Σάββατο, Μαΐου 16, 2009

H Πόλη μου..(Στον Τακη και στη Monokomati που με αναζητουν)

Πως καταντησαμε ετσι?
Πως διωξαμε ανθρωπους που λατρεψαμε?Πως ειπαμε γαμημενες λεξεις που δεν βγαινουν ποτε απο γλυκα (φαινομενικα) χειλη?Πως πεταξαμε πεταλουδες που μας φορεσαν πανω μας με τοσο παθος...τοση γλυκα..!
Γιατι αφηνουμε ανασφαλειες να μας γαμανε τη ζωη?Ποσο χρονια θα περασουν και ποσες ρυτιδες θα τραβηξουν γραμμη στα -κατα τα αλλα- σκιστα ματια μας?Μηπως αυτη ειναι η ζωη και ο καθενας απο μας την "φοραει" οπως μπορει?Εγω δεν την φοραω ετσι!Οσες ευθυνες και να μου χρεωσουν...δεν την φοραω ετσι!Ειμαι 30 φετος...29 περυσι...26 τοτε...
Ολες οι σχεσεις μου μοναδικες!Ολες αξιολογες...ολες με αληθινους ανθρωπους!Οχι δεν απογοητευτητα..με φανταζεσαι εμενα απογοητευμενη?Προσεχε τι θα σκεφτεις...!Λιγο δακρυ...λιγο γιατι και λιγη βοτκα...κι υστερα ξημερωνει και ειναι ολα μα ολα τοσο αλλιως..!
Οι πιο σκληροι ανθρωποι ειναι εκεινοι...οι πιο ευαισθητοι...Και οι πιο κακοι? Εκεινοι που λενε τα μεγαλα λογια...εκεινοι που κανουν τον πιο δυσπιστο να περπατα στα συννεφα...γιατι νιωθουν την γαμημενη αναγκη να νιωσουν οτι καποιος τους πιστευει, καποιος παραμυθιαστηκε απ' τα λογια τους...γιατι ποτε δεν τους πιστεψε κανεις!
Σου εχει τυχει ποτε να δεις ματια να σε κοιτανε ασχημα μεσα απο ενα καθρεφτη?Σου εχει τυχει να γυρνας αποτομα κι αυτα τα ματια να γλυκαινουν?Σου εχει τυχει να σε χρησιμοποιει καποιος για μια προσωπικη του αναγκη?Δεν θα το μαθουμε ποτε...
Δεν θα αλλαξω ποτε...το ιδιο θα ερωτευομαι,το ιδιο δυνατα θα παθιαζομαι γιατι αυτη ειμαι εγω!Που αρεσω σ'εκεινους που αρεσω,που με θελουν ετσι και δεν μπορουν να με φανταστουν αλλιως...γιατι αυτον ακριβως τον ενθουσιασμο ερωτευονται κι αυτο το φτερουγισμα ψυχης!Την ικανοτητα μου να μπορω να τους κανω να νιωσουν μοναδικοι και υπεροχοι αντρες σ'αυτη την πολη..φανταστικοι στο σεξ,στον ερωτα,στα χαδια,στις βολτες,στις αγκαλιες,στα ταξιδια.Ετσι τελειοι γινονται στα ματια μου οταν ερωτευομαι..μικροι Θεοι που εχω αναγκη να θαυμασω!Ολοι τους!Ακομα και οι πιο εφημερες σχεσεις θα με θυμουνται για την ανεμελια της ψυχης μου..Ακομα και τις πιο εφημερες σχεσεις θαυμασα...!
Κι ας μοιαζει η ψυχη μετα..χαλασματα ενος σπιτου στο Γκαζι.
Αυριο θα ειμαι καλυτερα.
Σιγουρα.

17 σχόλια:

takis είπε...

Αυτό είναι πραγματικό comeback!...

Γενναίο κείμενο εκ βαθέων...

Να τα βλέπουν κάτι "λογοτέχνες" που κυκλοφορούν με κάτι μίκυ μάους στο χέρι και πλασσάρονται για νόμπελ...

