Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007

O συγγραφεας μου...




Δεν ηξερα πως να συμπεριφερθω.Ειχα απεναντι μου εκεινον που δοξαζα και θαυμαζα
για χρονια.Οι εκφραστικες του ρυτιδες τον εκαναν ακομα πιο γοητευτικο.Καπνιζε πολυ.Το ιδιο κι εγω.Πιναμε ελληνικο καφε «παει πολυ με την κουλτουρα»σκεφτηκα και εκανα να χαμογελασω.Το βλεμμα του αγερωχο και μυστηριωδες.Εξεταστικο καπιες φορες.»Τι σκεφτεστε»?τον ρωτησα. «Τιποτα παραπανω απο σενα μικρη μου» μου απαντησε.
Θα ημουν τουλαχιστον ευτυχισμενη αν σκεφτομασταν τα ιδια.
Τα νυχια του ηταν ελαφρως κιτρινισμενα απ τα τσιγαρα.Τον παρατηρουσα απο πανω μεχρι κατω.Δεν μιλουσε πολυ.Μετρημενες κουβεντες.Ομως εγω επρεπε να το απολαυσω γιατι σηγουρα δεν θα κρατουσε για πολυ.Για μια στιγμη δεν σας κρυβω οτι σκεφτηκα πως μπορει να ονειρευομαι.
Καθησα πιο ανετα στην καρεκλα του μικρου καφενειου.Απλωσα τα ποδια μου μπροστα.Ειχα πολυ αγχος για την συναντηση.Προσπαθησα να το παιξω λιγακι πιο ανετη ενω ρουφουσα παιδιαστικα σχεδον το καδεφακι μου.
Απο που να ξεκινησω δεν ηξερα!Τι απ ολα να του πω?.Σκαρφιζομουν διαφορες «ψαγμενες»ατακες.Παλι καλα που δεν ξεστομισα καμια.
«Θελω να παμε σπιτι μου « ειπε.Μαγεμενη σχεδον τον ακολουθησα.Φτασαμε σε ενα
σπιτι σχεδον ερειπομενο.Ημουν σηγουρη οτι σε κατι τετοιο θα εμενε.
Στην εισοδο ειχε μια γατα που περιμενε βασανιστηκα σχεδον ενα χαδι του.
Με εσπρωξε απαλα μεσα.Μου χαιδεψε τα μαλλια.
Καθησα στον καναπε του μεχρι να γυρισει....
Ενιωσα αμηχανια.
Ακομα δεν το πιστευα οτι ημουν εκει.
Γυρισε φορωντας ενα μπλουτζιν και ενα μαυρο φουτερακι.
Με ρωτησε τι μουσικη προτιμω.
«Οτι ακουτε και σεις»....
Καπου ειχα διαβασει οτι η αγαπημενη του μουσικη ειναι η Jazz.
Ειχε περασει η ωρα αρκετα οταν μου ζητησε να μεινω μαζι του.
Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ειναι αν εχω ξυρισει τα ποδια μου..αυτο φυσικα ηταν μια συνηθισμενη σκεψη απο μια γυναικα που μωλις της καναν προταση να κοιμηθει στο κρεβατι καπιου αντρα..
Τουτος εδω ομως δεν ηταν απλα ενας αντρας.
Ηταν το ειδωλο μου.Ο αγαπημενος μου συγγραφεας!
Ξαπλωσαμε μαζι στο μικρο του κρεβατι.
Το σωμα μου αγγιζε το δικο του!
Τι ηδονη!
Με γυρισε αποτομα προς το μερος του..με φιλαγε σχεδον στοργικα.
Κι υστερα με παθος!Ακομα πιο πολυ παθος!
Μπηκε μεσα μου αχορταγα οπως αχορταγα κι εγω διαβαζα τα βιβλια του τοσα χρονια.Μου ψυθιριζε λογια τρυφερα στην αρχη..και μετα ολο και πιο προστυχα.
Ειχα αφεθει στα χερια του πιο ερωτικου εραστη.Ο εραστης των βιβλιων μου!
Ο εραστης των ονειρων μου ηταν μεσα μου!Βαθεια μεσα μου!
Αγκαλιαζε ολο μου το σωμα.Ολη μου την ψυχη.

