Το κρυφο τετραδιο της Candy (4)

Κατσε να σου πω...

"Εκεινο το βραδυ εβρεχε πολυ αλλα δεν ηθελα να γυρισω στο σπιτι που με φιλοξενουσαν.Μεσα μου,μου ελεγε κατι οτι θα ειναι αναπαντεχη η νυχτα,θα αφησει πολλα "γλυκα" ερωτηματικα,οτι θα νιωσω τον ποθο,το παθος και τον ερωτα.Τα τρια σταδια του Πλατωνα.Χαμογελασα μ'αυτον τον "Πλατωνα",ουτε που ξερω πως μου ρθε και τον σκεφτηκα.
Μεσα σε μια νυχτα λοιπον...γιατι οχι?
Βρεθηκα σε ενα μπαρ,πραγματικο μπαρ.Με ροκ μουσικη και πραγματικα κοκκινο κρασι.
Και μπυρες φυσικα..μη ξεχναμε τις μπυρες γιατι παιζουν μεγαλο ρολο στην ιστορια.
Παρανοικα πραγματα...δεν βαριεσαι?Μεσα στην παρανοια ζουσα παντα και το γουσταρα.
Πλησιασα και καθησα σε ενα σκαμπο ενω διπλα μου ενας τυπος γυρω στα 45, απολαμβανε την μπυρα του και τραγουδουσε απ εξω ολους του στοιχους των τραγουδιων που επαιζαν.
"Παλιο ροκας" ειπα μεσα μου και ζητησα ενα ποτηρι κοκκινο κρασι.
Το μπαρ εμπαζε απο παντου,πολυ υγρασια που τρυπουσε τα κοκκαλα αλλα..πιος εδεινε σημασια?
Για να μη λεω πολλα..ο τυπος μου επιασε την κουβεντα.Εγω τοτε δεν ημουν παραπανω απο 21,με το ζορι 22.

-Πως βρεθηκες εσυ κοριτσι μου εδω νυχτιατικα μες τη βροχη?
-Δεν ηθελα να γυρισω σπιτι..ειναι νωρις ακομα.
-Και τι θα πουν οι γονεις σου?
-Παρντον??Τι σχεση εχουν οι γονεις μου?Αλλωστε δεν ειναι μ'αυτους εδω!Ασε που ειμαι και ολοκληρη κοπελα 21 χρονων!!!
-Αααα σωστα,εισαι μεγαλο κοριτσι! (γελωντας)
-(Πω ρε πουστη μου παλι σε αιωνιο μπαμπα επεσα)..Ναι μεγαλο κοριτσι!
-Να σε κερασω αλλο ενα ποτηρακι κρασι?
-Ευχαριστω..Εσυ πως ξεμινες εδω?Δεν σε περιμενει η γυναικα σου στο σπιτι?
-οχι..δεν ειμαι παντρεμενος.
-Η κοπελα σου?
-Ουτε κοπελα εχω.
-Η ροκ μουσικη σου?
-Προτιμω να την ακουω εδω..παρατηρωντας τους θαμωνες.
-Γιατι τους παρατηρεις?
-Γιατι τους ζηλευω..που εχουν καποιον γυρνωντας σπιτι να τους αγκαλιασει.
-Ναι βεβαια..τους "σκανε τα feelings" με τα γαμημενα τα ποτα και θελουν αγκαλιες.
-Εισαι σκληρη...
-Δεν ειμαι σκληρη..αλλα δεν προτιμας να σε αγκαλιαζουν οταν δεν εισαι πιωμενος?
-Αγκαλιασε με τωρα..δεν ειμαι πιωμενος.
-Τι νοημα θα χει να σε αγκαλιασει μια αγνωστη κοπελα?
-Τιποτα παραπανω απο μια σαρκα πανω στην δικια μου σαρκα.Γιατι μικρο μου πρεπει να εχει αλλη εννοια η αγκαλια?Γαμησε τα τα αισθηματα!Εγω μια αγκαλια θελω..!Και στο κατω κατω γιατι με ρωτας τοσες μαλακιες?Δημοσιογραφος εισαι?Αντε αραξε και πιες το κρασι σου κι αλλη φορα να εχεις πιο σοβαρους λογους που ερχεσε στο μπαρ.

Δεν ξερω κι εγω ποσα ποτηρια κρασι και ποσες μπυρες ειπιαμε εκεινο το βραδυ εντελως αμιλητοι.Μονο του εριχνα κλεφτες ματιες αλλα κι εκεινος το ιδιο εκανε!
Οταν σηκωθηκα για να φυγω ηθελα να τον αγκαλιασω,εκεινος δεν αντισταθηκε.Ενιωθε την σαρκα μου πανω του..αυτο ηθελε,αυτο ειχε αναγκη.
Οχι δεν τον αγκαλιασα απο οικτο αλλωστε κι εγω κατι τετοιο γουσταρα να κανω.

