Ολη η πολη ειναι ενα ναρκοπεδιο αναμνησεων.Που να παει για μα μην τον θυμηθει?Ολα τα στενακια με εκεινον τα γυρισε,με εκεινον τα λατρεψε,με εκεινον ετρεχε παιδιαριζοντας μες την βροχη.
Χαμογελαει καμια φορα μεσα στα δακρυα της οταν σκεφτει οτι ηταν καλη παντα στο να δινει συμβουλες στους αλλους,στο να τους παρηγορει..και τωρα μονη προσπαθει να παρηγορηθει.Εγω την ξερω,την καταλαβαινω και δεν της μιλω.Ξερω οτι παλι παιρνει τους δρομους,παλι ψωνιζει,παλι πινει καφεδες σε μικρα,απομονομενα καφενεια,παλι βαφει τα νυχια της ζωηρα χρωματα που της φτιαχνουν την διαθεση,παλι χαζευει με τις ωρες στα βιβλιοπωλεια ξεφυλλιζοντας βιβλια με περιεργο περιεχομενο.
Οχι εγω δεν της μιλω.Δεν της χαλαω την ησυχια,την ακολουθω καμια φορα αν μου το ζητησει..μα δεν το ζηταει πια.
Τα βραδυα που γυρναει σπιτι,βγαζει τα παπουτσια της και ξεκουραζει τα ποδια της.Ασπρα ποδια σαν τα μην τα ειδε ηλιος!Ανοιγει της τσαντες της και μου διχνει ψωνια..και βιβλια!Πολλα βιβλια!Τα εχει στιβαξει σε μια γωνια του δωματιου της,διαβαζει και υπογραμμιζει αυτα που τις αρεσουν,επειτα τα διαβαζει δυνατα.
Την νυχτα κοιμαται παντα με ανοιχτο το φως.Φοβαται λεει...
Δεν την πιστεψα ποτε.
Ακομα και μαζι του οταν κοιμοταν το φως το ειχε ανοιχτο.
Εμαθε εκεινη στα "σκοταδια" του,εμαθε κι εκεινος τους "φωτισμους" της...
Τωρα..ειναι αργα και δεν γυρισε ακομη.Το συνηθιζει τελευταια να αργει..το συνηθιζει να χανεται αλλα και παλι δεν ρωταω.
Χθες το βραδυ που εβρεχε κοιμηθηκε με καποιον αγκαλια,εβρεξε τα λευκα σεντονια του με δακρυα,αφησε μαυρα σημαδια απο την μασκαρα..Οσο πιο σφιχτα την αγκαλιαζε τοσο πιο πολυ εκλαιγε...
εκλαιγε..
εκλαιγε..
εκλαιγε..
κι ακομα κλαιει...
και δεν ηρθε..
καθεται μονο και γραφει καποιες λεξεις σε ενα χαρτι.
26 σχόλια:
Το κλαμα ειναι λυτρωση..
Το νερο ειναι λυτρωση..
Ομορφο κειμενο..
Οι αναμνήσεις είναι φορτία που όταν περνάνε στο παρελθόν προσφέρουν σκέψη όμορφα στολισμένη.
Κλαμα.
Γέλιο.
Ζω την προσμονή μου.
Περιμένω την αναγένηση.
Καλημέρα ρε συ.
Πραγματικά όμορφο κείμενο.
Γιατί βρε αδερφούλα; Γιατί τόσος πόνος; Και άραγε αυτό για το οποίο κλαίει αξίζει τόσα δάκρυα; Αλλά και πάλι ποιος είμαι εγώ που θα καθορίσει τη σημαντικότητα των δακρύων; Αnw ήταν καταπληκτικό το κειμενάκι σου... Βγλαζει μια ζωντάνια!
"..Εμαθε εκεινη στα "σκοταδια" του,εμαθε κι εκεινος τους "φωτισμους" της..."
Tι άλλο να πεις μετά από αυτό...να μη ξεχάσω την ομπρέλλα ίσως γιατί τα "υπόστεγα" μπάζουν σε αυτή τη πόλη..
Τώρα καταλαβαίνω πόσο διαφορετικά,
μπορεί κανείς να "δει" το κείμενο αυτό, όταν μπορεί και συνδυάζει γεγονότα.
Μια συνταρακτική γραφή που απαντά σε βουβά ερωτήματα...
Προφίλ μιας πονεμένης καρδιάς!
Με είδες κάποια μέρα να τριγυρνώ καντούλι;....
Καλημέρα καλή μου, πανέμορφο..
Να σου πω τι έχω δοκιμάσει; Αλλάζω σπίτια, αλλάζω δουλειές, αλλάζω πόλεις και σε λίγο αλλάζω χώρα, αλλά πολλά περιστρέφονται γύρω από ό,τι τα αφήνω. Τίποτα δεν πιάνει.
Από μερικές καταστάσεις πρέπει να περάσουμε, να καθαρίσουμε, για να δεχθούμε τα καινούρια, τα καλύτερα, όπως τους αρμόζει.
Πηγούνι ψηλά, γλυκό κοριτσάκι.
Δεν μπορώ να κλάψω τελευταία...
Δεν ανησυχώ...
Ξέρω πως είναι ζήτημα χρόνου.
Θα βγει όλο μαζί.
Μάλλον σε ανύποπτη στιγμή.
Κι έτσι θα κλαίω μια ολόκληρη νύχτα.
Το πρωί θα έχουν ξεπλυθεί τα πάντα.
Θα τα θυμάμαι όλα
και τίποτα.