«Δεν σκεφτομαι τιποτα γλυκεια μου»
Αρχισε να βρεχει.
Και πηραμε τον δρομο του γυρισμου.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 26, 2007

Γραμμα σε μια Πορνη..



Μαιρη μου..
Δεν ξερω γιατι σου γραφω.Οπως δεν ξερω αν αυτο το γραμμα θα διαβαστει ποτε απ τα δικα σου σκοτεινα ματια.Τωρα που ειναι απογευματακι θα ετοιμαζεσαι για την βραδυνη σου βαρδια.Θα βαλεις εκεινη την κολωνια που ξερω οτι δεν ειναι καθολου φτηνη..οπως παλιοτερα φορουσαν τα αλλα κοριτσια.Σηγουρα τωρα θα σερφαρεις στο ιντερνετ και θα πινεις το φρεντουτσινο σου.Μακαρι να ειναι ετσι..ισως σκονταψεις και στο δικο μου τετραδιακι και διαβασεις τουτο το γραμμα που ξερεις οτι γραφτηκε για σενα.
Εμαθα τις προαλες απο ενα κοινο γνωστο μας οτι ειχες λειψει στην Ελβετια για μια ανενεωση κυτταρων.Καλα εκανες!Δηλαδη η Μαντονα που το κανει εχει περισσοτερα λεφτα απο σενα?
Εγω τωρα που σου γραφω μωλις γυρισα απ'τα πατησια.Η θεια μου με εστειλε να παρω το ενοικιο απο μια κυρια που μενει σε ενα μικρο σπιτακι κοντα στο σταθμο.
Οταν πηγαινω εκει που λες δεν μ'αφηνει να φυγω!Παιζει μια παλια μουσικη..μαντεψε που!Στο πικαπ!Ναι στο πικαπ καλα διαβασες..Το δωματιακι της ειναι γεματο με σεμεν σαν εκεινα που ειχε η γιαγια μου στρωμενα στην τραπεζαρια.Πανω στο κρεβατι εχει ενα κοκκινο βελουδινο κουβερλι..Ολο το σπιτι μυριζει κονιακ.
Ειμαι σηγουρη οτι εκει μεσα δεν μπαινει κανεις αλλος εκτος απο μενα.Ομως παρ'ολα αυτα ειναι παντα στολισμενη.Φοραει και ενα κοκκινο κραγιον της φωτιας.Οχι σαν εκεινο το Shanel που εχεις εσυ Μαιρη μου.Αυτο μαλλον θα το ψωνισε απο καμια λαικη.Θυμασαι τι ειναι η λαικη ε?
Η κυρια Λελα(ετσι την λενε)ειχε ενα καημο.Να ταξιδεψει στην Αμερικη.Καποτε βρεθηκε καπιος κυριος και της ειπε οτι αν δουλεψει "σκληρα" θα κατορθωσει να επιτυχει το σκοπο της.Γραμματα δεν ηξερε-μικρο κοριτσι ηταν.Εμαθε λοιπον την δουλεια που κανεις κι εσυ με την βοηθεια του "κυριου".Τον οποιο φυσικα ερωτευτηκε κεραυνοβολα.."αφου ηταν τοσο καλος μαζι της και θα την βοηθουσε να παει στην Αμερικη".
Περασαν αρκετα χρονια σκληρης δουλειας.Ο "κυριος Φωτης" -ετσι τον ελεγαν- φροντιζε να της βρισκει πελατες για "να παει η Λελα στην Αμερικη"
Περασαν ακομα πιο πολλα χρονια..και οι πελατες δεν πηγαιναν στην Λελα.
Σκεφτηκε οτι εφτασε η ωρα.Ζητησε ευγενικα απο τον "κυριο Φωτη" το μεριδιο της.
Της ειπε "Θα περασω απο το σπιτι να χαιρετησω τους δικους μου και αυριο το πρωι θα ερθω να σε παρω να φυγουμε"
Οπως καταλαβαινεις..δεν ηρθε ποτε να την παρει.
Και η κυρια Λελα καθεται ακομα στολισμενη και τον περιμενει..πινοντας λιγακι κονιακ παραπανω.
Να μην σε κουραζω αλλο Μαιρη μου.
Καλη δουλεια σου ευχομαι!

