Παρασκευή, Απριλίου 13, 2007

Aκουσε με..



Εβαλα στα χειλη μου απαλο περιγραμμα.Τα "γεμισα" με αστραφτερο κραγιον.
Φορεσα την ασπρη μου φουστα με το γαλαζιο μπλουζακι κι εκεινα τα σανδαλακια που μου ειχες αγορασει.Εβαψα τα ματια μου ελαφρα οπως συνηθηζα.
Το σωμα μου μυριζε γιασεμι.
Εψαξα και βρηκα το χρυσο βερακι σου.Το περασα με ναζι στο δαχτυλο μου.
Πηρα το μικρο καθρεφτακι με τις χαντρες τις γαλαζιες και εβγαλα δυο τρεις τρυχουλες απ τα φρυδια μου.
Περασα στα αυτια μου τις μικρες περλες που ταιριαζαν με την μπλουζα.
Ψεκασα τα μαλια μου για να φαινονται πιο σγουρα..οπως σου αρεσαν.
Δακρυσε ο λαιμος μου απο δυο σταγονες αρωμα-το αγαπημενο μου-εκεινο που ειχες παρει στη γιορτη μου.
Εβαλα σε ενα ποτηρι χαμηλο λιγη βοτκα με λεμονι.
Κοιταχτηκα στο μεγαλο παραθυρο του δωματιου.
Μαλλον για ωρα.
Σε περιμενα.
Κι εσυ δεν ηρθες ποτε.
Κι ουτε θα'ρθεις.
Κι υστερα γελασα.

Κι ας το ηξερα.

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

:)

Ανώνυμος είπε...

εικονα τοσο μακρινη και συναμα τοσο κοντινη!σαν να ηταν χθες!δεν ηρθε...δεν περιμενε.ειχε καιρο να δει αυτη την εικονα,και τωρα μονο την διαβαζει.δεν την ξεχναει ομως.θελει να την ξερει ετσι οπως την εχει στο μυαλο του...μονο ετσι!αυτη την μπλε την μπλουζα που ιδρωνε μονο απ΄το ενα χερι...το καλοκαιρι.και αυτο το αρωμα που το ειχε προορισμενο γιαυτην χρονια πριν της το χαρισει!σαν να το ξερε,και τωρα δεν θελει να το ξαναμυρισει σε καμια αλλη...τον νευριαζει!και αυτα τα μαλλια,που τα ηθελε παντα μακρια και γυριστα στις ακρες για να τα περνει ο αερας.Σε ακουει,σε ακουει απο μακρυα αλλα δεν σε βλεπει!δεν σε βρισκει.εικονα τοσο μακρινη και συναμα....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η ζωή μας είναι σαν ένα βιβλίο!
Όταν τελειώνει η μία σελίδα γυρίζουμε αχόρταγα την άλλη...

Δεν καλλάμε στις ίδιες παραγράφους!

Καλημέρα Καντούλα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χαίρομαι που βρήκες τη δύναμη να γελάσεις, γιατί είναι γεγονός πως το τραίνο της ζωής μας φυσικό είναι να κάνει στάσεις. Αν κλείσει πόρτες και με ιλιγγιώδη ταχύτητα τραβήξει για το τέρμα, θα φτάσει άδειο, χωρίς συνεπιβάτη.
Καλό Σ/Κ

Αγγελική Στ. είπε...

Γελάμε ίσως ακριβώς επειδή το ξέρουμε... Μερικές φορές αυτοί που περιμένουμε πιο πολύ δεν έρχονται. Μα έρχονται άλλοι από κει που δεν τους περιμένουμε!

Κώστας είπε...

Ραντεβού που ξέρουμε οτι ο άλλος δεν θα έρθει ποτέ.. Κάτι σαν τα γράμματα που γράφουμε και ξέρουμε οτι δεν θα τα στείλουμε ποτέ..
Ίσως είναι κι αυτος ένας τρόπος για να δούμε κατάματα τα γιατί γύρισε η σελίδα και ήμαστε ήδη στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής μας..

ion είπε...

Καλημέρα..σε ευχαριστώ για το όμορφο πρωΪνό ξύπνημα!
:)

elafini είπε...

ακόμη κι αν δεν ήρθε, εσύ πάλι εκπέμπεις κάτι φωτεινό..καλημέρα candy

fish eye είπε...

θα ερθει..κι αν δεν ερθει αυτος..θα ερθει αλλος..καλυτερος..
σου εχω αφιερωση..φιλια..

Ανώνυμος είπε...

Κι ύστερα γέλασα και γω! Πολύ αισιόδοξο... Μπράβο! :)
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Ναι το γέλιο στο τέλος δηλώνει αισιοδοξία και συνέχεια δεν θα μείνεις εκεί να περιμένεις αλλά θα προχωρήσεις πιο πέρα σ΄ αυτά που θα έρθουν …όπως είπε και η sunshine και που δεν περιμένεις.

George είπε...

