Αφήγηση..

Tην θυμάμαι απο μικρη..Τα ποδια μονιμα ματωμενα απ'το ποδηλατο.Τα γονατα σημαδεμενα.Ηταν ομορφο αγοροκοριτσο.Κατι πλεξουδες ξανθιες που με δυσκολια προσπαθουσε να κρατησει χτενισμενες.Ματια σπιθες..μεγαλα και καστανα.Καμια θυληκοτιτα κι ομως πολυ ξεχωριστη!Συνηθως τα απογευματα μου μιλαγε για κυμματα που σκαγαν στα βραχια.Το ονειρο της να γινει φωτογραφος..Να φωτογραφιζει "εμενα,εσενα,εκεινους" ελεγε.Το ονειρο μου να την δω να φωτογραφιζει.Ναι ενα τοσο δα μικρο ονειρο ειχα τοτε.Να χορτενει το ματι μου την παρουσια της,να κρατα την φωτογραφικη μηχανη,να φωτογραφιζει "εμενα,εσενα,εκεινους".Τα βραδυα επαιζε με της γατες.Εχωνε να αγοριστικα χερια της στο στομα τους και εκανε πως πονουσε.Η μητερα της την φωναζε αγριμι.Το Σαββατο που λουζοταν στεγνωνε τα μακρια της μαλλια στο ηλιο μπρος στο παραθυρο του δωματιου μου και μυριζε σαπουνι,σαπουνι και πουδρα.Υστερα ερχοταν και με συναντουσε,πηγαιναμε βολτες με τα ποδηλατα και σημαδευαμε τα γονατα μας.Καποτε σκισαμε τα δαχτυλα μας και ενωσαμε το αιμα..Φιλες για παντα λεγαμε και γελουσαμε.Τωρα καπου μεσα βαθεια μπορει να κυλαει λιγο αιμα δικο της,καπου μεσα της λιγο αιμα δικο μου.
Φιλιομασταν που και που.Το στομα της μυριζε σαπουνι "Εφαγες σαπουνι" ελεγα.."ειναι απ τις σαπουναδες" ελεγε..Κι'υστερα γελουσαμε.Ο Γιαννης ηταν το αγορι της.Ο Νικος το δικο μου.Αχωριστοι φιλοι κι εκεινοι.Πηγαιναμε βολτες με τα ποδηλατα,αργοτερα που μεγαλωσαμε με τ'αυτοκινητα!Εγω κι εκεινη συνεχισαμε να ανταλασουμε φιλια,αγκαλιες στα σκοταδια,υποσχεσεις οτι δεν θα χωρισουμε ποτε,ζαχαρωτα και οτι αλλο υπηρχε το μοιραζομασταν.Μονο τα αγορια μας δεν ηξεραν τιποτα.Νιωθαμε οτι αυτο ειναι κατι δικο μας κι οτι ποτε δεν χρειαζεται να το μαθει κανεις,κι οτι η ζωη θα μας βρισκει μαζι παντα για να ανταλασουμε φιλια και ζαχαρωτα...Οταν ξαπλωναμε μαζι ειχαμε την αναγκη να ακουμπουν τα κορμια μας.Η απολυτη ηδονη ηταν το απαλο αγγιγμα και η γευση των φιλιων μας.
Υστερα απο χρονια παντρευτηκαμε αλλα οι Παρασκευες ηταν παντα δικες μας.Ειχαμε νικοιασει ενα σπιτι στο κεντρο..ενα αγαπησιαρικο σπιτι.Δεν γνωριζε φυσικα κανεις τιποτα γιατι μεσα μας ξεραμε οτι θα πληγωναμε πολλους κι'οτι ολοι μα ολοι θα αποκτουσαν ξαφνικα μια εντελως λαθος εικονα.Εκεινη λατρευε να με φωτογραφιζει...ποτε γυμνη και ποτε μισοντυμενη κατω απο φωτα σκοτεινα.Αθωες φωτογραφιες μα και λιγο προστυχες καμια φορα.Μου αρεσε αυτη η εναλλαγη.Εκεινη ηταν για μενα τα παντα:η φιλη μου,η αδερφη μου,η ερωμενη μου.Εγω ημουν για κεινη "το κερασακι στην τουρτα.Τρωγεται η τουρτα χωρις κερασακι γλυκεια μου?Κατι σημαντικο δεν θα της λειπει?"
Ενα βραδυ αργησε λιγο..Δεν ανησυχησα γιατι παντα της αρεσε να κανει εντυπωση,να μην θεωρω τιποτα δεδομενο.Οταν μπηκε φορουσε ενα μαυρο παλτο κι ενα μωβ φουστανι που της ειχα παρει δωρο στη γιορτη της.Ενιωσα την αναγκη να την πιω σαν ενα ποτηρι νερο μετα απο πολλες ωρες διψας.Ηταν δικη μου με καθε τροπο!Ηταν ο μεγαλυτερος ερωτας της ζωης μου,ηταν ο ποθος που δεν θα εσβυνε ποτε.Με ερεθισε η σκεψη να την γδυσω και να την φωτογραφισω εγω εκεινο το βραδυ..καπως βιαια..πολυ προστυχα!Σαν να καταλαβε την σκεψη μου,εβγαλε τη μηχανη απ'την τσαντα της και μου την εδωσε σχεδον προκλητικα.Την εγδυσα ωστοσο αργα γιατι το απαλο κορμακι της δεν σηκωνε την επιθυμια που ειχα εκεινη την στιγμη.Το φλας εσκαγε πανω της κι εκεινη φανταζε σταρ του κινηματογραφου η μαλλον ...Βασιλισσα του Ερωτα.Η δικη μου Βασιλισσα!
Υστερα ξαπλωσαμε και κοιταζομασταν σχεδον ντροπιασμενα.Εγω για τις σκεψεις μου,εκεινη για το ανοιγμα των ποδιων της σε καθε κλικ της μηχανης μου.Την φιλησα στα χειλη.Γυρισα την πλατη και καταλαβα οτι αυτος ο ερωτας ηταν ψευτικος.Εκρυβε ντροπες.
Δεν την ξαναειδα.