Υ.Γ Κανονισε να τα πουμε απο κοντα πριν φυγεις για διακοπες του Πασχα.
Κατι μου ειχες πει για Αμερικη ε?

Καλο βραδυ!!

Candy.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007

H Eλενη μας..



Το αγαπημενο μας κοριτσακι.Κορη της νονας μου και αγαπημενη ολων.Λιγομιλητη και συνεσταλμενη.Τοσο μα τοσο ευγενικη!
Που και που ερχοταν να με συναντησει..επιθυμουσα την παρεα της.Μου προσφερε μια ασυνηθιστη γαληνη.Ακουγαμε τα αγαπημενα της τραγουδια.Οτιδηποτε ειχε σχεση με πιανο,της ειχαν αγορασει ενα οι γονεις της πριν χρονια κι απο τοτε δεν μπορουσε να το αποχωριστει.Ηταν η μεγαλη της αγαπη ελεγε...Το πιανο κι αλλη μια..
Μου ειχε πει καποτε σε μια στιγμη ηδονικης αποκαλυψης οτι κρυβει ενα μεγαλο μυστικο.
Δεν την πιεσα εκεινο το απογευμα να μου πει.Η Ελενη μας δεν ηταν για πολλες πιεσεις!
Ομως δεν κρυβω οτι απο τοτε την σκεφτομουν πιο συχνα.Την συναντουσα πιο συχνα.Η περιεργια μου εκανε την φαντασια μου να καλπαζει..
Τα ερωτικα της δεν τα ηξερε κανεις.Δεν της αρεσε να τα συζηταει..ελεγε παντα οτι δεν υπαρχει κατι σοβαρο στην ζωη της ωστε να αξιζει να σπαταλα χρονο γι αυτο.
Γελουσαμε καμια φορα οταν της ελεγα οτι "οσες διαλεγουν μενουν στο ραφι" ατακα κλεμμενη απ την γιαγια μου.
Ηταν Κυριακη απογευμα οταν μου τηλεφωνησε να βγουμε.Θα ηταν με παρεα μου ειπε.
Ξαφνιαστηκα..."Η Ελενη με παρεα"!!!
Συναντηθηκαμε σε ενα "καφε" στη Πλακα.Μαζι της ηταν ενας μεσοκοπος κυριος με γκριζα μαλλια και σκληρα χαρακτηριστηκα.Γυρω στα πενηνταπεντε με εξηντα θα ηταν σηγουρα.
"Τι δουλεια εχει αυτος με το Λενακι μας"?
Μπηκα διστακτηκα στο μικρο καφενεδακι.Αρχισαν οι συστασεις..
"Απο δω ο φιλος μου ο Στεφανος"..."Χαρηκα πολυ.."
Μιλουσαμε περι ανεμων και υδατων.
Αρχισε να βραδιαζει και πηραμε τον δρομο του γυρισμου..
Ο Στεφανος μας αφησε στο μετρο,αφου με χαιρετησε πολυ ευγενικα πηρε την Ελενη μας λιγακι πιο κει..ανταλαξαν ενα φιλι που θα ζηλευαν και οι αγγελοι.
Κατεβηκαμε τις σκαλες αμιλητες.
Περιμεναμε το τραινο εξισου αμιλητες.
Μπλεχτηκαμε αναμεσα στους περαστικους..
Το τρενο ηρθε..δυο στασεις μεχρι να κατεβω.
Η Ελενη θα συνεχιζε..
Μια σταση και φτανω στον προορισμο μου.
Μεταξυ Ομονοιας και Βικτωριας ψυθιριζει..
"Ερωτευτηκα τον πατερα μου μεχρι θανατου..κι ο Στεφανος ειναι ο μονος που του μοιαζει.Αναβιωνω τον ερωτα μου μαζι του.Στα ματια του βλεπω εκεινον"
Κατεβηκα στη Βικτωρια..και σταθηκα εξω απ το τζαμι του τρενου.
Η Ελενη καθισμενη με κοιτουσε.
Την εβλεπα που χανοταν στο βαθος του τουνελ.