-Ελα σπιτι μου μικρη μου..
-Οχι αποψε,υποσχομαι οτι αυριο θα ερθω σιγουρα..
-Αποψε..!
-Αποψε με περιμενουν,θα ανησυχησουν αν δεν παω..
-Αυριο ελα νωρις,θα ακουσουμε μουσικη,θα πιουμε κοκκινο κρασι,θα εχω αναμμενο και το τζακι..

Φιλιομασταν για ωρες εξω απ το μπαρ.Τα χειλη του ειχαν την αλμυρα της μπυρας,τα δικα μου ηταν κοκκινα απ το κρασι..κι απ τα φιλια του.
Εβρεχε..μα εμεις δεν ειχαμε αναγκη κανενα υποστεγο.
Υποσχεσεις για την αυριανη μερα και λυπη που θα χωριζαμε για λιγες ωρες.
Γυρισα σπιτι,μαζεψα τα πραγματα μου,αποχαιρετισα την φιλη μου και εφυγα με το πρωινο τρενο.
Εμαθα οτι ο Σ. εκεινο το βραδυ δεν πηγε το μπαρ."

-Και τι καταφερες φευγωντας?Αφησες εναν ανθρωπο να σε περιμενει!Εδωσες ελπιδες σε καποιον που θα μπορουσε να ειναι μπαμπας σου!Τον "επαιξες"!
-Οχι καλη μου δεν το επαιξα καθολου!Εκεινος με επαιξε!Εκεινος αφεθηκε στα χερια μου,εκεινος με φιλουσε με τις ωρες,εκεινος μυριζε εκεινο το γαμημενο αρωμα!
-Κι εσυ του υποσχεθηκες!
-Εκεινο το βραδυ το ηθελα..το πιστευα!
-Κι υστερα γιατι εφυγες?
-Γιατι..αν εμενα,αν εμενα...εκει θα ημουν ακομα.Εκεινος το ξερει κι' αναγνωριζει την
ευεργεσια που του εκανα κι ας ψαχνει την ιδια σαρκα,κι ας ψαχνω την ιδια σαρκα!
Δυο πιωμενοι ημασταν πλυμμηρισμενοι απο ποθο,παθος και ερωτα.
Για λιγες μονο ωρες.

Mην είδατε την Candy?????

Eγώ πάντως την έχω χάσει!
Το βράδυ τη βλέπω συνήθως που κοιμάται..
Κυκλοφορεί τη μέρα με μια τσάντα με ροζ πουά(κάπως έτσι τα λέει)στην οποία εχει μέσα μια αντιλιακή κρέμα προσώπου(με δείκτη 30)και στάνταρ μια οδοντόβουρτσα γιατί το βράδυ μπορεί να κοιμηθεί σε καμιά φιλη.
Άσε που έχει μάθει ολα τα μπαράκια της περιοχής και όχι μόνο,την έχουνε μάθει κι εκείνα!Μ'αυτό το "Μπρίκι" μου έχει βγάλει την ψυχή,μέχρι στο μσν το γράφει.
Οκ..μπορώ να καταλάβω οτι της είχε λείψει λιγάκι η..μπαρότσαρκα αλλα πολύ αλητεία βρε παιδί μου!Πάντως το πάθος για τα παπούτσια δεν της έχει φύγει,αν γινόταν κι αυτό θα ανησυχούσα..Μπορεί να γυρνάει όλη μέρα,να ξενυχτάει τα βράδυα αλλαααααα πάνω στο πάσο της κουζίνας ολο και κάποιο καινούριο κουτί θα βρω(έτσι για να μην ξεχνιόμαστε).
Ευτυχώς τα ερωτικά της δεν μου τα λέει,είμαι κι ο Τέρρυ μην τρελαθούμε!Απαιτώ κάποιο σεβασμό!Μπορεί να μην είμαστε πια μαζί αλλά..παραμένω ο μεγάλος ερωτάς τής!Βέβαια..δεν θέλει να κοιμάται ούτε καν δίπλα μου αλλά κανω πως δεν καταλαβαίνω.
Αν την δείτε..να της πείτε οτι της σκέφτομαι κι ότι της αγόρασα κεράσια απ την λαική που της αρέσουν.
Αν δεν σας ξαναδώ,σας εύχομαι καλό καλοκαίρι! :)

Ο Ερωτας..

