Η νεράιδα μου..

Σήμερα ξύπνησα και έλειπες απο δίπλα μου.Είχες φύγει ξαφνικά γιατί δεν άντεχες τους αποχαιτετισμούς!Σε παρακάλεσα να μίνεις,να πιούμε μαζί τον πρωινό μας καφέ άλλα σκοτίνιασες αμεσως κι εγώ μισώ να σε βλέπω ετσι.
Μια ζωή στην παρανομία.Δεν αντέχεται αλλο...Έτσι λέω κάθε φορά αλλα πάλι μετανιώνω.Όταν πλησιάζει η ώρα να σε δω τα ξεχνάω ολα.Γίνομαι μια μεγάλη αγκαλιά,σου δίνω ολα εκείνα που έχεις αναγκη.Όλα εκεινα που σου δινουν ζωή,πνοή.
Δέν έκανα έρωτα μαζί σου χθές,μου αρκούσε να σε βλέπω να κοιμάσαι διπλα μου,η ανάσα σου να χαιδεύει το στέρνο μου.Πόσοι θα έχουν αυτή την τύχη γλυκειά μου?Πόσοι κοιμούνται με αγγέλους διπλα τους?
Μερικές φορες παραλογίζομαι,σκέφτομαι όλους εκείνους που κοιμήθηκαν πριν απο μένα πάνω στο στήθος σου,πάνω στην καλοσχηματισμένη σου κοιλια.Εκνευρισμός με πιανει..
Οχι,όχι μην ανυσυχεις.Δέν είσαι ιδιοκτησία μου,δέν σε βλέπω έτσι..μα οι ζήλεια θολώνει το μυαλό μου.Καταλαβέ με..
Μέσα στη μέθη μου λέω πολλά.Κράτα εκείνα που σε κάνουν να μ'αγαπάς περισσότερο και τα άλλα σκόρπισε τά στον άνεμο.Λόγια είναι μόνο..οι πράξεις μετράνε.
Ένα ποτηράκι θα πιώ ακόμα κι ύστερα θα ξαπλώσω στη μεριά σου.Το σαπούνι που πλένεις το κορμί σου πλανιέται απο χθές ακόμα στον αέρα.Παιχνίδι σκληρό μου παίζεις,με ταλαιπωρείς..Πάνω στο τραπεζάκι έχεις ξεχασμένο το ρολόι σου.Το πιάνω και σταματάω την ώρα..τι νόημα εχουν οι ώρες τώρα?Άφου οσο περνάνε με πάνε πιο μακριά σου..
Το δωμάτιο κρύο,απο χθές δεν έβαλα ξύλα στο τζάκι..δεν θέλω καμία άλλη ζεστασιά πέρα απ την δικιά σου.Αυτή τη ζεστασιά που τώρα προσφέρεις σε κείνον..που τα χείλη σου δεν γεύτηκε ποτε,που μόνο σαν ζώο εκσπερμάτωνε μέσα σου κι ύστερα γύριζε την πλάτη του χάνοντας για πάντα την ευκαιρία να δει τον άγγελο.

Τον άγγελο μου!