Υ.Γ Τα προσωπα ειναι φανταστικα.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007

Στην δικιά μου Candy..



Γιατί το αγαπάς.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

Θα θελα να ημουν η φωτια..




H νυχτα αποψε ηρθε πιο γρηγορα.Θυμιζε βαθυ χειμωνα..
Μεσα και εξω για ακομα μια φορα.Κυριως μεσα...
Στη ψυχη του φωλιαζαν τα παντα.Δεν ειχε τη δυναμη τα μιλησει γι αυτα.
Το σπιτι πανεμορφα στολισμενο,λουλουδια φρεσκα στο βαζο,κερια αρωματικα στο τραπεζακι του σαλονιου,μπαλονια πολυχρωμα.
Εκανε να χαμογελασει με την ζωντανια των αψυχων αντικειμενων.
«Ευτυχως υπαρχει κατι που ‘ζει’εδω μεσα»
Δεν ηθελε παλι να αρχιζει να κλαιγεται.Αλλωστε δεν του ταιριαζε καθολου.
Πιεστικε ωστοσο αρκετα για να μη το κανει.
Στο βαθος ακουγοταν η τηλεοραση.Του αποσπουσε την προσοχη.
Καθησε στο τζακι.Η φωτια εκαιγε το προσωπο του...
Ηθελε κατι δυνατο να καψει την καρδια του.Αρκεστηκε σ’αυτο.
Μπροστα του ξετυλιχτηκαν ομορφες στιγμες-παλιες στιγμες με την αγαπημενη του.
Τοτε που καθησαν στο τζακι μαζι και κανεις απ τους δυο δεν ηθελε να φυγει απο εκεινη την θαλπορη.Τοτε που τα αρωματικα κερια και τα λουλουδια ηταν η ενδειξη του ερωτα τους και οχι ο στολισμος ενος σπιτου.
«Απ εξω κουκλα κι απο μεσα πανουκλα»Σκεφτηκε..
Αναψε ενα τσιγαρο και επιασε το κινητο να στειλει μυνημα σε κεινη που τον εκανε να χαμογελαει που και που.Του αρεσε ο τροπος που εβλεπε τη ζωη..ηταν τοσο διαφορετικος απ τον δικο του.Αγαπησε τον αυθορμητισμο της.

«Καθομαι στο τζακι και ειπα να σου πω μια καληνυχτα»

«Ηθελα να ειμαι η φωτια και να καιγομαι για σενα»

Η απαντηση της! Ω! ναι η απαντηση της!
Ενας χειμαρος λεξεων βγαλμενος απ την καρδια της.
Το σκεφτοταν συχνα αυτο το κοριτσι.
Και..ναι ισως αυτο το βραδυ να αναζητουσε την αφελεια της.
Να ηθελε την συντροφια της.
Τιποτε αλλο...μονο τη συντροφια της.
Κι εκεινο τον τροπο που εβλεπε τη ζωη.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007

Θα ναι βραδυ..




θα σε περιμενω εκει που σ'αρεσε παντα να με συναντας.
Θα φοραω το λευκο σαλι μου.Χειμωνας θα ειναι..
Θα εχει βρεξει απο νωρις και το χωμα θα ειναι μαλακο.
Τα μαλλια μου θα ειναι ανεμελα και σγουρα.
Ειχες ζητησει να με φωτογραφισεις ετσι.
Θα μου τηλεφωνησεις απο το πρωι για να ειμαι ετοιμη.
Θα θελησεις να περασεις να με παρεις..
Θα αρνηθω.
Θα φτασω πιο νωρις απο σενα.
Θα σκαρφιζομαι ατακες για να σε γοητευσω.
Θα κοιταζομαι στο μικρο καθρεφτακι που πηρα μαζι μου.
Θα διορθωνω το κραγιον μου.
Και μετα..θα σε βλεπω να ερχεσαι.
Θα με φιλησεις στο μαγουλο και στα χειλη.
Θα παρατηρεις την καθε μου κινηση.
Θα κρατας το χερι μου σφυχτα.
Θα ριχνεις κλεφτες ματιες στο λαιμο μου.
Θα χαιρεσε..
Κι υστερα θα ρωτησεις..