...αγαπη μου,δεν κλεινεται αεροστεγως.

Μου πηρε χρονια για να το καταλαβω...

Το κλισε "ας ζησουμε ομορφα το τωρα,τις στιγμες που ειμαστε μαζι" ειναι απ' τα πιο σοφα "κλισε" που εχω ακουσει.

Καλο σ/κ ;)

Μη κλαις γλυκεια μου..

Ολη η πολη ειναι ενα ναρκοπεδιο αναμνησεων.Που να παει για μα μην τον θυμηθει?Ολα τα στενακια με εκεινον τα γυρισε,με εκεινον τα λατρεψε,με εκεινον ετρεχε παιδιαριζοντας μες την βροχη.
Χαμογελαει καμια φορα μεσα στα δακρυα της οταν σκεφτει οτι ηταν καλη παντα στο να δινει συμβουλες στους αλλους,στο να τους παρηγορει..και τωρα μονη προσπαθει να παρηγορηθει.Εγω την ξερω,την καταλαβαινω και δεν της μιλω.Ξερω οτι παλι παιρνει τους δρομους,παλι ψωνιζει,παλι πινει καφεδες σε μικρα,απομονομενα καφενεια,παλι βαφει τα νυχια της ζωηρα χρωματα που της φτιαχνουν την διαθεση,παλι χαζευει με τις ωρες στα βιβλιοπωλεια ξεφυλλιζοντας βιβλια με περιεργο περιεχομενο.
Οχι εγω δεν της μιλω.Δεν της χαλαω την ησυχια,την ακολουθω καμια φορα αν μου το ζητησει..μα δεν το ζηταει πια.
Τα βραδυα που γυρναει σπιτι,βγαζει τα παπουτσια της και ξεκουραζει τα ποδια της.Ασπρα ποδια σαν τα μην τα ειδε ηλιος!Ανοιγει της τσαντες της και μου διχνει ψωνια..και βιβλια!Πολλα βιβλια!Τα εχει στιβαξει σε μια γωνια του δωματιου της,διαβαζει και υπογραμμιζει αυτα που τις αρεσουν,επειτα τα διαβαζει δυνατα.

Την νυχτα κοιμαται παντα με ανοιχτο το φως.Φοβαται λεει...
Δεν την πιστεψα ποτε.
Ακομα και μαζι του οταν κοιμοταν το φως το ειχε ανοιχτο.
Εμαθε εκεινη στα "σκοταδια" του,εμαθε κι εκεινος τους "φωτισμους" της...
Τωρα..ειναι αργα και δεν γυρισε ακομη.Το συνηθιζει τελευταια να αργει..το συνηθιζει να χανεται αλλα και παλι δεν ρωταω.
Χθες το βραδυ που εβρεχε κοιμηθηκε με καποιον αγκαλια,εβρεξε τα λευκα σεντονια του με δακρυα,αφησε μαυρα σημαδια απο την μασκαρα..Οσο πιο σφιχτα την αγκαλιαζε τοσο πιο πολυ εκλαιγε...
εκλαιγε..
εκλαιγε..
εκλαιγε..
κι ακομα κλαιει...
και δεν ηρθε..
καθεται μονο και γραφει καποιες λεξεις σε ενα χαρτι.

Η Ρωσιδα..

Ηταν ενα κρυο απογευμα του Δεκεμβρη.Ο Τακης ειχε μαζευτει απο νωρις στο σπιτι γιατι ο καιρος χειροτερευε και οπου να ναι θα επιανε χιονι.Ξεκλιδωσε την ποστα και τα χερια του τρεμαν οπως ετρεμαν το προηγουμενο βραδυ που χαιδευε το κοριτσι.
Πριν προλαβει να μπει ακουσε το τηλεφωνο να χτυπα "Εκεινη θα ειναι" σκεφτηκε και βιαστηκε να το σηκωσει.Δεν το προλαβε..
Εβαλε μερικα ξυλα στο τζακι και καθησε κουλουριασμενος στη φωτια.Το δωματιο επαιρνε τωρα πια το ζεστο του χρωμα,εκεινο το κοκκινο του δειλινου.Εξω ειχε σκοτινιασει για τα καλα.
Υστερα χτυπησε παλι το τηλεφωνο,σχεδον σοριαστηκε για να το πιασει..
-Εγω ειμαι..
-Τι θελεις?
-Κατεβα στο μπαρ!
-Το θελω αλλα..
-Αλλα?
-Ελα εσυ εδω..
-Δεν μπορω εκει,εδω ειναι ο φυσικος μου χωρος.Ελα να πιουμε κατι και μετα θα γυρισουμε μαζι.

