Ερωτικη γυναικα την λες.
Μυστηρια.
Ειπα ξανα οτι δεν ειναι ιδιαιτερα ομορφη αλλα ξεσηκωνει..
Περπατουσε μονη της στην Πατησιων,θυμηθηκε τα ραντεβου που εδεινε παλιοτερα σε κατι μικρα καφε.Της αρεσουν τα μικρα καφε,εκει που σερβιρουν κι ενα μικρο μπισκοτακι μαζι με το αφεψημα.Πολλες φορες συχναζε και με τις φιλες της εκει.Αναβιωνε παλιους ερωτες,μυριζε τα μαγαζια.Εκεινη την μυρωδια της κλεισουρας.
Τωρα περπατουσε μονη της,το αερακι της επαιρνε τα μαλλια,το χερι της το ειχε στα χειλη.Την ταλαιπορουσε ενα μικρο σπυρακι που βγαζει παντα οταν ερωτευετε.
Γιατι τωρα ερωτευτηκε!Πολυ..
Φορουσε μια ασπρη βαμβακερη φουστα και κατι πεδιλα καινουρια που αγορασε..
Της ελειπε κιολας ο καλος της.
Ηθελε να γυρισει πισω να του πει"Ξερεις κατι?Μ'αρεσεις πολυ,σε θελω πολυ,θελω να κοιμηθω και να ξυπνησω μαζι σου"!
Μα δεν θα την πιστευε..Ειχε ακουστα κι εκεινος για την Μαιρη.
Την βαθεια ερωτικη γυναικα που προσφερει μονο ερωτα και τιποτα αλλο,ισως κι ενα κουνιμα των γοφων της.Ηξερε καλα οτι θα την δει το πολυ 2-3 φορες ακομα κι αυτο ηταν ολο.
Την καψουρευτηκε κι εκεινος ρε γαμωτο.Οταν φευγει κανει τον αδιαφορο,οτι δηθεν δεν τον νοιαζει κι οταν ακουει τα τακουνια της στην πορτα της εξοδου ποναει η καρδια του.
-Μαιρη παρε με ενα τηλεφωνο οταν φτασεις σπιτι.Να δω αν εφτασες καλα!
Τσατιζεται η Μαιρη με τετοιες δηλωσεις,δεν ειναι μαθημενη.
Τωρα ομως λιωνει που τις ακουει...ναι θελει να γυρισει πισω μα δεν γυρνα.
"Θα μου περασει"λεει και το βαδισμα της γινεται πιο γρηγορο.
Εφτασε σπιτι και εκανε ενα μπανιο,ξαπλωσε στο κρεβατι της και τον ονειρευτηκε.
Κανανε λεει ερωτα κι εκεινος της ελεγε "Σ'αγαπαω μη μ'αφηνεις".
Ανοιξε τα ματια της και μηχανικα τον πηρε τηλεφωνο..
"Γιαννη..δεν θα ξαναρθω.Δεν γουσταρω"
Ο Γιαννης δεν ξαφνιαστηκε.Ηξερε οτι η Μαιρη καπως ετσι λειτουργει,μονο πονεσε γιατι ελπιζε σε ενα θαυμα.
Δεν ξανασυναντηθηκαν ποτε..Η Μαιρη συνεχισε τη ζωη της και δεν σκεφτηκε απο εκεινο το βραδυ ουτε μια στιγμη γιατι εκανε πισω,γιατι δεν γυρισε,γιατι τελικα δεν κοιμηθηκε μαζι του.
Ο Γιαννης αναρωτηθηκε πολλες φορες γιατι δεν της μιλησε για τα αισθηματα του αλλα μετα φτυνει στο πατωμα με δυναμη και λεει "Ελα μωρε..με την πουνατα που ειχα μπλεξει"
Με την πουτανα που ειχε μπλεξει.
31 σχόλια:
τους βρισκω δειλους για διαφορετικους λογους ομως ο καθενας, νομιζω πως προλαβαινουν ακομα σβησε το τελος και ασε να το γραψει ο χρονος...
Ναι δώσε συνέχεια στο Post ...μετά απο λίγο καιρό.
Ας υπάρχει κι ενα Happy End.