Aλητακι μου..ναι και ειναι ωραια να κλαις για κατι που αξιζει:)
Γιωργο μου φιλια :)
Σιγματαφ καλημερα!Θα τα πουμε στις 13 ;)
Aδερφακι μου..δεν νομιζω οτι ποναει μωρε,μια εσωτερικη αναγκη την κανει να γυρναει :)
Tακη και οι ομπρελες μπαζουν..οταν τις μοιραζεσαι ;) Αλλα δεν μας ενοχλει εεεε :)
Aντωνη...σ'ευχαριστω!Για ολα οσα γραφεις..:)
Bebe μου...καλημερα!Σε ειδα με ενα ροζ φορεματακι εσυ ησουν?? :)
Aταλαντη μου..ετσι ειναι τιποτα δεν πιανει,δοκιμασμενα ολα:)
NY ANNA..καλωσηρθες!Ευχομαι το κλαμα να ειναι λυτρωτικο:)
σκέψου τι χάνει ο ουρανός και κλαίει τόσα χρόνια
σου κρατώ το χέρι και σου στέλνω φιλί ηλεκτρονικό
όλα θα πάνε καλά
και εσύ θα πας παρακάτω
Μου φαίνεται πως θα ξαναγυρίσει σύντομα!
Μην ανησυχείς...
Με προκάλεψε αυτό το κείμενο να αποκαλύψω κάτι : έχω να κλάψω πάνω από πέντε χρόνια παρόλες τις προσπάθειες μου και σχεδόν μουρχεται να κλάψω γιαυτό αλλά δε τα καταφέρνω...μακάρι να έρθει εκείνη η Νύχτα που θα κλαίω μέχρι τα ξημερώματα χωρίς να υπάρχει λόγος, αλλά δε το βλέπω :(
Candουλα μου,
αλλος λιγο,
αλλος περισσοτερο,
στο κειμενο σου αυτο.....
ειδαμε τη ζωη μας!!
Να΄σαι καλα!!
Κ’ ίσως γιατί όλα είναι σαν το ένα και μόνο ταξίδι που έκανε κάποιος και μόνο και διαρκώς για εκείνο μιλά, έτσι κι εδώ.
Ακόμα και σ’ άγνωστες να ζήσει χώρες τα μάτια της ψυχής πάντα εκείνον θα βλέ-πουν στα μάτια εκείνου που ανασαίνει απέναντί τους.
Ολη η πολη ειναι ενα ναρκοπεδιο αναμνησεων.
....................
Μα γιατί δεν με φώναξες;
Μια-δυο μέρες υπόθεση θα ήταν και μετά η πόλη θα ήταν ολοκάθαρη από νάρκες.
Και θα κυκλοφορούσε ελεύθερα, ανέμελα, χωρίς να χρειάζεται να κοιμηθεί με κάποιον για να κοιμίσει τις θύμησές της.
Δε θάχε πια τίποτα να φοβάται. παρεκτός...
την υποψία μιας νάρκης που εγώ θα έβαζα πια.
Σόρρυ Κάντι,
Α ρε "Ναρκοσυλλέκτη Αναμνήσεων"..έγραψες πάλι!
Πρόσεχε τις αναμνήσεις..μη σκάσει καμμία επάνω σου!..
Στεφανε...σ'ευχαριστω!Εισαι πολυ γλυκος :)
Aσκαρδαμυκτακο μου..γυρισε! :)
Kρετινακι μου μη μου κλαψεις...σου εχω και αδυναμια :)
Aναμαρακι μου..χαιρομαι που σε βλεπω:)Φιλια πολλα!!
Ηχος Πλαγιος,μονος..καθρεφτης :)
Nαρκοσυλλεκτη αναμνησεων...τα εγραφες παντα πολυ ποιητικα!Με ολες τις μορφες που εγραψες εδω...ειχες ωραια πραγματα να γραψεις!Ομως εσυ ειδικα ξερεις οτι αυτο το κειμενο δεν θα μπορουσε να γραφτει για σενα...
Για να θυμαται η ηρωιδα μου σοκακια και δρομους μια πολης και να πονα,θα πρεπει να τους ειχε περπατησει μαζι σου.
Αν βραχηκε μαζι σου σε ενα ξεσπασμα του ουρανου...
Τακη...:**
Ποσο μπορεί να μας τσακίσει ο πόνος τελικά..
Όλο θλιβερά κείμενα διαβάζω σήμερα.. τι πάθατε βρε παιδιά;;;
πολύ ωραίες οι κείμενοσκέψεις σου
έξω είναι η ζωή!!!
καλό σου Σαββατοκύριακο
Aγνωστη και Μελομενε...Φιλια καλο σ/κ :)
... ? Φιλιά :)
Πολύ όμορφο ποστ..
Άστη να κλάψει.. υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη τόσο πολύ το κλάμα.. δρα λυτρωτικά.. κάποια στιγμή θα σταματήσει.. και θα είναι πιο δυνατή.. μόνο μείνε κοντά της έστω και με τη σκέψη..
Οχι, μην της μιλάς....άφησέ τη να βρει τη λύτρωση μέσα από τα δάκρυά της...
Θα γυρίσει, θα γυρίσει σε όλα τα μέρη που της τον θυμίζουν, μέχρι που τα άσπρα πόδια της θα κουραστούν....
Μέσα από το μελαγχολικό του ύφος βγαίνει η έλλειψη και η ανάγκη για τρυφερότητα.
Γλαρένιες αγκαλιές
εγω θα ειμαι παντα εκει να σκουπιζω τα δακρυα.........αν το θες
Βασιλη..εισαι μεγαλος ψευτης :PP
Δημοσίευση σχολίου