Ναι το ξερω πως μ'αγαπας.Το εβλεπα καθε τοσο που σε κοιταζα στα ματια-κι ας απορουσες.Απορουσες παντα για το βλεμμα μου-δεν ρωτησα ποτε γιατι.
Υστερα ανασφαλεια και δακρυα.Δικη μου η ανασφαλεια δικα μου και τα δακρυα-αν σε εβλεπα να κλαις θα πεθαινα-δεν μπορω να κρυσταλωνουνε τα ματια σου.Κρυσταλωνουν τα δικα μου και για τους δυο.Υστερα καφες,φαγητο,μουσικη του γουστου μας,ηλιος και ξαφνικη βροχη.Σ'αρεσει η ξαφνικη βροχη κι ας γινεσαι μουσκεμα μεχρι το γονατο,σ'αρεσει να περπατας με μια ομπρελα.Ναι κι εγω κατω απ την ατομικη ομπρελα να ανησυχω που τα μανικια σου μουσκεξαν-να ανησυχω για σενα που σ'αρεσει να περπατας μες τη βροχη,να ανησυχω για μενα-για τον πατερα μου που περασε η ωρα και πρεπει να γυρισω να του μαγειρεψω.
Ναι δεν μ'αρεσει να ζω με τον πατερα στο ιδιο σπιτι.Ξεσυνηθισα μη με κατηγορεις.Δεν με κατηγορεις ποτε-το ξερω.Ψαχνεις παντα λογους να με δικαιολογησεις ακομα και τοτε που οδηγησα το αυτοκινητο σου και τραβηξα με δυναμη το χειροφρενο οταν μου ειπες "Νικουλα κανεις λαθη που δεν δικαιολογουνται".Ναι και τοτε με δικαιολογησες.
Σε προστατευω-οχι γιατι το εχεις αναγκη.Δεν μασας εσυ απ'αυτα.Σε προστατευω με δικη μου πρωτοβουλια.Δεν δειχνεις ποτε ευαλωτος.
Εγω ναι δειχνω ευαλωτη.Πιος ξερει αν ειμαι-εσυ σαν σοφοτερος ξερεις πολλα.
Δεν σε ξαναρωταω ποτε τι σκεφτεσαι.Αδιακριτη ερωτηση.Εσυ ρωτα με οτι θες-ναι εγω πεθαινω να με ρωτας τι σκεφτομαι.
Απαντω παντα οταν με ρωτας.Δεν ρωτας.Δειχνεις σιωπηλος-δεν εισαι σιωπηλος.
Εγω δειχνω σιωπηλη οταν δεν πρεπει.
Ναι εσυ με εμαθες να δειχνω σιωπηλη οταν πρεπει-σε σκεφτομαι και μενω σιωπηλη ναι να ξερες τι ωραια ειναι οταν σιωπεις,οταν δεν απαντας,οταν αδιαφορεις.
Ναι δικη σου εφευρεση ειναι η δικη μου σιωπη εκει που πρεπει.
Ναι το καταφερες.
Καταφερες κι αλλα.
Οι μποτες μου σταζουν,το παντελονι μου σταζει.Ναι εγω ξεχυλιζω απο αγαπη και ζεστασια.
Οχι απο μοναξια.Δεν νιωθω μοναξια.Πριν δυο ωρες μοιραστηκαμε την ιδια ομπρελα-ναι γιναμε μουσκεμα μεχρι το γονατο.Σ'αρεσει εσενα.
Ανασφαλεια τωρα οχι.Μονο βρεγμενο σακακι.Υπαρχουν θεμελια ειπες ναι και μια αλλη λεξη που δεν θυμαμαι.
Περπατας τωρα ναι.Σταματησε η βροχη.Η ομπρελα ξεχαστηκε καπου.
Ναι εγω γυρισα σπιτι-μαγειρεψα στον πατερα.Ο πατερας δεν ειναι εδω.Ναι θα γυρισει.
Αναψα ενα τσιγαρο.
Περιμενω να σε δω.Ναι θα φορεσω παλι το παντελονι που ειναι βρεγμενο μεχρι τα γονατα.
Ναι αρχισε να αρεσει και σε μενα.
22 σχόλια:
μπου...ελπιζω να μην σε τρομαξα..
ατιτλο..παντα να υποφερει ο αλλος να βρει τιτλο αναλογως το περιπου της μοναξιας του
Δεν είναι η μοναξία αυτό, είναι αυτό το άλλο που όλοι ψάχνουμε και λίγοι βρίσκουμε.
Ναι άρχισε να αρέσει και ασε μένα.
Nαι δεν ειναι μοναξια..
H σιωπή βάζει τα θεμέλια.
να μη τη φοβάσαι.
να μη θες ντε και καλά να γεμίσεις το κενό.
δεν υπάρχει κενό.
και τα ματια, ναι, κρυσταλλώνουν από τα δάκρυα, αλλά τόσο εύκολα ζεσταίνονται ξανά.
Χμ.......
ο παύλος είχε τραγουδήσει"μ'αρεσει που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί"...κάτι ήξερε κι αυτός.
Νομίζω πως έδωσες τον ορισμό της αγάπης! Εεεε;;
Τι μαγείρεψες τελικά;
θα πω κάτι κλισέ μα το πιστεύω τόοοοσοοοο πολύ: "η ΣΙΩΠΗ είναι η μεγαλύτερη κραυγή..."
Εμένα πάντως μου αρέσει η βροχή χωρίς ομπρέλα...
ποτέ ομπρέλα..
Ωστε ειναιωραία οταν σιωπάς οταν δεν απαντάς οταν αδιαφορείς ?
ειδικά οταν ξέρεις οτι πρέπει..
:) οχι, αυτο δεν ειναι μοναξια..εμενα με εκανε να νιωσω χαρα αυτο που διαβασα.
καληνυχτα καντυ.
δε μ αρεσει αυτο το σκιν :(:(:(
Γλυκό, εδώ είμαι...
Ξύπνιος...
Άσχετο, αλλά μπράβο για το άσμα! Tindersticks! Με συγκίνησες!
love&kisses
Εμένα μου μύρισε έρωτας κι εύχομαι να πέφτω μέσα!
Καλό απόγευμα, Κάντυ!
Πολύ όμορφο και εκφραστικό κείμενο... τα λόγια περιττά!
Καλησπέρα! :)
..κείμενο ψυχής!
Καλησπέρα candy
καλημερα χικ..
Ωραίο κείμενο. Εσωτερικό Σα να μιλάς σε σένα, σε κομμάτι από σένα. Σε κάτι που σ' αγαπάει.
Ευχατιστω πολυ για τα σχολια σας.
Δεν ξερω τι ακριβως να απαντησω στο καθενα ξεχωριστα..
Ο καθενας αφησε ενα δικο του πετρεδακι.
Ολα ειναι πολυτιμα!
Φιλια :*
Η σιωπη πολλες φορες λεει πολλα, για να την καταλαβεις ομως πρεπει να κανεις ησυχια....
Δημοσίευση σχολίου