Χώρος γεμάτος ιστορίες και αισθήματα.
Ανθρωποι πέρασαν.
Ανθρωπο έφυγαν
Ανθρωποι έμειναν.
Είδα το χρώμα στους τοίχους ν'αλλάζει,τη μέρα να χαράζει.
Ήπια ποτά και κάπνισα τσιγαρα.
Βίωσα νύχτες μαγικές ή κατατρεγμένες.
Η μουσική να παίζει,τα μάτια πίσω απο τα ποτήρια να μιλούν.
Ύστερα χαμόγελα,λόγια,υποσχέσεις,αναιρέσεις και η πανσέληνος να σέρνει πάντα το χωρό.
Άγάπησα,πόνεσα,ερωτεύτηκα,έκλαψα.
Εκεί,πάνω στη μπάρα μεγάλωσα.
Εκεί,πάνω στη μπάρα μεγαλώνω ακόμα..
Για τον επόμενο έρωτα,
την επόμενη μέρα,
το επόμενο βημα.
Μαριέλα Κωνσταντινίδου.
Μαριέλα σ'ευχαριστώ!
12 σχόλια:
Η Μαριελα ειναι ζωγραφος,την γνωρισα μωλις χθες βραδυ σε ενα μπαρ.
Απ' την αρχη μου εκαναν εντυπωση τα εντομα ματια της και το απιστευτα αληθινο της χαμογελο..
Παντα με γοητευαν οι καλλιτεχνες και o καημος μου ειναι που ποτε δεν μπορεσα να κανω κατι "καλλιτεχνικο" κι εγω..
Η ιστοσελιδα της ειναι www.marielartwork.com
Καλλιτέχνες μας κάνει η αγάπη μας για τα πράγματα, για τους ανθρώπους.
Καλλιτέχνης είναι και ο μάγειρας, ο κηπουρός, κι ακόμα ακόμα ο βιβλιοθηκονόμος.
Τα μπαρ μονάχα φυλάνε καλά τα μυστικά τους.
Σε λευκές χαρτοπετσέτες τραγούδια επί τόπου γραμμένα.
Και κάτι ακόμα, πριν είκοσι χρόνια πρέπει να ‘ταν, δεν γνώριζα και πολλά από μουσική, άκουσα τον δίσκο της ταινίας «ΝΟΚ ΑΟΥΤ» του Παύλου Τάσιου σε μουσική Χατζηνάσιου αν θυμούμαι καλά.
Τραγουδούσαν Σιδηρόπουλος, Μπονάτσος – στα καλά του τότε κομμάτια – Σκορδίλης, Μηλιώκας κ.α.
Το τραγούδι του Μηλιώκα έλεγε:
Μανούλα μου κλατάρησα
δεν ξέρω τι να κάνω
εχθές αργά σαλτάρησα
ήθελα να πεθάνω
Με την ζωή μπερδεύτηκα
δεν βρίσκω πια την άκρη
ούτε το γέλιο χάρηκα
μα ούτε και το δάκρυ.
Μάνα μου παραστράτησα
είμαι και πάλι πίτα
εγώ γι’ αλλού ξεκίνησα
μέσα στα μπαρ την βρήκα
είμαι και πάλι πίτα.
Μάνα δεν πάει πουθενά
έσπασα είμαι καμένος
ήθελα να ξανάρχιζα
μα είμαι μεθυσμένος
Με το θολό μου το μυαλό
ποιος να με συγκινήσει
τη Μάνα μου παρακαλώ
να με ξαναγεννήσει.
Μάνα μου παραστράτησα
είμαι και πάλι πίτα
εγώ γι’ αλλού ξεκίνησα
μέσα στα μπαρ την βρήκα
είμαι και πάλι πίτα.
Περιττό να πω ότι μετέπειτα λάτρεψα τα μπάρ…
Είπαμε, θα κάνεις κι εσύ. Υπομονή!
Καλημέεερα!!! :)
Υ.Γ.: Πειράζει που ποτέ δε λάτρεψα τα μπαρ;
Μπράβο καντούλα! Ωραίες γνωριμίες κάνεις σε μπαρ!
Εγώ, αντίθετα, όλο κάτι ξοφλημένες σκατόφατσες τραβάω... σα μαγνήτης...
Αδερφούλα δεν είναι αναγκη να κάνεις υψηλή τένχη... είσαι η ίδια ένα κομψοτέχνημα! :D
Ωωωωωω! Εύγε Ηλία!
Να σε προορίζω για διάδοχο του ... Ασκαρδαμυκτί;
Hχος πλαγιος.μονος...τι αλλο να προσθεσω? :)
Νικον...ελπιζω να μην πειραζει την καλη σου :))
Aσκαρδαμυκτακο..κι αυτες οι φατσες που λες εχουν την ιστορια τους.
Ηλια..χεχεχε μετα μην λετε ομως οτι ειμαι ψωναρα!! Φιλιαα!
Ασκαρ το μηλο κατω απ τη μηλια θα πεσει ;)
Ένιωσα την απόλυτη ταύτιση με το δικό μου μπαρ.
Συναδελφε..εσυ μπορεις να με καταλαβεις.
πως να ξεκολλήσεις..αχ..
αφήνω εδώ σχόλιο κι όχι πιο πάνω γιατί με έφαγαν τα ποτά τώρα τελευταία...χαχα..την άλλη φορα θα βγούμε μαζί ;)και με τη σοκολατίτσα
Ελαφακι οποτε θες :)
Δημοσίευση σχολίου