"Πρεπει να φυγω" της ειπα και κατεβαινα τις σκαλες με δυνατα βηματα μεχρι να το καταλαβει.Γιατι μεχρι εκεινη την ημερα ειχα "φυγει" πολλες φορες αλλα παντα τα βραδυα με περιμενε.Ειχε αναμενο το φωτακι στην εξωπορτα για να μην σκονταψω ανεβαινοντας.Κι εγω ανεβαινα δεν το κρυβω..περισσοτερο ομως γιατι με περιμενε και οχι γιατι το ηθελα.
Εγω δεν ηθελα καμια!Μη με κοιτας απορημενα,ακου αυτα που θα σου πω κι υστερα πες μου οτι θελεις.
Απο γυναικες χορτασε το ματι μου,χορτασε το κρεβατι μου,χορτασε η ζωη μου.
Μα οταν ξαπλωνα να κοιμηθω δεν ηθελα κανενα χαδι μητε στοργη.Μονο χωρο αδειο για να απλωσω το κουρασμενο μου κορμι γιατι οι μερες ηταν δυσκολες και η δουλεια αρκετη.
Ημουν ομορφος και με ηθελαν πολλες.Αυτο με ανεβαζε τοτε..μα τωρα με καθηλωνει.
Τοτε με θελαν γιατι ημουν ομορφος..τωρα τι να με κανουν?Σσσσ..μη μιλας.Μη λες τιποτα,μονο ακου..
Αγαπουσα τον εαυτο μου.Δεν το κρυβω οτι προσεχα την εμφανιση μου!Εκεινη την εποχη "αυτους" τους λεγαν πουστηδες κι εγω ελεγα "μα πως γινεται να κανω σαν πουστης και να μ'αρεσουν οι γυναικες?".Τωρα γεμισε ο κοσμος απο αντρες που προσεχουν και φορουν ομορφα ρουχα,κι οταν περνουν απ τα πεζοδρομια μοσχοβολουν.
Ετσι ημουν κι εγω..αγαπουσα τον εαυτο μου πολυ.Γι'αυτο μ'αγαπησαν και τοσες...
Εμεινα μονος μου μια ζωη.
Εγω και οι καθρεφτες μου.
Εγω και παλι εγω.
Εκεινες πουθενα..
Μονο χαιροντουσαν λιγακι το κορμι μου..κι υστερα παγος.
Ενα παγοβουνο ημουν.Ενα θεριο.
"Σ'αγαπω" δεν ειχα πει ποτε.Ουτε στη μανα μου...
Που και που συναντω καποιες..μας δεν με γνωριζουν
Το μονο που θυμουνται ειναι η ομορφια μου και καποιες στιγμες-λιγες κι αυτες- ηδονης.
Τωρα ζω μονος.Κι αναρωτηθηκα για πρωτη φορα αν τελικα αξιζε η ζωη μου, ετσι οπως τοτε επελεξα να την ζησω.Γιατι ημουν ανθρωπος που δεν σκεφτομουν τι θα γινει μετα..
Ζω μονος..και μονος θα πεθανω.
Και πεθανε μονος.
Μεσα σ'ενα σπιτι γεματο καθρεφτες με σημαδια μιας αλλης εποχης.
Καθρεφτες που ειχαν πανω ξεραμενα σαλια..!
Τα τελευταια χρονια εφτυνε τον εαυτο του οταν καθρεφτιζοταν..
Ισως γι'αυτο επελεξα να μην τον ρωτησω τιποτα και να φυγω αθορυβα χωρις να χτυπαω τα ποδια μου στις σκαλες του σπιτιου του..
30 σχόλια:
Hello, Candy!
Thanks for you work, is vey good, and have a good week
Οι ευχαριστίες για σ ας εργασία και έχουν μια καλή εβδομάδα,
Candy,δεν ξέρω τι να γράψω.Απλώς θα σιωπήσω.........
αναρωτιεμαι αν ηξερε/ειχε συνειδητοποιησει οτι με τον τροπο ζωης του θα συναντουσε αυτο το τελος;
Μερικές φορές η ομορφιά είναι και κατάρα.
.
.
G.H.
(You know that I know...)
