Ηταν ο μεγαλος της ερωτας.
Καπου εφτα χρονια κρατησε το τρεμουλο,καπου εφτα χρονια καρδιοχτυπι και μοναχικες στιγμες στο μικρο δωματιο που ζουσε ως φοιτητρια!
Εφτα χρονια σπουδων..δεν ηταν και λιγα!Δεν υπηρξε ποτε λατρεις των μαθηματικων ομως η ιδεα οτι καποτε μπορει να συνεργαστει μαζι του της εδεινε δυναμη να συνεχισει..!
Ο Τακης την συντροφευε μεχρι την παλια πλατεια της πολης κι υστερα χανοταν μεσα στα χιονισμενα πευκα..Παντα γυρνουσε να την κοιταξει,ηταν πολυ ερωτικη μεσα στο μαυρο της παλτο που εφτανε μεχρι τα γονατα..
Λατρευε τις κοκκινες καρο φουστες που φορουσε,λατρευε να ζεστενει τα ποδια της οταν καθισμενοι σε ενα τυχαιο παγκακι τον αγκαλιαζε!
Το αγκαλιαζε γιατι θα τον εχανε,γιατι την νυχτα παλι μονη θα κοιμοταν..
Αυτη η μελο ιστορια δεν οδηγει πουθενα...
Χρονια αργοτερα θα συναντηθουν τυχαια,αφου οπως ειναι φυσικο αυτες οι παρανομες σχεσεις,αυτοι οι ανεκπληρωτοι ερωτες δεν κρατουν πολυ.
Τελιωνουν ωστοσο με απιστευτο πονο,με αληθινα δακρυα και με μια πικρα σε καθε σκεψη,σε καθε αναμνηση.
Αυτο που εχεις σημασια για μενα,για την ηρωιδα και φυσικα για τον Τακη ειναι η αναμνηση ενος δυνατου ερωτα που υπηρξε στο ενεργητικο μας.
Ερχομαι αντιμετωπη με μια μεγαλη αληθεια και..-μη γελασετε-με μια απιστευτη λαγνεια και εναν τρομακτικο ποθο να ζησω μονο τετοιους ερωτες δυνατους,καταστροφικους,ζωντανους ακομα και με την αναμνηση!
Να ζησω εναν ερωτα που θα ειναι τοσο αδιεξοδος και τοσο παρανομος που δεν θα τελιωσει ποτε..
Ο Ραιχ κανει λογο για την λιμπιντο του μαζοχισμου,για την πειρα του πονου,αποκτοντας το αισθημα της επαναληψης αυτης της εμπιρειας για την αμμεση ικανοποιηση της σωματικης ευχαριστησης!
Κοντρα λοιπον στον διασημο ψυχιατρο και ψυχαναλυτη,εχω να πω οτι η ερωτικη διασταση συνοδευεται παντα με μια θανασιμη αγωνια και φερει μαζι μ'αυτην ενα αισθημα ενοχης..ενα λατρεμενο αισθημα ενοχης!
22 σχόλια:
Καντούλα μου, αυτοί οι "καταστροφικοί έρωτες" είναι έρωτες με όλη τη σημασία της λέξης!
Οι υπόλοιποι είναι σκέτα..ρυζόγαλα!
Ετσι λεω κι εγω...
Αχ... εγώ πάλι πιστεύω στους δημιουργικούς έρωτες. Δεν αντέχω τόση καταστροφή!
Είμαι τόσο ονειροπόλος πια...;
Πάντως, τετραδικάκι, έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου, μου φαίνεται... Εύγε!
Πάω να το πω στο Τάκη τώρα να μάθεις να τον εκθέτεις έτσι...
σιγα μην τον βρεις
Καντούλα και εμένα μου έλειψες!
Επιθυμώ την ίδια καταστροφή που προκαλεί η λίμπιντο του μαζοχισμού αρκεί να είναι μόνο απο σένα!
Όλοι το ίδιο επιθυμούμε: έναν έρωτα που θα μας κυριέψει, που θα μας καθηλώσει, που θα μας ζωντανέψει. Αυτή είναι η ανάμνηση του, και αυτήν επιθυμούμε.
Όταν όμως τον ζεις, όταν ζεις την πραγματικότητα του... το βάσανο είναι τόσο εξοντωτικό που σε πνίγει, σε αφήνει χωρίς οξυγόνο. Καταντά μαζοχισμός όπως λέει και ο Δρ. Ράιχ. Και θες, έχεις ανάγκη, για μια στιγμή να ηρεμήσεις, να νιώσεις ασφαλείς. Μα αυτή η στιγμή δεν έρχεται ποτέ, εκτός κι αν φύγεις.
Μετά φεύγεις, ηρεμείς, ίσως να βρεις και τον άλλον έρωτα, αυτόν της ασφάλειας, του 'ρυζόγαλου'. Και πάλι επιθυμείς την ανάμνηση.. όχι την πραγματικότητα.
(Κάντι μου είχα καιρό να σου αφήσω σχόλιο. Δεν λείπω και δεν σε ξεχνώ. Μάκια :) )
χμμ ναι ερωτικο να καταστρεφεις ενα ενα τα κομματακια σου..αλλα κι επικινδυνο..μπορει καποια στιγμη να μη βρεις να τα μαζεψεις!!
Κάθε μέρα που περνάει, μας πέφτουν κι ένα δυο κομμάτια..
Δίχως ρίσκο. Δίχως κίνδυνο. Έτσι απλά. Απ' τον αέρα. Απ' το χρόνο..
Τουλάχιστον ας το κάνουμε με στύλ..
Αυτος ο προβοκάτορας που έγαψε παραπάνω σαν Τάκης αποκηρρύσεται απο τον πραγματικό Τάκη..
