Τρίτη, Φεβρουαρίου 06, 2007

Αληθινη ιστορια (1)




Καθως κοιταζω εξω απ το μικρο παραθυρο μου,
Ανακαλυπτω πως ο χειμωνας δεν θα περασει φετος. Μας ξεχασε πια.
Φωλιαζει βαθεια μες την ψυχη μου..
Δεν με χωραει τουτος ο τοπος.
Φοραω το χοντρο μου παλτο και βγαινω να αναπνευσω τον πολυτιμο αγερα που
μου δινεις λιγο λιγο-χρονια- τωρα για να ζησω.
Παιρνω μακρια τις σκεψεις μου απο σενα..δεν θελω να ξερεις για μενα.
Μη με ακολουθεις πια..Μη με τρομαζεις.
Τις νυχτες μονος μου παλευω στα ονειρα μου.
Τις νυχτες μονη σου γυρνας μες τα σκοτεινα δρομακια του μυαλου μου.
Δεν με βρισκεις πια με τα χερια γεμαρα ροδοπεταλα.
Δεν σου χρωστω κανενα καλη μου πια..
Μονο μη με βαζανιζεις....
Χθες αργα καπου σε ειδα..φορουσες εκεινο το μωβ φουστακι που μου αρεσε πολυ.
Περπαρουσες γρηγορα..το συνηθιζες παντα οταν ηθελες να σκεφτεις.
Σκεφτοσουν εμενα?σκεφτοσουν εσενα?σκεφτοσουν εκεινον που σε πολιορκουσε
απο τοτε που ειμαστε μαζι?
Δεν ξερω πια..
Δεν μ’αφηνεις να ψαξω το μυαλο σου.
Καλα κανεις.

Μενω και στεκομαι πανω απ το σπιτι σου.
Χαζευω την μπλε σιδερενια πορτα...
Ετριζε συχνα και σε ενοχλουσε..
Γκρινιαζες.Ανατριχιαζες ελεγες...
Σκεφτομαι ποσοι μπηκαν μετα απο μενα..ποσες φορες ανατριχιασες αραγε με το ανοιγμα της..και ποσες φορες ανατριχιαζες με εκεινους!!
Εφευγαν και σενα το κορμι σου σπαρταρουσε...ακουγες και την πορτα να τριζει.
Δεν ηξερες πια γιατι ανατριχιαζες.

Κι εγω ανατριχιαζα....μα δεν σου το λεγα ποτε.
Οχι για την πορτα..
Ανατριχιαζα γιατι ηξερα οτι θα ρθει η μερα που μονος θα κοιτω το κατωφλι σου.
Θα περιμενω την μυρωδια σου στο τελευταιο σκαλοπατι λιγο πριν βγεις στο δρομο.

Μα..μη γυρισεις πια.Ακομα κι αν καταλαβεις οτι ειμαι εκει αγνοησε με.
Ειναι ευκολο για σενα καλη μου.
Αφου δεν μ’αγαπας πια..

Γυρνω στο σπιτι και πεταω απο πανω μου εκεινο το ζεστο παλτο.
Μπαινω στο παιδικο δωματιο..”μπαμπα εχω αγγλικα”

Και η ζωη μας συχεχιζεται καπως ετσι..διαφορετικα.
Μακρια σου.

22 σχόλια:

GhostHunter είπε...

Τρομερό...
Αλλά ποιος το έχει γράψει?

Μάκια

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Έλα ντε...

candy's τετραδιάκι είπε...

Aυτη που υπογραφει..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μπράβο ρε Κάντυ!
Είσαι πρωτοπορία!
Θα το προσπαθήσω κι εγώ!

candy's τετραδιάκι είπε...

Παντα με ερεθιζε η ιδεα να γραψω σαν αντρας.Με αφορμη μια αληθινη ιστορια..το προσπαθησα.

Ασκαρδαμυκτακο περιμενω με αγωνια :)

George είπε...

Καντουλίνι μου είσαι Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η! Υπέροχο κείμενο. Πράγματι θα συμφωνήσω και με τον άσκαρ οτι είσαι πρωτοπορία. Να γράφεις σε φύλλο άγνωστο σε σένα. Βέβαια δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να διαφωνήσω σε ένα μόνο σημεία.
"Παιρνω μακρια τις σκεψεις μου απο σενα..δεν θελω να ξερεις για μενα." Ένας άντρας που αγαπάει δεν πέρνει μακρυά τις σκέψεις του απ' την αγαπημένη του, το αντίθετο μάλλον.
Αληθινή ιστορία λοιπόν. Ελπίζω όμως να μην έχει γίνει έτσι γιατί κρύβει καλά τον πόνο του. Οχυρώθηκε στο κάστρο του.

annamaria είπε...