Ένας άνδρας που ερωτεύεται δεν μπορεί να λέει τέτοια κουβέντα. Μόνο μαλάκας θα μπορούσε και να το πεί. Όταν ερωτεύεσαι το κρατάς για πάντα μέσα σου. Μπορεί όταν πάψει ο έρωτας να γίνει αγάπη ή και να σβηστεί, μα αν είναι αληθινός έρωτας μένει για πάντα ΄φυλαγμένο σε σημείο που δεν το φτάνει κανείς, παρά μόνο οι καρδιά.
Αααα και το όνειρο δεν φταίει σε τίποτα. Ένα όνειρο δεν μπορεί να φταίξει σε τίποτα. Δεν μπορεί καλά καλά να πραγματοποιηθεί αν δεν το θέλουν. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την πραγμάτωση του φταίνε. Και καμμιά φορά δεν φταίνε και οι δύο.
Ελενα μου δεν εχει τελιωσει ακομα φανταζομαι..
Τρελοφαντασμενη μου θα το δωσω το τελος αλλα δεν ξερω αν θα ειναι happy.Θα διξει..
Γιωργο μου..εχει καταλαβει φανταζομαι οτι πισω απο το ποστ μου κρυβεται μια ειρωνια ε? ;)
Για όσους στέλνουν σχόλια, επαναλαμβάνω πως τα ποστάκια της Κάντυς δεν είναι ποτέ μονοσήμαντα!
Διαβάζονται και κατανοούνται με πολλούς τρόπους, μερικές φορές ανάλογα και με την ψυχολογική μας διάθεση...
'με την πουτανα που ειχα μπλεξει' λεει γιατι ειναι προφανως πιο ευκολο να κανει αυτο που νιωθει 'κρεμασταρια' (βλ. μυθο αισωπου με αλεπου και σταφυλια) παρα να αντιμετωπισει τις δυσκολιες στις οποιες τον εβαλε η καρδια του να μπλεξει. εντυπωση μου κανει πως εκεινη δεν ξανασκεφτηκε τα αισθηματα της για κεινον. τελικα ειχε οντως μαθει να λειτουργει ετσι;
ευχαριστουμε ασκαρδαμυκτι για τη διευκρινηση ;)
Χμμμ... Καντούλα δε ξέρω πραγματικά τι να πω για αυτό το ποστ. Τι να πρωτοπώ μάλλον. Θα συμφωνήσω με τον ασκαρ ότι ο καθένας βγάζει τα δικά του νοήματα ανάλογα με τη ψυχική του διάθεση. Εμένα μου ήρθαν στο μυαλό δύο κυρίως πράγματα. Πρώτον τις ταμπέλες που μας βάζουν και που φοράμε και οι ίδιοι γιατί έτσι μας βολέυει. Όπως της άκαρδης γκόμενας, της πουτάνας, αυτής που ζει μόνο για μερικές στιγμές sex και δε νιώθει τίποτα. Και δεύτερον το πόσο φοβόμαστε όλοι λίγο-πολύ να πούμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε, να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλει η καρδιά μας. Κλεινόμαστε στη σιγουριά της μοναξιάς μας, εγκαταλείποντας ίσως για πάντα την ευκαιρία να βρούμε την ευτυχία.
Εμμμ...παίζει και να'μαι εκτός θέματος -δε θα ναι και η πρώτη μου φορά χεχεχε- αλλά εμένα αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν διαβάζοντας αυτό το ποστ.
Καλημέρα γλυκούλα μου! Μμμμμάκιααααα!!!
Aσκαρ μου..μαρεσει που με εχεις καταλαβει μεσα απ τα γραπτα μου:)
Mαρια μου η Μαιρη δεν τα πολυσυζηταει αυτα.Το καλοκαιρι που μας περασε καθομασταν στην βεραντα και μου ειπε λιγες σκορπιες λεξεις για τον Γιαννη!Ειπιαμε πολυ εκεινο το βραδυ και της λυθηκε η γλωσσα!Δηστυχως δεν τα θυμαμαι..
Νεμο..εισαι "κοντα μου" :)
Συμφωνώ απόλυτα με την Έλενα και τον George.Δειλή και μαλάκας.
ιέρεια η γυναίκα..ακόμη και μόνη..
Χάος οι ανθρώπινες σχέσεις...
και οταν λέμε χάος εννούμε χάος...
