνότερα..

annamaria είπε...

Το πιο τρυφερο κειμενο που διαβασα στο χωρο των blogs !!
Μπραβο σου Candy μου, μπραβο σου!!

πνευμα είπε...

Πολύ όμορφο

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο!!!!

Κοριτσακι εισαι υπεροχος ανθρωπος,σε θαυμαζω!Πολυ χαιρομαι για την ειδικοτητα που διαλεξες!Ευχαριστουμε που μας ειπες αυτη την ιστορια!

Ανώνυμος είπε...

Ανθρωπιά και ευαισθησία...εκεί που πάνω απ' όλα και απ' όλους χρειάζεται!!!
Τέτοια γραπτά, τέτοια χαστούκια!!! είναι απαραίτητα ξέρεις... να κυττάμε και λίγο τον κόσμο χωρίς τους παραπλανητικούς φακούς του "εγώ" μας του "πολύτιμου"....
Εγώ σε ευχαριστώ!!! και τον shades για την παραπομπή του!

Ανώνυμος είπε...

Τι άλλο να προσθέσω , τα έχουν πει όλα πριν από μένα …
Ήταν πολύ ωραίο κείμενο, μπράβο και ευχαριστώ !
Εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλα
Καλή σου μέρα.

ονειροπόλος πάνθηρ... είπε...

....εγώ πάντως αν είχα παιδί....θα στο εμπιστευόμουν....!!!
Νά'σαι καλά...προχώρα!
;-)))

ps.πρώην sketo_katharma

teo είπε...

Κουράγιο στον φίλο σου τον Θάνο και περαστικά στον αδελφό του...

Ανώνυμος είπε...

ανταποδιδω το χαμογελο καραμελιτσα.
πολυ fragile η ψυχουλα σου..πολυ ευγενικη.
σου εχουν πει οτι θα γινεις καλη γιατρος ετσι;
μακια κοριτσακι
ΥΓ:ελπιζω ο αδερφος του
θανου να αναρρωσει..να περασει ολο αυτο που ζει σαν ενα κακο ονειρο.το ευχομαι..

Ανώνυμος είπε...

Καντουλίνι μου χαίρομαι που κάτι τέτοιο σε βοήθησε να διαλέξεις ειδικότητα!!!

Μακάρι ο αδερφός του Θάνου να γίνει καλά και πίστεψε με υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν την ανάγκη μας και τόσοι λίγοι άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται!!

akis είπε...

Eυαισθητο,ομορφο.
Υπεροχη...

ZissisPap είπε...

Τόσο αληθινό και ανθρώπινο που μοιάζει με φανταστικό σενάριο! Καλή συνέχεια σε όλους σας :-)

Sigmataf είπε...

Μπράβο ρε μούτρο!

Πολύ γλυκό(;)

Ναυαγός είπε...

Πολύ τρυφερές εικόνες και σκέψεις. Σου εύχομαι να παραμείνουν το ίδιο δυνατές μέσα στα χρόνια ενασχόλησης με το αντικείμενο. Να είναι το ίδιο δυνατές ως το τέλος.

Αρί-μαρί είπε...

Τι να πεις με λόγια γι αυτό το κείμενο?
Σε αρκετά του σημεία και με τις περιγραφές σου βούρκωσα.
Θα βοηθήσεις Κάντυ μου...
Είμαι απόλυτα σίγουρη!
Εύχομαι να πάνε όλα καλά για τον αδελφό του Θάνου...
Φιλιά κουκλίτσα μου, με συγκίνησες πολύ σήμερα...

fish eye είπε...

candy μου τι τρυφερο πλασματακι εισαι..φιλια..!!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Να ευχηθώ καλή ανάρρωση και μακάρι να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου και όλα να είναι ρόδινα, όπως ήταν με το σου.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εγώ ήμουν ήδη σίγουρος ότι κάτι τέτοιο σου ταιριάζει πολύ...

Μικρός Πρίγκιπας είπε...

Όλα μαζί των παραπάνω..........

Αλητισσα είπε...

Ανατριχιασα διαβαζοντας το..
Δεν μπορω να σχολιασω κατι αλλο..

George είπε...

Απο την αρχή που σε γνώρισα πίστεψα στην ευαισθησία σου. Μια ευαισθησία που πολλές φορές προσπαθείς να κρύβεις κάτω απο το σεντόνι της κυνικότητας. Ότι και να κάνεις όμως έρχονται κάτι τέτοια κείμενα που σε προδίδουν. Αφού έτσι το θέλεις, κάντο έτσι. Ελπίζω ο αδερφός του φίλου σου να είναι ήδη καλύτερα.
Να είσαι καλά και εσύ για να μας δίνεις κι' άλλα τέτοια κείμενα.

zoufitsa είπε...

Καντουλα μου το οτι δακρυσα δεν μπορω να μην στο πω..ευαισθητη μου ψυχουλα ειμαι σιγουρη πως εχεις πολλα να προσφερεις.Το μωρακι εκεινο σιγουρα ενοιωσε πολλα εστω και τα λιγα αυτα λεπτα στην ζεστη σου αγκαλια.
Περαστικα στον αδελφου του Θανου ευχομαι απο τα βαθυ της ψυχης μου..


καλημερα γλυκεια μου.

Alkyoni είπε...

Γι αυτό είμαστε άνθρωποι
φιλιά candy μας

Άγνωστη είπε...

Τα πολλά λόγια είναι περιττά, ξέρεις εσύ... πολύ καλο ως συνήθως! well done :)

takis είπε...

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που μας σημαδεύουν...αλλά και μας βοηθάνε να κοιτάξουμε καλύτερα μέσα μας...θεώρησε τον εαυτό σου τυχερή που έζησες μια τέτοια στιγμή.

Το ότι το μετάδωσες τόσο καλά ΚΑΙ αυτό σημαίνει κάτι για τον εαυτό σου...

Υ.Γ. Εχω διαβάσει σχόλια σου αλλού (Ναυαγό, Shades)αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να σε επισκεφθώ...έπεσα στη περίπτωση!
Να είσαι καλά.

soulmates είπε...

vre candy mou,
eisai asteraki!!!
polu evais8hto keimeno apo mia envais8hth psuxh!!
bravo sou!!
ta sevh mou!!

Psychia είπε...

Είναι αναγκαίο να αποτκήσεις αντιστάσεις. Είσαι πολύ όμορφος, χαρισματικός άνθρωπος και άμα δεν καταφέρεις να κρατηθείς σε κάποια όρια που εσύ θα βάλεις στον εαυτό σου, θα μιζεριάσεις, και τότε, ούτε τα μωρά σου δε θα θέλουν να σε βλέπουν.

Έχουν περάσει χρόνια από τότε, και σίγουρα έχεις καταφέρει μέσω της τριβής να 'αναισθητοποιηθείς' λίγο. Αλλιώς, όπως είμαι σίγουρη πως ξαναβίωσες, γίνεσαι κομμάτια, δεν μπορείς να συνεχίσεις τη μέρα σου.

Είναι φοβερό αυτό που σε έκανε να κινηθείς προς την κατεύθυνση αυτή. Είμαι σίγουρη πως θα αφιερωθείς ψυχή τε και σώματι, όπως είναι γεννημένος να κάνει κάθε καλός γιατρός.

And don't forget... the sky is your limit.

Σε φιλώ συνάδελφε :)

~~kindergarden teacher ~~ είπε...

..απο τα πιο ομορφα ποστ..

anima rana είπε...

στο καλό, συγκινήθηκα! Δεν το τελείωσα για να μην γίνω ρεζίλι στους συνάδελφους... Θα το διαβάσω όταν θα είμαι μόνη.

Αγγελική Στ. είπε...

Τι όμορφο Candy! Πως λίγα μόνο λεπτά μπορούν να μας επηρεάσουν, να αλλάξουν τη ζωή μας.. φαίνεται πως είσαι ευτυχισμένη κάνοντας αυτό που κάνεις. Μπράβο σου! Σπουδαίο έργο...

Ανώνυμος είπε...

Καντουλίνι μου σου έχω ενα δωράκι στο μπλογκάκι μου...

Ανώνυμος είπε...

το ποστ της εβδομάδας.
ένιωσα εκείνο το κέντρισμα στη καρδιά.

τα κατάφερες.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εκείνα τα μάτια και η τρυφερη αγκαλια είναι που βοήθησησαν στην διαμόρφωση του χαρακτήρα σου και την περαιτέρω εξέλιξη της πορείας σου.
΄Εχεις για να προσφέρεις πολλά!

Catherine είπε...

Είμαστε αυτό που επιλέγουμε. Και η δική σου επιλογή σε κάνει ανώτερη.

Fraoula είπε...

Syglonistikon agaphth Candy.

candy's τετραδιάκι είπε...

Σας ευχαριστω ολους και τον καθενα ξεχωριστα για τα τοσο συγκινητικα σας λογια.Επισης θελω να καλοσωρισω αυτους που επισκεφτηκαν το μπλογκ μου για πρωτη φορα.

Η αληθεια ειναι οτι εκεινο το γεγονος με επηρεασε στην αποφαση μου,ωστοσο απο τοτε γινει πιο δυνατη..Αλλωστε τοτε ημουν ακομα φοιτητρια..Ηταν πρωτη φορα που ηρθα σε επαφη με εκεινα τα παιδια που χρειαζοντε πολυ την βοηθεια ενος ενηλικα.Υποσχεθηκα οτι εγω τουλαχιστον θα κανω οτι μπορω.

Ο αδερφος του Θανου ειναι σε στασιμη κατασταση..αυτο ειναι και καλο και κακο.
Ευχομαστε ολοι το καλυτερο και οσο μπορουμε ειμαστε στο πλευρο του.

Καλο σ/κ σε ολους και για αλλη μια φορα σας ευχαριστω..γιατι πραγματικα σας ενιωσα διπλα μου.

Φιλια πολλα! :**

psarog είπε...

Απλά συγκινητικότατο...

Ηλιας....Just me! είπε...

Να μας εκθέτεις πιο συχνα αποσπασματα από τα κρυφά σου τετραδιάκια! (Αλήθεια γιατί έχουμε κρυφά τετράδια από τους πολλούς; γιατί ντρεπόμαστε για αυτά που γράφουμε μέσα ή μήπως ντρεπόμαστε για τις αντιδράσεις των άλλων;)