Δευτέρα, Αυγούστου 18, 2008

'Εντεκα Σεπτέμβρη..



"Είμαι πίσω απο ένα ξύλινο παραθύρο,παραδομένο στην παλιά ζωή της πόλης..αώνια αφιερωμένο στην φυσική της φθορά.Κεράιες και ηλιακοί θερμοσίφονες της απέναντι ταρατσας γίναν ενα με την τον σκεψη μου.Κεραιες και κιτρινος τοιχος.Κεραιες και βασιλικος που ξεπροβαλει μεσα απ τις μισοκλειστες γριλιες.Καπου εκει υπαρχεις κι εσυ.Οχι ποτε δεν σε ξεχασα,ποτε δεν σε εβγαλα απ το μυαλο μου,ποτε δεν κοιταξα το φεγγαρι της πολης - εστω αυτο το αρωστημενο φεγγαρι- χωρις να σκεφτω οτι μπορει να το βλεπεις κι εσυ!
Εσυ δεν το βλεπεις.Επαψες πια να κοιτας αρωστημενα φεγγαρια,επαψες να γυρνας σε μυστηρια σοκακια,επαψες να σκαβεις αναμνησεις,επαψες να μεθας σε υπογεια μπαρακια,επαψες να σκεφτεσαι εμενα που αγαπησες τοσο ενα.."αρωστημενο" φεγγαρι ης ζωης σου.
Κι εγω σ'αγαπησα αλλα δεν ξερω σιγουρα αν σ'αγαπαω ακομα.Δεν ξερω καθε φορα που κοιτω εξω απ το παραθυρο ειναι για να σε δω η για να μη σε δω!
Δεν ξερω.Ξερω ομως οτι νοσταλγω..
Νοσταλγω εσενα στο παγκακι με το παγωτο σοκολατα να τρεχει απ τα χειλη σου.Το λιπ γλος σου που συνεχως εβαζες και ξαναβαζες κι ας ηξερες οτι θα ξαναβαλεις.Τα τσιπς στο cinema που δεν αποχωριζοσουν,τις αφησες με τον Αλεν Ντελον που δεν ελεγες να βγαλεις απ' τον τοιχο σου με την δικαιολογια οτι θ'αφησει σημαδι απ' τους καπνους των τσιγαρων σου.
Εφυγες και μ'εγκατελειψες και αφησες πισω ενα τασακι σε σχημα μαργαριτας στο σημειο που μου αρεσε να καπνιζω.Εφυγες και ξαναρθες για να παρεις κατι παλιες κασετες δωρο των πρωην εραστων σου ετσι για να με πικαρεις.
Εκανες πως δακρυσες μα ξερω την μαεστρια σου στο κλαμμα!
Σε σκεφτομαι..σε σκεφτομαι τοσο που εχεις γινει ενα με την ζωη μου.Σε σκεφτομαι τοσο που δεν σάγαπω πια.
Σε σκεφτομαι τοσο που εκανα πως δεν σε ειδα οταν περασες χθες κρυφα εξω απ' το παραθυρο.
Δεν σ'αγαπω..
Κι ας ειναι εντεκα Σεπτεμβρη"

9 σχόλια:

akrat είπε...

θεσπέσιον.... πάντα τέτοια... και αυτή η νοσταλγική αίσθησις... μαγεία...

Phaedra είπε...

" και αυτή η νοσταλγική αίσθησις... μαγεία... "

Αν δεν αρχίσει να βρέχει τώρα, θα πιστέψω ότι το διάβασα στ`όνειρό μου:)
Μπήκα τόσο βαθιά μέσα στο κλίμα του κειμένου, που μόνο η βροχή λείπει για να συμπληρωθεί αυτή η νοσταλγούσα παραίσθηση..
Άρρηκτα συνδεδεμένο στοιχείο για μένα με τις αναμνήσεις..

Λουκρητία είπε...

!!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν σ αγαπάω με το μυαλό ίσως όμως να σ αγαπάω με την καρδιά.....

ΑΑ!! τι παθατε όλοι με τις νοσταλγίες για συνέλθετε λίγο και έχουμε έναν ολόκληρο χειμώνα μπροστά!!

Σπύρος είπε...

Περασμένες μου αγάπες,
όνειρα...
που σβήσατε!!!

KitsosMitsos είπε...

Ας είναι λοιπόν...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Έχεις την δύναμη να μην αγαπάς;

«τόσο πολύ σ’ αγαπώ που μπορώ και μακριά σου για εσένα να μάθω να ζώ» λέει το τραγούδι κι αναρωτιέμαι πραγματικά αν κάποτε καταφέρνουμε να μην αγαπάμε πια κάτι που τόσο πολύ κάποτε αγαπήσαμε…

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μέχρι τις 11 Σεπτέμβρη έχουμε ακόμη καιρό!

COMMENT είπε...

Κατά τη διάρκεια της αναζήτησής μου στο GOOGLE για βοήθεια για να βγάλω τον πρώην εραστή μου, ο οποίος θα αποκτούσε το διαζύγιο, συναντήθηκα αυτόν τον υπέροχο άνδρα που ονομάζεται DR.AGBAZARA, ο οποίος έκανε ωραία δουλειά βοηθώντας μου να βγάλω το διαζευγμένο σύζυγό μου εντός 48 ωρών. τέτοια πράγματα μπορεί να είναι δυνατά, αλλά τώρα είμαι μια ζωντανή μαρτυρία γι 'αυτό επειδή το AGBAZARA TEMPLE έφερε πραγματικά τον εραστή μου πίσω, Αν εξακολουθείτε να αμφιβάλλετε γιατί να μην επικοινωνήσετε με το DR.AGBAZARA TEMPLE στο email: ( agbazara@gmail.com ) Ή WHAT'S APPS ( +2348104102662 ), Τότε σας υπόσχομαι ότι μετά από 48 ώρες θα έχετε λόγους να γιορτάσετε σαν κι εμένα.