-Γιατι ερχεσαι μονο στα ονειρα μου?

Δεν θα απαντησω,γιατι θα κοιμαμαι μακρια σου.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007

Αποκαλυψη την ειπαμε Μαρακι? :)




Oριστε λοιπον..
1.Ειμαι ΜΟΝΟ διχασμενη προσωπικοτητα.Πιστευω οτι πανω μου δεν υπαρχουν πολλα νορμαλ στοιχεια.Αλλα απ την αλλη σκεφτομαι..πιοι ειναι εκεινοι τελικα που διαχωρισαν το νορμαλ με το..unnormal?
2.Στον ερωτα τα δινω ολα..ομως αν ξενερωσω ο τυπος που του τα ειχα δωσει ολα μου φερνει αηδια. (μπλιαχ)
3.Ερωτευομαι με ταχυτητα φωτος..αλλα αν κρατησει πανω απο μια εβδομαδα τοτε ειναι σοβαρα τα πραγματα.
4.Ονειρευομουν παντα να ανοιξω ενα δικο μου βιβλιοπωλειο..τελικα θα ανοιξω ενα δικο μου ψυχιατρειο.Στην αιθουσα αναμονης ωστοσο θα υπαρχουν αρκετα λογοτεχνια βιβλια.Μεσα σ'αυτα θα υπαρχει και το μονογραμμα του Ελυτη.
5.Εχω ενδωσει σε καθε ειδους καταχρησεις.Καταχρηση ποτου,ερωτα,διαβασματος,γλυκων.
Σταδιακα περναω καταστασεις ανωδυνης αποχης.Δεν μου λειπει τιποτα..μεχρι να ξαναπεσω στο λουκι.
6.Τι αλλο να αποκαλυψω?Νομιζω οτι ειπα πολλα..Στην επομενη κριση ειλικρινειας θα πουμε κι αλλα..
Ε Μαρακι?:)

Μακια!!

Προκαλω κι εγω λοιπον να αποκαλυφθουν οι: (στο μπλογκ τους)

1.Nταρκουλης

2.Τερρυ (george)

3.Nαυαγος

4.Αναμαρια

5.Φαντασματακι

Aφου σ'αγαπαω...



Γιατι με παιδευεις γαμω το κερατο μου?

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 12, 2007

Αληθινη ιστορια (2)



