Τετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2007

o Tάκης..(2)



Η ροζ κουβερτα ηταν οτι επρεπε για κεινη την χειμωνιατικη νυχτα.Ηταν το μοναδικο σημαδι οτι ειχε περασει απο κει,σημαδι εμφανες βεβαια γιατι ειχε κι αλλα σημαδια καλα κρυμμενα μεσα του τα οποια περιποιουταν οταν ηταν στα καλα του.
Οταν ηταν..γιατι αποψε δεν ηταν.
Εβαλε το ραδιοφωνακι που ειχε πανω στο κομοδινο να παιζει και σκεπαστηκε μεχρι τα χειλη του.Με ανασες βαριες και απελπιστηκα μοναχικες οραματιζοταν τον περσινο χειμωνα.Ο φιλος του κοιμοταν στον καναπε..του εκανε συχνα παρεα τελευταια,τα πιναν μαζι στο γωνιακο μπαρ και μετα τον γυρνουσε στο σπιτι ζαλισμενο.Παραμιλουσε μεχρι να φτασουν σπιτι,μεχρι να μπει κατω απο την ροζ κουβερτα της.
Περσι ηταν ολα αλλιως!Περσι κοιμοταν μαζι της..περσι δεν επινε σταγονα παραπανω απο ενα ποτηρι κρασι.Τελευταια πιανει συχνα τον εαυτο του να δακρυζει,καταριεται την τυχη του που εφτασε να γινει "γυναικουλα",τσατιζεται που εφτασε στο σημειο να του τρεχουν τα δακρυα κι αμεσως μετανιωνει και αναρωτιεται που να βρισκεται εκεινη,πιον φιλα,με πιον κοιμαται!
Σηκωθηκε να αναψει ενα τσιγαρο,ο λαιμος του ηταν χαλια,το δωματιο μυριζε κλεισουρα.Ανοιξε τα παραθυροφυλα κι αφεθηκε για λιγο στο κρυο της νυχτας μεχρι που τα χειλη του δεν τα ενιωθε.Τα δαγκωσε με μανια..τα ματωσε τοσο που μια σταγονα επεσε στο ξυλινο πατωμα!
Πηγε στο μπανιο και εριξε νερο στο προσωπο του,ανακατεμενο αιμα και μυρωδιες απο ποτο βαρεναν ακομα πιο πολυ την κλεισουρα..Ξεσπασε σε λιγμους!
"Καταντια για μια γυναικα που κοιμαται με αλλον,που χαιρετε τον ερωτα,που φευγει εκδρομες τα Σαββατοκυριακα,καταντια για μενα που μενω πισω,που ματωνω τα χειλη μου,που κοντευω να παθω κιρρωση απ το ποτο,που παιρνω τον φιλο μου να κοιμηθει μαζι μου γιατι "φοβαμαι"!
"Πως καταντησες εσυ ρε μαλακα"?
Ο καθρεφτης δεν απαντα.
Η ροζ κουβερτα δεν απαντα.

Γυρναει στο δωματιο του και σκεπαζεται.
Γυρναει πλευρο και την βλεπει διπλα του με ματια κοκκινα,με μαλλια μαυρα ανακατωμενα,με προσωπο λιωμενο σε προχωρημενη σηψη..

"Εχω παιθανει..δεν θα γυρισω πισω"

Ο Τακης αναστεναψε,χαμογελασε και κοιμηθηκε σαν μωρο...ειχε πια "παιθανει" εκεινη και δεν θα γυριζε ποτε πισω.
Τωρα τα φαντασματα του παρελοθοντος δεν τον αγγιζουν πια.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτόν τον Τάκη εγώ τον έχω γνωρίσει στην πραγματικότητα. Σε δύο μήνες συνήλθε και βρήκε τον παλιό "καλό" του εαυτό. Η πληγή στα χείλη του επουλώθηκε, αντί κουβέρτας είχε ένα φουλάρι που προφανώς το καταχώνιασε σε κάποιο συρτάρι... κι όλοι εζησαν καλά κι αυτός καλύτερα. :)
Καλησπέρα

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Υπάρχουν και άλλοι που δεν συνήλθαν, ποτέ.
Υπάρχουν και κάποιοι που δεν θέλουν να συνέλθουν....
γιατί... .έτσι.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Θα ξεχάσει σίγουρα... όμως...
"Ερχονται τιγμές που σε θυμάμαι
έρχονται στιγμές που σε ζητώ...."

΄Ετσι είναι η ζωή γιατί κι' εκείνη έχει το δικό της μερίδιό στην πορεία του..

Γλαρένιες αγκαλιές

iLiAs είπε...

...καμιά φορά χρειάζεται να περάσεις κι από αυτό το στάδιο, για ν' αφήσεις πίσω το παρελθόν, να διαγραψεις τα παλιά! :)

Καλο βράδυ!

takis είπε...

Tα φαντάσματα του παρελθόντος είναι πάντα εκεί...
απλά με τον καιρό λαμβάνουν τη πραγματική τους διάσταση...
την απλή αληθινή διάσταση, που ουτε κατα διάνοια είναι φανταστική...

Οραματίζομαι παντως κρύους χειμώνες..με γλυκό ζεστό ύπνο επάνω στο χιόνι..

ΥΓ. Αν εξαιρέσεις το τίτλο(!), ένα απο τα καλύτερα σου κείμενα..

Stalagmatia,
Μπράβο σου τυχερή..που τον γνώρισες στην πραγματικότητα..

kanataki είπε...

να πεθάνουν τα φαντάσματα



υγ κατά το "να καούν τα κάρβουνα"!!

ΗarryTsopanos είπε...

πολυ ωραιο ολο,κατι τετοια διαβαζω και λεω να μην ξαναγραψω εγω.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Προχωρημένο το .... τετραδιάκι!

GhostHunter είπε...

Άκουσα φαντάσματα? Που? Που?
Είναι ώρα για τον... GhostHunter...

prasino liker είπε...

H ζωη ειναι απροβλεπτη.Αλλιως ξεκινας ,αλλα επιθυμεις και τελικα αποδεχεσαι την μοιρα.

maria λεμονατη! είπε...

και πανω που ανησυχισα οτι αρχισε το παραισθητικο παραλληρημα...ο τακης γιατρεθτηκε!

Desperado είπε...

Τα σημάδια που αφήνει ο χρόνος τα έχουμε όλοι νοιώσει. Το θέμα δεν είναι άν θα πέσεις, αλλά το πότε. Αυτο που σε χαρακτηρίζει είναι ο τρόπος που θα σηκωθείς...

Ανώνυμος είπε...

Κοριτσάκι, έχεις μία πρόσκληση ;)

candy's τετραδιάκι είπε...

Σας καλημεριζω και σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις..
Τωρα τι να πω?
Οτι και να πω ειναι λιγο για τον Τακη.
Ειναι ο ηρωας μου κι εχω πολλα ακομα να σας αποκαλυψω:)

Φιλιαααα!!

Ανώνυμος είπε...

πολυ ομορφο κειμενο...
διστυχως ποτε δν απαντανε οι καθρευτες ... =/