Ετσι, για να μπαίνουνε τα πράγματα στις θέσεις τους !..
Η αλήθεια βέβαια είναι οτι κάπου διάβασε τη σκέψη μου..ο αχρείος!
Κάντυ μου, κάπως αλλοιώς θα το έλεγα ...αλλά το νόημα θα ηταν μάλλον το ίδιο..
ΥΓ. Πάντως, ήταν ενα απο τα καλύτερα σου.
Νicon moy...εισαι ονειροπολος αλλα αυτο σε κανει πολυ ξεχωριστο:)
Σ'ευχαριστω :*
Nταρκουλι μπραβο ρε ωραιος φιλος εισαι! :PP
Βασιλακη καλος εισαι κι εσυ!Mε την απαισιοδοξια απο μικρος!! (τωρα μεγαλωσες) :PP
Tακη(μουφα..)χεχεχε που χαθηκες τοσο καιρο καλο μου? :) Eπρεπε να γραψω για καταστροφικους ερωτες ε??:))
Συναδελφε..ετσι ειναι,παντα αναπολουμε αυτο που δεν εχουμε!Σ'ευχαριστω που εισαι εδω :)
Φεγγαραγκαλιες..Ο Helel Ben Sahar νομιζω οτι μας καλυψε..και τις δυο :)
Τακουλη μην ανυσηχεις..εσυ κανεις μπαμ απο μακρια!:)Σ'ευχαριστω!Ματς μουτς! (Παντως μεταξυ μας οταν εγραφα για τον "Τακη" παλι εσενα σκεφτομουν)!Τι πραγμα ειν' τουτο???? :)))
Κάντυ μου είναι υπέροχο το μπλόγκ σου έτσι όπως το άλλαξες.
Εκπληκτική όμως και η γραφή σου.
Τα είπες όλα εσύ.
Καταστροφικοί έρωτες ? ή απλά αληθινοί έρωτες?
Οι νέες φράουλες όλα τα λεφτά!
Ματς
E, μια καταστροφικότητα (και αυτοκαταστροφικότητα) στον έρωτα είναι αναγκαία! Έτσι δεν είναι;
Είμαστε μαζόχες τελικά. Ακόμα και όταν ζούμε ήρεμες καταστάσεις θέλουμε τις αυτοκαταστροφικές, τις δύσκολες.. Γιατί άραγε;
Εσείς του ψυχολογικού-ψυχιατρικού τομέα θα μας τρελάνετε!!!!
Αντε φιλενάδα τέρμα οι διακοπές άντε να μαζευόμαστε!!!!
Πρωτίστως, με γειά το νέο look.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!
Τώρα για το άλλο που λες..έχει δίκιο αυτός ο ..πώς τον λένε...
ΤΟΛΜΗΣΕ ΤΟ!!!
Γλαρένιες αγκαλιές
Καντούλα μου, είχα καιρό να περάσω και τα χασα! Που πήγαν οι φραουλίτσες, οέο;;; :))
Φιλάκια πολλά κοριτσάκι!
καλό Χειμώνα?
Σε διαβάζω πάρα πολύ καιρό και δεν ξέρω για ποιο λόγο ποτέ δεν άφησα μία απάντηση, αλλά τώρα θα το κάνω.
Το έχω ζήσει αυτό το παράνομο, το έντονο και το απολαυστικό που αναφέρεις. Και ναι, με είχαν πιάσει και εμένα τα μαζοχιστικά μου και απόλαυσα τον πόνο που αναγκαστικά υπήρχε μαζί με τη χαρά μου.
Δεν το άντεξα όμως, κάποια στιγμή το άδειο κρεβάτι τις νύχτες δεν το άντεξα.
Κάποια στιγμή αυτό το κρυφό με πλήγωνε, με μείωνε...
Τώρα απολαμβάνω τις χαρές ενός γεμάτου έρωτα, φανερού και το ίδιο έντονου...
Μακάρι να πάνε όλα όπως τα θες εσύ!
Καλημέρα
Γιωργο μου σ'ευχαριστω..
Δεν ξερω τι απο τα δυο,μαλλον οτι επιθυμει ο καθενας! :)
Φαντασματακι χαιρομαι που σε βλεπω!
Μακια :)
Sandiago Nasar..ετσι (ευτυχως) ;)
Hλιαχτιδακι..μαλλον γιατι αυτες εχουν.."ζουμι" :)
Μαρακι εγω δεν μαζευομαι με τιποτα!Πηρα φορα φετος..:)
Γλαρε μου..το τολμω αλλα δεν μου καθεται παντα γαμωτο :(
Νεμο μου υπαρχουν κατι λιγες φραουλιτσες:)Koιτα καλυτερα χεχεχε:)
Σθγματαφ..οχι ακομα,κατσε να ερθουν Χριστουγεννα ;)
Σταλαγματια,καλωσηρθες και σ'ευχαριστω για το σχολιο οπως και για τις ευχες!:)
Ενας καταστροφικος ερωτας ομως δεν ειναι παντα παρανομος..αλλωστε δεν θα μπορουσα ευκολα να μοιραστω καποιον!Ειμαι πολυ ζηλιαρα για να το αντεξω(μεταξυ μας αυτο ε)! ;)
Aπο την αλλη εγω-οπως θα εχεις προσεξει-εχω μια ταση να υπερβαλλω,να διωκομαι απο τα παθη μου,να δημιουργω καταστασεις πολυπλοκες..
Ξερω γω τι ανωμαλια ειναι αυτη που με δερνει..!!!
Αβυσσος η ψυχη των ανθρωπων..
Moυτς!
Δημοσίευση σχολίου