Μην ανησυχείς..το σπίτι στο γκάζι μάλλον με ανάκτορο μοιάζει και η οικοδέσποινα σίγουρα θα είναι καλύτερα , απο σήμερα κιόλας.

nicon είπε...

ΩΩΩΩΩΩΩ!

...κι ξανά:

ΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!

Καλωσήρθες ξανά – και καλώς να 'ρχεσαι!

stella είπε...

να ερχεσε παντα ,εμεις θα σε περιμενουμε κουκλα!

Sunshine είπε...

Μας έλειψες!!! Καλωσορισες πίσω!

Moonlight είπε...

mas eleipses...

funny thing..proigoumeno comment apo "sunshine", twra k i "moonlight" :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Έχει δίκιο ο Τάκης!
Υπέροχο comeback με κατάθεση ψηχής...

mono-komati είπε...

Δε θέλω γω παινέματα
παρηγοριές και ψέματα
Θελω...........

Ο χρόνος, που φαινομενικά είναι εχθρός, μπορεί να είναι και ο καλύτερος σύμμαχος!
ξεκαθαρίζει,απαλύνει,γλυκαίνει,
ωριμάζει και συ έχεις μια ΟΛΟκληρη ζωή μπροστά σου!!
Τριάντα!! μόνο αυτό σου φτάνει.

candy's τετραδιάκι είπε...

Παιδια σας ευχαριστω ολους για τα σχολια σας και την χαρα σας για το comeback..

Για να λεω και την αληθεια δεν ξερω αν γυρισα...ξερω ομως οτι αυτο εδω το τετραδιο παντα με ακουει υπομονετικα!

Σκεφτομαι να γραψω μερικα ποστ για τους αντρες της ζωης μου...τους το χρωσταω ετσι κι αλλιως!
Εχω πολλα να θυμαμαι!

Μακια ;)

tovenito είπε...

είσαι καλύτερα;
ξέρεις που ίσως έχω μια μικρή ενστασούλα. στο δεν θα αλλάξω ποτέ.
και στο αλλάξω και στο ποτέ.

George είπε...

Καντουλίνι μου ένα απο τα πιο δυνατά σου κείμενα. Αυτό δεν είναι comeback αλλά σωστός οδοστρωτήρας. Μακάρι να ξαναγυρίσεις και να μας δώσεις πολλά τέτοια κείμενα.
Σε περιμένω.

takis είπε...

Tελικά comeback εις διπλούν!!

Α ρε Κάντυ..μας έχες τρελλάνει!..
αλλά ετσι είναι με τους αγωνιούντες για τις ανθρώπινες σχέσεις και ανασφάλειες...

κατ'αρχή τρελλαίνουν τους άλλους!..

Εχε χάρη που μας έχεις "τρελλάνει" όμως...ειδάλως..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όλοι σε αναζητήσαμε...

KitsosMitsos είπε...

Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να προχωράμε σε κάτι διαφορετικό. Αν είναι και καλύτερο, ε τότε έχουμε πετύχει διάνα...

Ηλιας....Just me! είπε...

Γλυκιά μου αδερφούλα, χαίρομαι πολύ που σε βλέπω σιγά σιγά να επιστρέφεις! Χρειάζεται και πάλι ανανέωση αυτό το bloggoχωριό κι εσύ είχες καιρό να κάνεις εμφάνιση! Και τι εμφάνιση!!! Ό,τι και να γράψεις, είμαι σίγουρος ότι θα το διαβάσω αχόρταγα όπως αυτό το post!

Με αγάπη, το αδερφάκι σου!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο κείμενο , ειλικρινές και άμεσο.
Οι περίσσοτεροι ντρέπονται να κάνουν μετρήσεις στα ερωτικά τους.
Ξεχνάνε και συχνά κάτω απ τη λήθη υπάρχει πληγή.
http//martitsi.wordpress.com

bar-ufo-s είπε...

μιας και είμαι Τάκης κι εγώ να ενώσω τη χαρά μου μετά των άλλων-φίλων

candy's τετραδιάκι είπε...

Ω! Κυριε Μπαρουφε???

Κανατε την τιμη να γραψετε σε τουτο το μπλογκ?????