Υπέροχο Κάντυ. Πάντως με τίποτα δεν θα ήθελα να είμαι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ευτυχώς που δεν είμαι όμορφος.;)
Δεν είμαστε όλοι οι όμορφοι έτσι! (Γράφω και καμια μαλακια μπας και γελασουμε μετα από την ψυχρολουσία που μας έδωσες... Τρέμε Κοκκινοπουλε!)
Μόνο χαιρόντουσαν λιγάκι το κορμί μου….
Ήμουν όμορφος και με ήθελαν….
Συνηθισμένες ατάκες όμορφης γυναίκας.
Άλλαξαν οι ρόλοι??
Όχι, απλα η εκμετάλλευση ενός όμορφου κορμιού δεν είχε ποτέ συγκεκριμένο.... φύλο
Τέλος πάντων όπως και να το δούμε
εμεινε μόνος, όχι γιατί τον ήθελαν απλά για την ομορφιά του,
αλλά γιατί ήθελε χώρο στο κρεβάτι…γιατί δεν είπε ποτέ σ αγαπώ….
Εγώ και οι καθρέφτες μου... Μια γλυκόπικρη ιστορία που δείχνει ότι ο άνθρωπος ή θα κάνει χώρο μέσα του για κάποιον άλλο, ή θα σιχαθεί τον εαυτό του, όταν αντιληφθεί πως η καρδιά δε γεμίζει με τις αντανακλάσεις.. :)
....με νταούνιασες ρε ρεμάλι.....πάω να φύγω...!!!
:-)))
Πολύ ωραίο Candy μου. Ωραίο και λίγο θλιβερό! Ίσως κι ένα μάθημα για μας που είμαστε ακόμα... πιπίνια (χαχαχα)για να μη ζούμετη ζωή μας μόνο στην επιφάνεια!
Καλημέρα! :D
Αχ αυτό το κόστος... όλοι το πληρώνουμε κάποια στιγμή..
Καλημέρα candy
Είναι λες καιρός να μαζέψω τους καθρέφτες από γύρω μου μη την πάθω σαν τον πρωταγωνιστή σου; Τέτοιο ψώνιο είμαι και γω.
Αλλά σε ποιό σημείο φταίνε άραγε οι καθρέφτες; Άμα αφήσεις και κανέναν άλλον να απεικονιστεί μέσα τους, μπορεί στο τέλος να καταλήξουν να μην έχουν ξεραμένα σάλια...;
Νομίζω πως κάποτε κοιμήθηκα μαζί του...
"Καθρεφτες που ειχαν πανω ξεραμενα σαλια"!!!! Ωραία η αλλαγή οπτικής ;)
Ωραία ιστορία.Περιγράφει μια κατάσταση που ίσως επικρατεί σήμερα..Αν & αυτό όλο ισχύει σίγουρα & για άντρες & γυναίκες.
Κρίμα.. σχεδόν όλοι καταντήσαμε έτσι σε κάποια φάση της ζωής μας.
Και η μοναξιά είναι σίγουρα το χειρότερο πράγμα στο κόσμο..
σημερα υα υποκλιθω στη γραφη σου και θα συγκρατηθω να μην γραψω μλκ...!!!!
Η αταρέσκια και ο ναρκισισμός πιστεύω οτι δεν βλάπτουν μέχρι κάποια ηλικία που λόγω νιότης δικαιολογείτε οταν γίνεται αρρώστια όμως σε τρώει...μάλλον πιστευε οτι δεν υπάρχει κάποια άξια να αγαπηθεί απο αυτόν καμιά δεν τον έφτανε.
Όταν αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας μένουμε μόνοι ....και όταν περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνουμε το λάθος μας αλλά είναι αργά !
Ωραίο ποστ , όπως πάντα
Φιλιά
Σαντος!!Αμα δεν περασεις ανησυχω ;)
Πριγκιπα της καλημερες μου:)
Mαρια μου μαλλον τοτε σκεφτοταν αλλα πραγματα :)
Φαντασματακι..το πιασα το υπονοουμενο (χιχιχι) ;)
Γιωργο μου εισαι μεγαλος ψευτης!!:)
Hλια χαχαχα! φιλια :)
Aνναμαρια μου ετσι ειναι..μονο που οταν ηθελε πια να το αλλαξει ηταν αργα.
Sad..δυσκολη περιπτωση ο ηρωας.Ουτε χωρο για τον εαυτο του δεν εκανε!
Τσιρκο..πες οτι εφυγες για να πας οδοντιατρο κι αστα αυτα :))
Nεμο μου πιπινια ε??Μμμμ μ'αρεσε αυτο!Εχω χρονια να το ακουσω ;)
Δελφινακι..ακου.Εκεινος δεν το εβλεπε σαν κοστος.Εκεινος ελεγε "γεννηθηκα ωραιος γιατι να μην το εκμεταλευτω"Δεν φανταστηκε ποτε οτι θα φτασει εκει που εφτασε.
Και να τελικα που πεθανε μονος.Θα μπορουσε ομως να μην ειναι μονος.Απλα το επελεξε..
Ψωνατα μου κοιτα..λιγο πολυ οτι κοιταζομαστε στους καθρεφτες.Αν ειμαστε και λιγο ελκυστικοι ακομα πιο πολυ.Πιστευω οτι ο εν λογω κυριος ηταν υπερβολικος..Αλλα δεν φταιει μονο αυτος.Φαντασου οτι στα νιατα του κανανε "ουρα" ;)
Aμαρτωλη...πες μου κι αλλα.Ισως εσυ ξερεις καλυτερα!
Ατταλαντη μου:) Καλημερα!
Αfterhours..συμβαινει συχνα λες ε?
Αλφα μι..υπαρχει μοναξια ομως δεν εχει να κανει παντα με τον ναρκισισμο.Υπαρχουν ισως χειροτερες καταστασεις. ε?
Μαρακι ετσι ειναι.Ισως ομως κι εκεινες τον θελαν μονο γι αυτο.Αφου δεν ειχε τιποτα αλλο να προσφερει.Μονο την ομορφια του!
Ελενα..δεν γραφεις ποτε μαλακιες:)
Γραψε οτι θελεις..ειναι παντα εξυπνο:)
Φιλια τρελοφαντασμενη μου!Ευχαριστω!:)
Μα τι τύπος...."καλά εσύ είσαι εσύ και είσαι οκ. Που να σου λέω ΕΓΩ για ΜΕΝΑ!!!!"
Πολύ καλογραμμένο πάντως!!!
Κάποτε φοβόμουν πάρα πολυ την ιδέα του θανάτου και ακόμα δεν μπορω να πω οτι έχω συμβιβαστεί εντελως με την σκέψη οτι όλοι κάποτε πεθαίνουμε.. Όμως αυτό που με φοβίζει πιο πολύ απόλα είναι η σκέψη να είμαι της μοναξιάς στο τέλος...
Ταιριάζει πάρα πολύ με το προηγούμενο... εκείνο με τα ποτήρια!
Ζαπ..να σαι καλα ;)
Κωστα..εγω εχω συμβιβαστει με την σκεψη του θανατου.Ομως και μενα με τρομαζει η μοναξια.Η ιδεα του οτι θα ειμαι μονη στο τελος.
Ασκαρδαμυκτακο ταιριαζει αλλα δεν μοιαζει.Εκεινος ηθελε διπλα του ανθρωπους μονο για ασφαλεια.Δεν προσπαθουσε,δεν δικδικουσε.Μεχρι στο τελος ετσι ηταν και δεν μετανιωσε καθολου.
Αυτος δεν ηθελε διπλα του καμια και κανεναν απο καθαρα δικη του επιλογη.
Μονο που στο τελος μετανιωσε..κι αρχισε τα φτυσιματα.
Η ακμή και η παρακμή δοσμένη με μεγάλη δόση real.. εγώ δεν βλέπω καμιά ομοιότητα με κανένα άλλο ποστ.
Γέρασε, γεμάτος ψυολογικά προβλήματα.
Ζούσε με το παρελθόν.
Έχασε τη ζωή, κι ας έζησε.
Έπρεπε μόνο να αποδεχτεί τον εαυτό του...
Όπως είναι κάθε στιγμή...
0:/
Ο αιώνιος Ντόριαν.. **
Για εμάς που ζούμε για μέρες με το παρελθόν μας ελπίζωντας για κάτι, αυτά είναι χαστούκια απο το μέλλον!
Aγγελε ναι..δυστηχως ετσι :(
Ιον μου..φιλια!
Αντωνη μου..για να μαθαινουμε ;)
Δημοσίευση σχολίου