Ενα γραμμα που πολλοι αντρες θα ηθελαν να στειλουν...
Ενα γραμμα που πολλες γυναικες θα ηθελαν να λαβουν....

elix_geo είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
elix_geo είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
soulmates είπε...

to keimeno teleio...
h grafh teleia...
ontws vre candy mou esu to egrapses??? entupwsiasthka...
filia

Ανώνυμος είπε...

Μμμμ το ΄διάβαζα και ήλπιζα να το έχει γράψει όντως άντρας, κάποια σημεία του είναι καθαρά γυναικεία μακάρι αν τα νιώθανε οι άντρες να τα διατύπωναν τόσο όμορφα.

elix_geo είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ναυαγός είπε...

Άντρας και να σκεφτεί μονοκοπανιά όλο αυτό ...και το πως αισθάνεται η άλλη συνεχόμενα σε τόσες προτάσεις...

τι λέτε ρε κορίτσια σοβαρευτείτε...

και να μην υπάρχει ούτε μια φορά η εικόνα βυζί, μπούτι, οπίσθια...
ή έστω μια φορά να την πει καύλα μου, μαλακισμένη... κάτι τέλος πάντων....

αστο καλό σας μεσημεριάτικα...

για ποιους μας περάσατε καλέ; για τη Μιρέλλα Παπαοικονομου;

Υ.Σ.1 Υπάρχουμε και μερικοί με αυτογνωσία, τι να κάνουμε;
Υ.Σ.2 Η γενίκευση μια προσφορά χιούμορ της Κουκουρουκουλάνδης

Ανώνυμος είπε...

αφού δε μαγαπάς πια..ε κορίτσια είναι αλήθεια ότι όταν αφήνετε κάποιον παύετε να τον αγαπάτε;
ρΕ Ναυαγέ μας γειώνεις πολύ απότομα.Ναι υπάρχουν και στιγμές ρομαντισμού.όλα στην ώρα τους και εκεί που πρέπει.
Γεια σου ρε Candy!

Psychia είπε...

ΕΥΓΕ...! Τι να πω..!

Shades είπε...

Candy μου εγώ το κείμενό σου το διάβασα πολλές φορές και η θέση μου είναι λίγο πιο έξω από τα τετριμμένα..
Στην αφήγηση που κάνεις βλέπω ότι ήδη άρχισες να νοιώθεις το ρόλο σου σαν επαγγελματία παιδοψυχιάτρου.
Μια κατάθεση ψυχής ενός άντρα που στην ουσία είναι παιδί την καταγράφεις με το καλύτερο τρόπο.
Κι αν δεν υπήρχε η ανωνυμία του ίντερνετ και ειδικότερα του μπλόγκιγκ ίσως να μη μάθαινα ποτέ πως περιγράφει ένας επιστήμονας μια συνεδρία ή μια έξυπνη γυναίκα αυτό που νοιώθει ένας άντρας..

Ναυαγός είπε...

Διάβασα την παρατήρηση του Theo, το σχόλιο του Shades και μετά έκανα τον κόπο να ξαναδιαβάσω το ποστ σου.

Δηλώνω μεταμέλεια για το χονδροειδές μου χιούμορ.

candy's τετραδιάκι είπε...

Καλημερα σε ολους!
Ευχαριστω για τα σχολια σας..
Ναυαγε δεν υπαρχει προβλημα γραψε οτι θελεις.
Αλλωστε πιος ειπε οτι πρεπει να συμφωνουμε? :)

Φιλια πολλα!

Αγγελική Στ. είπε...

Αχ, κι εγώ το κάνω αυτό.. να γράφω σαν άνδρας συχνά... και μάλιστα μου αρέσει πολύ. Μπράβο Candy! Πολύ όμορφο!!! «Και η ζωη μας συχεχιζεται καπως ετσι..διαφορετικα.
Μακρια σου.» Υπέροχο!

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Μπράβο Κάντυ...
Εξαιρετική προσπάθεια..

Sigmataf είπε...

Σήκω, ντύσου, στολίσου και κάντην να τσικνίσεις.

Άγνωστη είπε...

Candy μου... απλά εξαιρετικό! μπραβο :)