Η Ρωσιδα..

Ηταν ενα κρυο απογευμα του Δεκεμβρη.Ο Τακης ειχε μαζευτει απο νωρις στο σπιτι γιατι ο καιρος χειροτερευε και οπου να ναι θα επιανε χιονι.Ξεκλιδωσε την ποστα και τα χερια του τρεμαν οπως ετρεμαν το προηγουμενο βραδυ που χαιδευε το κοριτσι.
Πριν προλαβει να μπει ακουσε το τηλεφωνο να χτυπα "Εκεινη θα ειναι" σκεφτηκε και βιαστηκε να το σηκωσει.Δεν το προλαβε..
Εβαλε μερικα ξυλα στο τζακι και καθησε κουλουριασμενος στη φωτια.Το δωματιο επαιρνε τωρα πια το ζεστο του χρωμα,εκεινο το κοκκινο του δειλινου.Εξω ειχε σκοτινιασει για τα καλα.
Υστερα χτυπησε παλι το τηλεφωνο,σχεδον σοριαστηκε για να το πιασει..
-Εγω ειμαι..
-Τι θελεις?
-Κατεβα στο μπαρ!
-Το θελω αλλα..
-Αλλα?
-Ελα εσυ εδω..
-Δεν μπορω εκει,εδω ειναι ο φυσικος μου χωρος.Ελα να πιουμε κατι και μετα θα γυρισουμε μαζι.

Εβαλε το μακρυ καφε παλτο του,εδεσε γερα το κασκολ και κατεβηκε.Το κρυο περνουσε απο παντου μα δεν τον ενοιαζε.Ηθελε πολυ να την συναντησει κι ας ηξερε οτι το πρωι θα αναρωτιοταν για αλλη μια φορα τι δουλεια ειχε μαζι της!
Η Καρμεν ηταν Ρωσιδα,ξανθια με σωμα γεματο καμπλυλες.Οταν φορουσε τα φορεματα που φαινοταν η πλατη της διεκρινες και μερικα σημαδια..απ'το στενο μπουστο,ισως να ηταν και μερικες "παλιες" μελανιες πιος ξερει!
Ο Τακης την ερωτευοταν τα βραδια,οταν το στομα της μυριζε βοτκα,κονιακ και τσιγαρο.
Ενα στομα που μυριζε αμαρτια!Το πρωι ηταν πιο ψυχρος αλλα οχι αδιαφορος..η Ρωσιδα ηταν παντα προθυμη να κανει ερωτα μαζι του κι εκεινος ηταν αλλωτε ζεστος και τρυφερος κι αλλωτε αγριος και ψυχρος!
Τωρα..περπατουσε στο δρομο για το μπαρ και ειχε αρχισει να χιονιζει.Σηγουρα ενα ποτηρι κονιακ θα ηταν οτι επρεπε για κεινον-ναι ενα ποτηρι κονιακ και τα ματια της Καρμεν που αγκαλιαζαν στην ψυχη του.Η Καρμεν τον ειχε παρακαλεσει πολλες φορες να μινει μαζι του.Ο Τακης την ειχε παρακαλεσει πολλες φορες να μην τον "τρελενει" αλλο.
Της ζητησε να φυγει,να απομακρυνθει απο κοντα του μα εκεινη ελεγε οτι τον αγαπησε τοσο οσο κανεναν!
"Μαλακιες μου λες ρε Καρμεν,μαλακιες!Πως γινεται να αγαπησες εμενα?Τοσοι νεοι κυκλοφορουν εκει εξω,εμενα αγαπησες?Πες μου τι ειναι αυτο που σε κραταει?"
"Κανεις δεν μ'αγκαλιαζει τα βραδυα Τακη.Κανεις δεν σκεφτηκε οτι μετα το "πηδημα" μπορει να κρυωνω,κι ομως κρυωνω!Κι εσυ με σκεπαζεις Τακη,εσυ μ'αγαπας Τακη"

Εφτασε πια στο μπαρ!Τα παπουτσια του ειχαν γεμισει χιονι και τα ποδια του ηταν απο ωρα παγωμενα!Εκεινη ευθραστη και ντελικατη καθοταν στη γωνια και τον περιμενε!Φορουσε ενα κοκκινο φουστανι και μυριζε την ιδια φτηνη κολωνια.
Τον φιλησε και του εδωσε απ το ποτηρι της να πιει μια γουλια βοτκα,το ιδιο φτηνη σαν την κολωνια της.
"Γιατι δεν ερχεσε στο σπιτι?"
"Γιατι θελω να σε ποτιζω πρωτα!"
"Καρμεν..γλυκεια μου Καρμεν,σε θελω και χωρις ποτο!!"
"Η ιστορια μας ομως δεν θα ηταν το ιδιο μαγικη..Φαινετε πιο ενδιαφερουσα κατω απο χαμηλα φωτα,βαρια ποτα και κοκκινα φορεματα!"
"Δηλαδη για την ιστορια δεν ηρθες απ το σπιτι?"
"Ειναι μαγικο να περπατας για να με συναντησεις,τα ποδια σου να ειναι παγωμενα,το κασκολ σου να εχει γεμισει νυφαδες χιονιου...για μενα,για μενα..!Αυτο ειναι μαγικο!"

Ο Τακης ηπιε ενα "μαγικο" ποτο,ξαπλωσε στη καρδια της,περπατησε ξανα μεχρι το σπιτι,εβαλε λιγα ακομα ξυλα στο τζακι,το δωματιο πηρε ξανα το χρωμα του δειλινου,το πουλοβερ μυριζε φτηνη κολωνια,εβαλε αλλο ενα ποτο να πιει και κοιταξε το σκοταδι απ' το παραθυρο με τις ξεχαρβαλωμενες κουρτινες.
Μια νεραιδα με κοκκινο φορεμα χορευε για κεινον...
Η Καρμεν εξαφανιστηκε το ιδιο βραδυ,οπως ξαφνικα ειχε εμφανιστει.