Την αναζητα συχνα.Οχι γιατι της λειπει.Περισσοτερο της λειπουν εκεινα τα ξενυχτια μεχρι το πρωι και οι ατελιωτοι χοροι στα club που συχναζε η παρεα.Ειχαν γινει αχωριστες.Συχνα κοβαν τα μαλλια τους στο ιδιο στυλ και τα βαφανε ποτε ξανθα,ποτε καστανα.Της Μ. της πηγαινε περισσοτερο το ξανθο,ταιριαζε με τα οινοπνευματι ματια της.Της Ν. της"καθοταν"καλυτερα το καστανο οπως ελεγε η ιδια.Της αρεσε να διχνει φυσικη.Καποτε τρυπισαν τα αυτια τους και βαλανε τα ιδια σκουλαρικια.
Δηλωναν αχωριστες και οι δυο.Λεγανε οτι παντα θα συναντιουντε,παντα θα βγαινουν και θα αφηνουν τους γκομενους στο σπιτι η θα βγαινουν με την δικη τους παρεα.
Μα φυσικα!Δυο φορες την εβδομαδα απαραιτητως!Γελουσανε και κοροιδευαν τους αντρες που δεν ειχαν αποκτησει ακομα!
Ενα βραδυ γνωρισαν καπιον.Εδειξε αμεσως συμπαθεια για την Μ.
Εφυγε μαζι του στο τελος της βραδιας ενω η Ν. διασκεδαζε με την υπολοιπη παρεα.
Μετα γυρισε κι εκεινη σπιτι.Απο τις σκαλες ακουγε το τηλεφωνο να χτυπα..Ηταν συνηθισμενη να χτυπα το τηλεφωνο νωρις το πρωι.
"Ναι.."
"Ελα.."
"Δεν εισαι με τον Κ."?
"Ειμαι..κοιμαται"
"Χαχαχαχα τον εβαλες για υπνο"?
"Ναι..τον ξεθεωσα.."
"Αντε κοιμησου κι εσυ και μου λες αυριο τις λεπτομεριες"
"Καληνυχτα και.."
Δεν προλαβε να ακουσει, η Ν. ειχε κλεισει κιολας το τηλεφωνο.Φανταστηκε πως αν ηταν κατι σοβαρο θα την επαιρνε παλι.Δεν την ξαναπηρε.
Την επομενη ειχαν συναντηση μετα το μαθημα για καφε.Η Ν. ηθελε να μαθει ολες τις ανατριχιαστηκες λεπτομερειες της προηγουμεης βραδυας.
Η Μ. εδειχνε κακοκεφη."Τι εχεις βρε πουλακι μου" "Τιποτα μωρε ειμαι αυπνη"
Κανονισανε το βραδυ να βρεθουν στο ιδιο μερος.
Φορεσαν και οι δυο τα πιο ομορφα ρουχα τους.."Παλι θα λενε οτι συννενοηθηκαμε"
"Ας λενε οτι θελουν"
Η βραδια κυλουσε υπεροχα..ηπιαν αρκετα.Κυριως σφηνακια τεκιλα που αρεσαν πολυ στη Ν.
"Ελα να κοιμηθουμε σπιτι μου αποψε" "Αμε"
Ανεβηκαν τις σκαλες και γελουσαν μεταξυ τους,η μια κρατουσε την αλλη.Το μακιγιαζ τους ειχε ξεθωριασει.Βγαλανε τα ρουχα τους καπως αδεξια και ξαπλωσαν στο μικρο κρεβατι της Μ. Γελουσαν ακομα...
Εκεινο το βραδυ εκαναν ερωτα.Τα κορμια τους διψουσαν για ηδονη.Τα φιλια τους ηταν τα πιο καυτα που ειχαν δωσει.Και η νυχτα δεν εφτανε για τις δυο γυναικες.
Το πρωι ξυπνησαν αγκαλιασμενες.Εκαναν ερωτα παλι..
Απο τοτε και για δυο χρονια ηταν μαζι.Τους αρεσε που ποτε κανεις δεν εδειξε οτι εχει καταλαβει.Αυτο το μυστηριο κρατουσε τον ερωτα ακομα πιο ζωντανο.
Υστερα χαθηκαν.Η Μ. κανει μεταπτυχιακο στην Αμερικη και η Ν. συνεχιζει την καριερα της στην Ελλαδα.
Καποτε βρεθηκαν και περασαν τρεις μερες μαζι.
Και ηταν οπως τοτε..μαγευτικα.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 09, 2007

Tα αγαπημενα μου all star!!!



To νεο μου αποκτηκα... και θελω να το μοιραστω μαζι σας :)))
Αλλωστε ξερεται οτι ειμαι φανατικη!!!

Μακιαα!

Ένα γράμμα δίπλα στις φράουλες.



Μωρό μου σε λατρεύω
Σε λατρεύω
Σε λατρεύω
Σε λατρεύω
Είμαι στη καρέκλα απέναντι σου και σε βλέπω που κοιμάσαι
Έχεις το πιο όμορφο χαμόγελο που είδα ποτέ
Όχι δε βλέπεις όνειρο
Το ζεις
Το ζεις αλλά δε το ξέρεις
Βλέπω την έκφραση σου
Νοιώθω τον ύπνο σου
Το πάθος μου για σένα ξεφεύγει απ’ τα όρια
Ξεφεύγει και μ’ αρέσει
Πολλές φορές πονάει χωρίς λόγο
Θέλω τη σκέψη σου
Θέλω την ανάσα σου
Θέλω τη μυρωδιά σου
Θέλω το κορμί σου ελεύθερο
Θέλω να ζωγραφίζεις
Θέλω
Χίλια θέλω...
Δε θέλω να μου πεις ότι θα σε δω τότε
Θέλω να πεις ότι σε θέλω τώρα
Θέλω να έρθω και να σε πάρω στην είσοδο
Άγρια
Στο ασανσέρ
Έξω απ’ τη πόρτα σου
Και αργότερα όταν χαλαρώσεις και δεις τα μάτια μου
Θέλω να γαμήσω απεγνωσμένα το μυαλό σου
Και θα το κάνω

