Ο Τάκης...(3)

...Τρέμοντας οτι θα μέινω μόνος μέχρι τα γεράματα κατηφόρισα ένα ανοιξιάτικο βράδυ προς το μέρος που την συνάντησα πρώτη φορά.Θα φαντάζεστε βέβαια οτι η νοσταλγία με έσπρωξε σε κέινη την ερημωμένη γειτονιά..γελιέστε όμως!Μάλιστα μπορώ να σας το αποδείξω με χίλιους τρόπους,μπορώ ακόμα να σας προκαλέσω να έρθετε να με δείτε απο κοντά,να σας δώσω την οδό που την συνάντησα,να δείτε οτι ούτε ένα τόσο μικρό δάκρυ δεν βγήκε απ τα μάτια μου!Αντίθετα θα ξαφνιαστήτε με την γαλήνη του προσώπου μου,με τίς "μαλακές" ρυτίδες μου,με την χαρούμενη μουσική που θα ακούσετε στο ραδιόφωνο.
Εκείνη αντίθετα δεν τρέμει την μοναξιά των γηρατιών."Μα είναι τόσο νέα" θα μου πείτε..και θα σας απαντήσω αγαπητοί μου οτι αυτο δεν έχει καμία μα καμία σημασία!Η εξήγηση είναι άλλη:Για να φοβάσαι την μοναξια πρέπει να την νιώσεις!Και τώρα φυσικά οι μισοί απο σας θα σκεφτήτε "Έχει δίκιο" και οι άλλοι μισοί "Μα αν την νιώσεις την μοναξια στο πετσι σου δεν σε φοβίζει πια".
Σε εσάς του δεύτερους θέλω να σταθώ!
Είναι αλήθεια οτι δεν σας φοβίζει πιά.Και ξερεται γιατί?Γιατί οτι πιο αθώο και αγνό είχατε το πήρε μακριά της!Σας έκανε καχύποπτους,σας έκανε πιο μόνους απ ότι υπολογίσατε και σας καταδίκασε ισόβια να την κατατάσετε καθημερινά στο λεξιλόγιό σας.
Σας βολεύει αυτό?Δεν βαρεθήκατε να το λέτε? Δέν νιώθετε τύψεις που παρασέρνετε και άλλους σε τούτη την καταστροφή?Κι ύστερα λέτε οτι δεν σας φοβίζει..και μάλιστα το λέτε τόσο πιστικά που κάνετε μεγαλύτερο κακό σ'αυτους που μόλις πήραν μια μικρή απογοήτευση!
Εγώ φοβάμαι.Φοβάμαι πολύ.Πάντα την φοβόμουν γιατί αρκετές φορές την ένιωσα...και σας διαβεβαιώνω οτι κάθε φορά ήταν σαν την πρώτη!
Κι ας λένε οτι δεν την φοβούνται,κι ας μη "μαλακώνουν"οι ρυτίδες τους...μην πιστεύεται στις κάλπικες δηλώσεις κανενός!...

Εκείνη..σε κείνο το μοναδίκο ραντεβού μου είπε "Φοβάμαι την μοναξιά..δεν την ένιωσα ποτέ".
Και με κοιτούσε με κείνα τα μεγάλα μάτια της που κρύβαν λίγο φόβο.

Να μη τη νιώσεις ποτέ κορίτσι μου...

Tάκης.