Σάββατο, Μαΐου 16, 2009

H Πόλη μου..(Στον Τακη και στη Monokomati που με αναζητουν)

Πως καταντησαμε ετσι?
Πως διωξαμε ανθρωπους που λατρεψαμε?Πως ειπαμε γαμημενες λεξεις που δεν βγαινουν ποτε απο γλυκα (φαινομενικα) χειλη?Πως πεταξαμε πεταλουδες που μας φορεσαν πανω μας με τοσο παθος...τοση γλυκα..!
Γιατι αφηνουμε ανασφαλειες να μας γαμανε τη ζωη?Ποσο χρονια θα περασουν και ποσες ρυτιδες θα τραβηξουν γραμμη στα -κατα τα αλλα- σκιστα ματια μας?Μηπως αυτη ειναι η ζωη και ο καθενας απο μας την "φοραει" οπως μπορει?Εγω δεν την φοραω ετσι!Οσες ευθυνες και να μου χρεωσουν...δεν την φοραω ετσι!Ειμαι 30 φετος...29 περυσι...26 τοτε...
Ολες οι σχεσεις μου μοναδικες!Ολες αξιολογες...ολες με αληθινους ανθρωπους!Οχι δεν απογοητευτητα..με φανταζεσαι εμενα απογοητευμενη?Προσεχε τι θα σκεφτεις...!Λιγο δακρυ...λιγο γιατι και λιγη βοτκα...κι υστερα ξημερωνει και ειναι ολα μα ολα τοσο αλλιως..!
Οι πιο σκληροι ανθρωποι ειναι εκεινοι...οι πιο ευαισθητοι...Και οι πιο κακοι? Εκεινοι που λενε τα μεγαλα λογια...εκεινοι που κανουν τον πιο δυσπιστο να περπατα στα συννεφα...γιατι νιωθουν την γαμημενη αναγκη να νιωσουν οτι καποιος τους πιστευει, καποιος παραμυθιαστηκε απ' τα λογια τους...γιατι ποτε δεν τους πιστεψε κανεις!
Σου εχει τυχει ποτε να δεις ματια να σε κοιτανε ασχημα μεσα απο ενα καθρεφτη?Σου εχει τυχει να γυρνας αποτομα κι αυτα τα ματια να γλυκαινουν?Σου εχει τυχει να σε χρησιμοποιει καποιος για μια προσωπικη του αναγκη?Δεν θα το μαθουμε ποτε...
Δεν θα αλλαξω ποτε...το ιδιο θα ερωτευομαι,το ιδιο δυνατα θα παθιαζομαι γιατι αυτη ειμαι εγω!Που αρεσω σ'εκεινους που αρεσω,που με θελουν ετσι και δεν μπορουν να με φανταστουν αλλιως...γιατι αυτον ακριβως τον ενθουσιασμο ερωτευονται κι αυτο το φτερουγισμα ψυχης!Την ικανοτητα μου να μπορω να τους κανω να νιωσουν μοναδικοι και υπεροχοι αντρες σ'αυτη την πολη..φανταστικοι στο σεξ,στον ερωτα,στα χαδια,στις βολτες,στις αγκαλιες,στα ταξιδια.Ετσι τελειοι γινονται στα ματια μου οταν ερωτευομαι..μικροι Θεοι που εχω αναγκη να θαυμασω!Ολοι τους!Ακομα και οι πιο εφημερες σχεσεις θα με θυμουνται για την ανεμελια της ψυχης μου..Ακομα και τις πιο εφημερες σχεσεις θαυμασα...!
Κι ας μοιαζει η ψυχη μετα..χαλασματα ενος σπιτου στο Γκαζι.
Αυριο θα ειμαι καλυτερα.
Σιγουρα.