Κι όμως.... ήρθα. Ακροπατώντας στις άκρες των ποδιών, προσπαθώντας να μην ταράξω το βλέμμα σου, που είχε βυθιστεί να κοιτάζει τα πολύχρωμα λαμπιόνια που αντιφέγγιζαν στα τζάμια του παραθύρου σου. Στάθηκα δίπλα σου. Έβαλα τα δάχτυλα μου στις μικρές μπούκλες απο τα μαλλιά σου, που τυλίγοταν σαν μικρά δαχτυλίδια στα δάχτυλα μου. Άφησα τα χείλη μου να σκουπίσουν τα δάκρυα που τρέχανε στο μικρό άσπρο λαιμό σου.
Άνοιξα τα χέρια μου να σε αγκαλιάσω μα τα τράβηξα γρήγορα για να μην χαλάσω αυτήν την έκφραση που έβλεπα στο πρόσωπο σου. Στάθηκα εκεί μαγεμένος απο το γιασεμί του κορμιού που είχε απλωθεί στον χώρο σου. Πέρασε ώρα έτσι. Τα μάτια σου δεν είχαν ξεκολήσει απο το παράθυρο.
Όχι δεν είχα το δικαίωμα να χαλάσω το ταξίδι σου. Έσκυψα το κεφάλι και όπως είχα έρθει αβόρυβα, το ίδιο αθόρυβα πλησίασα στην πόρτα. Γύρισα το κεφάλι να ξαναδώ την μορφή σου. Ήσουν ακόμα εκεί. Στο ταξίδι του ονείρου σου. Το ποτήρι στα χέρια σου είχε σχεδόν αδειάσει. Σίγουρα θα έπρεπε να το ξαναγεμίσεις.
Δεν είχα το δικαίωμα. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα στο διάδρομο.
Ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε απο την ψυχή μου. Περπάτησα βιαστικά στον δρόμο. Ήταν Σάββατο βράδυ και ο κόσμος περνούσε δίπλα μου χαρούμενος και βιαστικός.
Έτσι δεν πρόσεξε κανένας το δάκρυ που είχε κυλήσει στο μάγουλο μου.

Menios είπε...

Γιώργο ο Μένιος λέει ότι είσαι ο πρώτος Τέρρυ με διαφορά...
Έγραψες!!!

George είπε...

Και αν μια τέτοια κρίση μου την προσφέρει ο Μένιος που ξέρει να μην μασάει τα λόγια του ποτέ και για τίποτα, νομίζω οτι πρέπει να πώ ένα ταπεινό ευχαριστώ στο Μένιο μα και στην πηγή της έμπνευσης. Το Καντουλίνι μου. Το Καντουλίνι μας.

annamaria είπε...

Αχ βρε Candy μου τι μου εκανες τωρα?
Συγχωρα με αλλα για μενα το γελιο δεν ειναι αισιοδοξια αλλα ενα κλαμα κρυφο.....
Ομως να προσθεσω κατι στο σχολιο του Μενιου μας??
Δεν ειναι ο πρωτος Τερρυ και με διαφορα,
αλλα ο μοναδικος !!

ion είπε...

πάντα στολισμένη η σάρκα για να προσφέρει την ψυχή που πάντα μόνη μένει.
Αν ήταν αυτός να σε συντροφέψει θα σε άγγιζε πριν ρίξεις όλα τα χρώματα πάνω σου.
θα σε είχε αγγίξει πριν προσπαθήσεις να προσεγγίσεις με γήινη σκόνη το κορμί.
Καλημέρα Candy.

(σε αυτές τις περιπτώσεις, δυναμώνεις τη μουσική και γεύεσαι το ποτό σου..)!*

candy's τετραδιάκι είπε...

Bασιλη μου...;)

Aσκαρδαμυκτακο ναι μωρε αλλα μερικες φορες κολλαμε..

Γλαρε μου φιλια..!

Ηλιαχτιδακι πολυ σοφο αυτο που ειπες!:)

Kωστα συμφωνω μαζι σου..καπως σαν τα γραμματα που δεν στελνουμε ποτε ναι..καπως ετσι!

Σοκολατατα μου καλωσηρθες:)

Ελαφιλι μου το ιδιο κι εσυ..φιλια:)

Φεγγαρακι που ευχαριστω για την αφιερωση!Το tango εκεινο μου αρεσει πολυ:)

Δελφινακι να σαι καλα! Φιλια!

Τρελοφαντασμενη μου καλη Κυριακη ;)

Mπλοκοτερρυ μου...τι να πω τωρα?Τι να σχολιασω?Με αφησες αναυδη...
Σ'ευχαριστω!!!

Μενιο χχαχαχαχαχα ολα τα παρατηρεις εε??:))

Γιωργακη μου αρεσει πολυ που με λες "Καντουλινι" :)))

Aνναμαρια μου..μεταξυ μας! (Το βρηκες) :) Kαλημερααα:***

Ion μου..ωραια τα λες :)))

Καλημερα σε ολους!!!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφη εικόνα Candy, κι αν είναι κάπως μελαγχολική, εκείνο το τελευταίο γέλιο την λυτρώνει, την κάνει λίπασμα για το μέλλον.
Φιλάκια αισιοδοξίας

candy's τετραδιάκι είπε...

Φιλια Σαντακο :)

Σπύρος είπε...

Πέρασες καλά και αυτό έχει σημασία..!

candy's τετραδιάκι είπε...

lock heart..ναι!
Μπορω να το εγγυηθω! ;)

Attalanti είπε...

Το μόνο που μένει είναι να ανοίξεις την πόρτα για μια βόλτα. Μέχρι τα επόμενα. Χωρίς βιασύνες και αυτό χρειάζεται, αλλά όχι για πολύ, ναι; σε φιλώ.