Ξέχασα, ωραία η φωτό ....παραλίγο "χαοτική" !
Για να νιώσεις πρέπει να πονέσεις. Τα δυνατά αισθήματα καλύτερα να μην έχουν happy end, γιατί μετά ακολουθεί η απομυθομοίηση και γίνονται απλά αισθήματα, που πνίγονται στη ρουτίνα. Οπότε το τέλος που έδωσες είναι ιδανικό
Πριγκιπα θα μου επιτρεψεις..αλλα ο Γιαννης δεν ειναι καθολου μαλακας!Ειναι πρωτης ταξεως παιδι και..δεν βλεπω ο Γιωργος και η Ελενα να αποδισουν αυτο τον χαρακτηρισμο.
Ιον μου..:) Φιλια!
Χαος ολα ρε Τακη...γαμησετα!
Παολο..δεν ξερω ακομα πιο ειναι το τελος.Οταν θα το μαθω θα το γραψω..νομιζω τιποτα δεν τελιωσε ακομα.
Καντουλίνι και τα πρώτης τάξεως παιδιά μπορούν να είναι μαλάκες.
Δεν είναι προνόμιο λίγων δυστυχώς.
Γιωργο μου..ισως ειχε τους λογους του.
Ενταξει δεν τον δικαιολογω αλλο,αλλωστε η γνωμη ολων ειναι δεκτη :)
μου έχουν μάθει να λέω πάντα το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι...αυτό κα΄νω κι ας μου βγαίνει σε κακό μερικές φορές..τι μου ήρθε λοιπόν τώρα...ωραίο εσώρουχο...χαχα
ας σοβαρευτώ...δεν νομίζω πως είναι μαλάκας ο άντρας της ιστορίας (όπως λέει ο αγαπητός george, χρόνια σου πολλά κιόλας...τρόπος άμυνας για τον πληγωμένο του εγωισμό
Candy,
Πως θα χαρακτήριζες έναν άνδρα που λέει ότι αγαπάει,αλλά επειδή δεν του κάθεται..........αποκαλεί αυτήν που "αγαπάει" πουτάνα.Συγχώρεσε με αλλά εγώ μόνο έτσι μπορώ να τον χαρακτηρίσω.
Να πώ κι αυτό γιατί εκείνο το "γάμησε τα" στην απάντηση σου με συγκίνησε...
Οσο υπάρχουν ευαισθησίες δοσμένες με τον δικό σου τρόπο, το χάος γίνεται πιο ενδιαφέρον.. για να μη πω καλύτερα οτι ομορφαίνει τη ζωή..ή τουλάχιστον δίνει δύναμη να συνεχίσουμε.
Κατ'άλλα, όντως γάμησε τα, αλλά με ψηλά το κεφάλι ...(και μη τρέχει ο νούς σου σε διάφορα κεφάλια!..ή άστον να τρέχει!..)
Συμφωνώ με George και Μικρό Πρίγκιπα.
Δεν είναι έτσι οι άντρες, ούτε είναι μαγκιά!
Αν την χαρακτήρισε έτσι, δεν την αγάπησε ποτέ!
Δεν είναι μάγκας, είναι μαλάκας.
Μήπως εγώ διάβασα άλλο κείμενο; Ίσως..
Είναι μαλάκας επειδή δεν του έκατσε; Που το λέει στο κείμενο αυτό;
Εγώ είδα ότι του έκατσε και άρεσε μάλιστα και στους δυο.. είδα ακόμα ότι είναι επιλογή της να μη θέλει δέσμευση.. και ακόμα ένα τύπο προσπαθεί να την μειώσει στο μυαλό του (γι’ αυτό την χαρακτήρισε πουτάνα) για να την ξεπεράσει..
Αν διάβασα άλλο κείμενο διορθώστε με..
Και δειλοί και μαλάκες και το κυριότερο για την δεσποινίδα: καταναγκαστική!
Είμαστε που είμαστε οι άντρες λίγο ντουβάρια δεν βοηθάει και λίγο η άτιμη!
love&kisses
zaphod
εχεις προσκληση :-)))
Eλαφακι και μενα μου αρεσε το εσωρουχο χεχεχε:) Οσο για τον Γιαννη..ξερω γω μωρε?Μπορει τελικα να ηταν και μαλακας..