Εβαλε το μακρυ καφε παλτο του,εδεσε γερα το κασκολ και κατεβηκε.Το κρυο περνουσε απο παντου μα δεν τον ενοιαζε.Ηθελε πολυ να την συναντησει κι ας ηξερε οτι το πρωι θα αναρωτιοταν για αλλη μια φορα τι δουλεια ειχε μαζι της!
Η Καρμεν ηταν Ρωσιδα,ξανθια με σωμα γεματο καμπλυλες.Οταν φορουσε τα φορεματα που φαινοταν η πλατη της διεκρινες και μερικα σημαδια..απ'το στενο μπουστο,ισως να ηταν και μερικες "παλιες" μελανιες πιος ξερει!
Ο Τακης την ερωτευοταν τα βραδια,οταν το στομα της μυριζε βοτκα,κονιακ και τσιγαρο.
Ενα στομα που μυριζε αμαρτια!Το πρωι ηταν πιο ψυχρος αλλα οχι αδιαφορος..η Ρωσιδα ηταν παντα προθυμη να κανει ερωτα μαζι του κι εκεινος ηταν αλλωτε ζεστος και τρυφερος κι αλλωτε αγριος και ψυχρος!
Τωρα..περπατουσε στο δρομο για το μπαρ και ειχε αρχισει να χιονιζει.Σηγουρα ενα ποτηρι κονιακ θα ηταν οτι επρεπε για κεινον-ναι ενα ποτηρι κονιακ και τα ματια της Καρμεν που αγκαλιαζαν στην ψυχη του.Η Καρμεν τον ειχε παρακαλεσει πολλες φορες να μινει μαζι του.Ο Τακης την ειχε παρακαλεσει πολλες φορες να μην τον "τρελενει" αλλο.
Της ζητησε να φυγει,να απομακρυνθει απο κοντα του μα εκεινη ελεγε οτι τον αγαπησε τοσο οσο κανεναν!
"Μαλακιες μου λες ρε Καρμεν,μαλακιες!Πως γινεται να αγαπησες εμενα?Τοσοι νεοι κυκλοφορουν εκει εξω,εμενα αγαπησες?Πες μου τι ειναι αυτο που σε κραταει?"
"Κανεις δεν μ'αγκαλιαζει τα βραδυα Τακη.Κανεις δεν σκεφτηκε οτι μετα το "πηδημα" μπορει να κρυωνω,κι ομως κρυωνω!Κι εσυ με σκεπαζεις Τακη,εσυ μ'αγαπας Τακη"

Εφτασε πια στο μπαρ!Τα παπουτσια του ειχαν γεμισει χιονι και τα ποδια του ηταν απο ωρα παγωμενα!Εκεινη ευθραστη και ντελικατη καθοταν στη γωνια και τον περιμενε!Φορουσε ενα κοκκινο φουστανι και μυριζε την ιδια φτηνη κολωνια.
Τον φιλησε και του εδωσε απ το ποτηρι της να πιει μια γουλια βοτκα,το ιδιο φτηνη σαν την κολωνια της.
"Γιατι δεν ερχεσε στο σπιτι?"
"Γιατι θελω να σε ποτιζω πρωτα!"
"Καρμεν..γλυκεια μου Καρμεν,σε θελω και χωρις ποτο!!"
"Η ιστορια μας ομως δεν θα ηταν το ιδιο μαγικη..Φαινετε πιο ενδιαφερουσα κατω απο χαμηλα φωτα,βαρια ποτα και κοκκινα φορεματα!"
"Δηλαδη για την ιστορια δεν ηρθες απ το σπιτι?"
"Ειναι μαγικο να περπατας για να με συναντησεις,τα ποδια σου να ειναι παγωμενα,το κασκολ σου να εχει γεμισει νυφαδες χιονιου...για μενα,για μενα..!Αυτο ειναι μαγικο!"

Ο Τακης ηπιε ενα "μαγικο" ποτο,ξαπλωσε στη καρδια της,περπατησε ξανα μεχρι το σπιτι,εβαλε λιγα ακομα ξυλα στο τζακι,το δωματιο πηρε ξανα το χρωμα του δειλινου,το πουλοβερ μυριζε φτηνη κολωνια,εβαλε αλλο ενα ποτο να πιει και κοιταξε το σκοταδι απ' το παραθυρο με τις ξεχαρβαλωμενες κουρτινες.
Μια νεραιδα με κοκκινο φορεμα χορευε για κεινον...
Η Καρμεν εξαφανιστηκε το ιδιο βραδυ,οπως ξαφνικα ειχε εμφανιστει.

Για την Αμαλια..