Σε λατρεύω και το φωνάζω.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 06, 2007

Αληθινη ιστορια (1)




Καθως κοιταζω εξω απ το μικρο παραθυρο μου,
Ανακαλυπτω πως ο χειμωνας δεν θα περασει φετος. Μας ξεχασε πια.
Φωλιαζει βαθεια μες την ψυχη μου..
Δεν με χωραει τουτος ο τοπος.
Φοραω το χοντρο μου παλτο και βγαινω να αναπνευσω τον πολυτιμο αγερα που
μου δινεις λιγο λιγο-χρονια- τωρα για να ζησω.
Παιρνω μακρια τις σκεψεις μου απο σενα..δεν θελω να ξερεις για μενα.
Μη με ακολουθεις πια..Μη με τρομαζεις.
Τις νυχτες μονος μου παλευω στα ονειρα μου.
Τις νυχτες μονη σου γυρνας μες τα σκοτεινα δρομακια του μυαλου μου.
Δεν με βρισκεις πια με τα χερια γεμαρα ροδοπεταλα.
Δεν σου χρωστω κανενα καλη μου πια..
Μονο μη με βαζανιζεις....
Χθες αργα καπου σε ειδα..φορουσες εκεινο το μωβ φουστακι που μου αρεσε πολυ.
Περπαρουσες γρηγορα..το συνηθιζες παντα οταν ηθελες να σκεφτεις.
Σκεφτοσουν εμενα?σκεφτοσουν εσενα?σκεφτοσουν εκεινον που σε πολιορκουσε
απο τοτε που ειμαστε μαζι?
Δεν ξερω πια..
Δεν μ’αφηνεις να ψαξω το μυαλο σου.
Καλα κανεις.

Μενω και στεκομαι πανω απ το σπιτι σου.
Χαζευω την μπλε σιδερενια πορτα...
Ετριζε συχνα και σε ενοχλουσε..
Γκρινιαζες.Ανατριχιαζες ελεγες...
Σκεφτομαι ποσοι μπηκαν μετα απο μενα..ποσες φορες ανατριχιασες αραγε με το ανοιγμα της..και ποσες φορες ανατριχιαζες με εκεινους!!
Εφευγαν και σενα το κορμι σου σπαρταρουσε...ακουγες και την πορτα να τριζει.
Δεν ηξερες πια γιατι ανατριχιαζες.

Κι εγω ανατριχιαζα....μα δεν σου το λεγα ποτε.
Οχι για την πορτα..
Ανατριχιαζα γιατι ηξερα οτι θα ρθει η μερα που μονος θα κοιτω το κατωφλι σου.
Θα περιμενω την μυρωδια σου στο τελευταιο σκαλοπατι λιγο πριν βγεις στο δρομο.

Μα..μη γυρισεις πια.Ακομα κι αν καταλαβεις οτι ειμαι εκει αγνοησε με.
Ειναι ευκολο για σενα καλη μου.
Αφου δεν μ’αγαπας πια..

Γυρνω στο σπιτι και πεταω απο πανω μου εκεινο το ζεστο παλτο.
Μπαινω στο παιδικο δωματιο..”μπαμπα εχω αγγλικα”

Και η ζωη μας συχεχιζεται καπως ετσι..διαφορετικα.
Μακρια σου.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 05, 2007

Το ραντεβου "μας"



Yπαρχουν ραντεβου που ανυπομονεις να πας..κι αλλα που
ξερουμε και οι δυο πως ποτε δεν θα παμε..!

Κυριακή, Φεβρουαρίου 04, 2007

"Αpokalypto"



Tελικά είχαν δίκιο οι Μάγιας?

Ο φόβος ειναι ο χειρότερος εχθρός?