Πριγκιπα..οκ!Μη με παρεξηγεις..χθες ειχα γυρισει απο μια γιορτη,ειχα πιει και κατι κρασακια και ολους τους εβλεπα με το ιδιο ματι :)
Τακη..ευχαριστω:* Θελω κι εγω να σου πω μιας και εμενα με συγκινησες οτι οι απαντησεις σου πολλες φορες δεινουν αλλη διασταση..και μ'αρεσει :)
Oσο για τα κεφαλια...χαχαχαχα καλοοοο:))
Kαλημερα Αντωνη:)Σηγουρα ειναι δειλος..θα γραψω καποια στιγμη την συνεχεια της ιστοριας γιατι οπως ειπε η Μαιρη εχει κι αλλα να μου πει δεν μπορει..δεν μπορει..!
Νταρκουλι μου αυτο διαβαζες:)Ειμαι βεβαιη :)
Ζαααπ χαχαχαχαχα μ'αρεσε αυτο το "ντουβαρια"! Μια χαρα παιδια ειστε ολοι :))
Ελενα που βρε γλυκουλι και δεν το βλεπω?
Όσο περνάει ο καιρός γίνεσαι όλο και καλύτερη Candy μου! Συνέχισε έτσι!!
Αν αντιστρέψουμε τους ρόλους, για τι θα προβληματιζόμασταν άραγε. Τι θα μας δυσκόλευε και τι θα αποδεχόμαστε ως "φυσιολογικό"...ρωτάω τώρα...
Η ερωτική γυναίκα, η αδέσμευτη κατ' επιλογή ή κατά άμυνα, η γυναίκα που έχει το "πάνω χέρι", η γυναίκα που λέει "γουστάρω το σεξ για το σεξ" χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις .... φοβίζει...
Όταν εμπλέκεται τελικά συναισθηματικά, όταν ερωτεύεται και εκείνη, βγαίνει αναγκαστικά από το πλαίσιο που έχει τοποθετήσει τον εαυτό της και τότε...φοβάται...
Ο φόβος καθηλώνει.
Με τον φόβο ως σύμβουλο, κάνουμε λάθη...
Ο φόβος κάνει παρέα με τον θάνατο.
Μόνο ο έρωτας με διέξοδο ή σε αδιέξοδο μπορεί να τα νικήσει όλα...έστω και αν είναι μια νοητική κατάσταση.
Έτσι μερικές σκέψεις και...΄περιμένω και εγώ τη συνέχεια...
Γιατι φοβάται τόσο πολύ την αγάπη?
Η μήπως φοβάται οτι με την αγάπη θα έρθει και η απόρριψη?
Η μήπως επέιδή ερωτεύτηκε αλλά ήξερε οτι η φήμη της ήταν ήδη γνωστή δεν θα μπορούσε να την αγαπήσει κι αυτός?
Ισως να μην ήταν πάντα δειλή ίσως πέρασε πολλά και απλά ήθελε να προστατευτεί.
Κι αυτός σίγουρα δεν περίμενε να νιώσει κάτι για τη Μαίρη αλλά ένιωσε και τελικά γεύτηκε και την απόρριψη και αυτό ποναει, μπορέι να έχεις λατρέψει έναν άνθρωπο και οταν σε πληγώσει να τον χαρακτηρίσεις με τα χειρότερα λόγια.
Δεν μπορώ να τον πώ μαλάκα απλά πληγωμένο την ίδια αντίδραση μπορεί να την είχε ο καθένας μας και μέσα σε αυτούς βάζω και τον εαυτό μου.
Sunshine μου μουαατς :)
Λιβανα..χαιρομαι που σε βλεπω!Θα την γραψω συντομα στο υποσχομαι:)
Μαρακι μου αχ Μαρακι μου..φοβομαστε πολυ!Αυτο ειναι γεγονος..γι αυτο και δεν κανουμε τις κινησεις που πρεπει :*
Γιατί έχω την εντύπωση πως έχω χάσει κομμάτια του post; .. ;) Πάντως, αρέσκεσαι να αναδεικνύεις την ασυνενοησία και την κρυψίνοια. Φαντάζομαι, όλο και θα βλέπεις γύρω σου τέτοια θέματα... Κρίμα για όλους, όπως φαίνεται κι από την ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου