Πέμπτη, Δεκεμβρίου 06, 2012

Μάλλον..άτιτλο (ή αλλιώς..ο Τάκης 4.)

Ήταν 6 Δεκέμβρη.Μπορεί και να ξημέρωνε 7.. αλλά τι σημασία έχει. 
Ο  Τάκης είχε από καιρό κλείσει τα παραθυρόφυλλα,είχε μετρήσει όλα τις τρύπες στο ταβάνι,
είχε ξεχάσει να βάλει ξύλα στο τζάκι,είχε αφήσει τα σταφύλια να πέσουν στην αυλή να τα πατήσουν τα σκυλιά και φάνε απ αυτά, οτι είχε απομείνει τα σπουργίτια.
Eγώ απλά παρατηρόυσα.Χτυπούσα τη πόρτα αλλά απάντηση δεν επαιρνα.Καμια φορά το βράδυ, άκουγα να τρίζει το πάτωμα...απ τις λίγες φορές που σηκωνόταν μάλλον για να γεμίσει το ποτήρι του.
Για γυναίκες ούτε λόγος.Είχε τουλάχιστον 3 χρόνια να μπει τακούνι στο σπίτι,την τελευταία φορά έφυγε κατεβαίνοντας τρέχοντας τις σκάλες και τον φώναξε ¨σκατοανώμαλο".
Δεν μπόρεσα ποτέ να φανταστώ τον Τάκη να κάνει ανωμαλίες.Ακόμα κι όταν τον έβλεπα να κοιτάζει πίσω απ τα γδαρμένα παντζούρια του,ακόμα κι αν τον έπαιζε τότε...ανώμαλος δεν ήταν.
Τώρα κοιμόταν μέσα σε βρώμικα σεντόνια.Κοιμόταν είπα? Δεν ξέρω αν κοιμόταν.
Ενα βράδυ χτύπησα επίμονα τη πορτα.Του πέταξα ένα χαρτάκι "αν δεν ανοίξεις δεν φεύγω θα μείνω όλη τη νυχτα εδω".
Ανοιξε με δισταγμο μια χαραμάδα της πόρτας.Δεν κοίταξε. Μπήκα βλέποντας  τη κυρτή του πλάτη να σέρνεται στο μέσα δωμάτιο,οπου το λαμπατέρ δεν εσβηνε ποτέ.
Πήγα πίσω του.Εβγαλα τα ρούχα μου, έμεινα με το κομπινεζόν.
Ξάπλωσα δίπλα του κοιτάζοντας κι εγώ τις τρύπες στο ταβάνι... μικρές μικρές χιλιάδες τρύπες.
Τα παγωμένα ακροδάχτυλα του ακούμπησαν τους ζεστούς γοφούς μου.Η ανάσα του μύριζε τσιγάρο,κρασί και καπνιά απ το τζάκι που έχει μέρες τα ανάψει.Η μπλούζα του μύριζε χειμώνα.Ολόκληρος μύριζε κλεισούρα και πατημένο από μέρες σταφύλι.Μπορεί και χώμα.
Θέλω να κάνουμε έρωτα,είπε.
Εγώ είμαι εσύ, είπα.
Εσύ είσαι εκείνο το κομμάτι που δεν παθαίνει ποτέ, είπε.
Εγώ είμαι νεκρή εδώ και μήνες,είπα.

Ναι αλλά ξανάρθες και πάντα έρχεσαι..κι εγώ μυρίζω χώμα,κρασί και στάχτη.





12 σχόλια:

iLiAs είπε...

καλημερα Candy!!! :)

Ψονθομφανήχ είπε...

Καταρχήν θέλω να πω πως ο Τάκης, όσο και να σέρνεται για καμιά δεκαετία, δεν είναι απλά 4 αλλά 4Χ4!

Δεύτερον, εκείνες οι τρύπες στο ταβάνι δεν έχουν ακόμα στοκαριστεί με τόση "δουλειά";

Τρίτον: τελικά τον "ξεκάπνισες";

Και τελευταίο: πώς λες ότι δεν είναι ανώμαλος ο νεκρόφιλος;

candy's τετραδιάκι είπε...

Ναι είναι μεγάλου κυβισμού!

Έτσι εύκολα βουλώνουν οι τρύπες ρε?

Δεν ξεκαπνίζουν οι πεθαμένοι :)

Νεκρόφιλος δεν είναι...στάνταρ!

σ.σ Γεια σου Ηλια!

Seadreamer είπε...

Δυνατή επανεμφάνιση μετά από ένα 6μηνο πολύ καλό Καντούλα!!!!

candy's τετραδιάκι είπε...

Σε φιλώ Καπετάνιε...

;)

Seadreamer είπε...

Φιλάκια ταξιδιάρικα :)

akrat είπε...

μας λείψατε άντε καλώς ήλθατε

candy's τετραδιάκι είπε...

Ευχαριστώ... έτσι περαστική είμαι.. σταθερή αξία!

:)

Ψονθομφανήχ είπε...

άφαντος ο λεγάμενος...

candy's τετραδιάκι είπε...

τι περίμενες?

;)

Ψονθομφανήχ είπε...

λες να κάνει παρέα στο Σπίθα;

Άθη είπε...

Τι ωραίο καλή μου...το΄χεις βλέπω..ε, εμ ναί μια μελαχολία κρύβει αυτό το κείμενο...αλλά όμορφη μελαχολία όμως...ε,ό-λοι μας πιστέυω προσπαθούμε απεγνωσμένα,(με όποιον τρόπο)οκ? να..ΣΠΑΣΟΥΜΕ τη γμμένη αυτή μοναξιά, κι αυτή τη..θλίψη που μας προκαλεί αυτή η μοναξιά (που είναι σημάδι των καιρών μας ίσως?)σήμερα υπάρχουν άνθρωποι μό-νοι τους περισσότερο από ποτέ ίσως? που επέλεξαν να είναι μό-νοι τους ή που τους ανάγκασε κάτι άλλο να είναι...)ακόμη και με έναν έρωτα όπως αυτόν...λιγοστό,και.. φθηνό ίσως?....κουρασμένο,καταθλιπτικό, λυπημένο?...κάπως έτσι...μπορεί... πως γίναμε έ?...κάποτε οι άνθρωποι ερωτευόντουσαν...σήμερα τους αρέσει καλύτερα η μοναξιά τους..αυτά είναι..ε,δεν ξέρω το γιατί αλλά μου αρέσει αυτή η..κάπως βαριά μελαχολική ατμόσφαιρα στο ποστάκι σου!!ε,ίσως επειδή είμαι κι εγώ μελαχολική και καταθλιπτική από φυσικού μου..μάλλον γι'αυτό..πολύυ ωραίο πάντως μπράβο...καλό μεσημεράκι καλή μου σε'σένα και ό-λους τους φίλους εδώ...