Σάββατο, Φεβρουαρίου 03, 2007

Eσενα που σε θελω τοσο..



Που δεν κοιμαμαι τα βραδυα..
Που ξενυχταω με την μουσικη σου..
Που σκεφτομαι που και ποτε θα σε δω..
Που κανεις ερωτα στο μυαλο μου καθε μερα..
Που οταν κανω μπανιο το νερο εισαι εσυ και χαιδευεις το σωμα μου..
Που φαντασιωνομαι οτι σε φιλω στα πιο αποκρυφα μερη του κορμιου σου..
Που με φιλας κι εσυ..
Που χορευω για σενα τους πιο ερωτικους χορους..
Που σβυνω οταν εισαι μεσα μου..
Εσενα που σε θελω καθε βραδυ..ναι σε θελω καθε βραδυ...καθε βραδυ αλλιως.
Κανε μου εκπληξεις..και υποσχομαι οτι στα χειλη μου θα υπαρχεις μονο εσυ.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Eφυγα..



Τι κοιτας ετσι?Επρεπε να το πω τελικα για να το καταλαβεις..
Φευγω και δεν με νοιαζει πια.Και τουτο το κειμενο δεν το γραφω για σενα..το γραφω για μενα!Γιατι ετσι γουσταρω!Ετσι μου την καυλωσε σημερα..!Γι'αυτο παρτο κι εσυ αποφαση.Ουτε αγαπες ουτε τιποτα..Σβυστα ολα απ το μυαλο σου..
Ηταν κατι που δεν επρεπε να αρχισει.Μετανιωσα που αρχισε.Οχι για σενα..για μενα!!
Εγω πονεσα,εγω εκλαψα..ναι ρε πουστη μου!!Εκλαψα πολυ!Εσυ γουσταρες που εκλεγα..καυλωνες απ τη χαρα σου.Πιστευες ετσι οτι σε θελω πολυ..!
Με τα χαλια μου εκλεγα!Που καταντησα να καθομαι μεσα στο σπιτι γιατι δεν ειχα ορεξη για τιποτα!Ποιος?ΕΓΩ!!!Που ημουν συνεχεια εξω και διασκεδαζα!!
Αι σιχτιρι δηλαδη!!!
Εσυ φταις!!Εσυ επρεπε να ειχες το κουραγιο να το σταματησεις!!Γιατι δεν το σταματησες?
Γιατι?
Σ'αρεσε που ελιωνα στο αγγιγμα σου?Σ'αρεσε που αναστεναζα οταν με φιλουσες?
Καμια δεν σε φιλησε ετσι!Καμια!!
Ζουσες για την ωρα που θα γονατιζα μπροστα σου και θα σε εγλυφα??
Γι'αυτο ζουσες!
Γι'αυτο με ηθελες!!
Και για αλλα με ηθελες...
Στο κρεβατι σου δεν θα ξαπλωσω πια!!
Δεν θα αφησω τις κραυγες μου στο σκοταδι του σπιτιου σου!!
Ποτε...!!
Ξεχασε με!!!
Ολα ξεχασε τα!!
Δεν υπαρχω πια!
Δεν με γνωρισες ποτε..ποτε ποτε ποτε!!

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 01, 2007

I drove all night to get to you..




I had to escape
The city was sticky and cruel
Maybe I should have called you first
But I was dying to get to you
I was dreaming while I drove
The long straight road ahead, uh, huh

Could taste your sweet kisses
Your arms open wide
This fever for you is just burning me up inside

I drove all night to get to you
Is that alright
I drove all night
Crept in your room
Woke you from your sleep
To make love to you
Is that alright
I drove all night

What in this world
Keep us from falling apart
No matter where I go I hear
The beating of our one heart
I think about you
When the night is cold and dark aha yeah
No one can move me
The way that you do
Nothing erases the feeling between me and you

I drove all night to get to you
Is that alright
I drove all night
Crept in your room
Woke you from your sleep
To make love to you
Is that alright
I drove all night

Could taste your sweet kisses
Your arms open wide
This fever for you is just burning me up inside

I drove all night to get to you
Is that alright
I drove all night
Crept in your room
Is that alright

;)