O συγγραφεας μου...

Δεν ηξερα πως να συμπεριφερθω.Ειχα απεναντι μου εκεινον που δοξαζα και θαυμαζα
για χρονια.Οι εκφραστικες του ρυτιδες τον εκαναν ακομα πιο γοητευτικο.Καπνιζε πολυ.Το ιδιο κι εγω.Πιναμε ελληνικο καφε «παει πολυ με την κουλτουρα»σκεφτηκα και εκανα να χαμογελασω.Το βλεμμα του αγερωχο και μυστηριωδες.Εξεταστικο καπιες φορες.»Τι σκεφτεστε»?τον ρωτησα. «Τιποτα παραπανω απο σενα μικρη μου» μου απαντησε.
Θα ημουν τουλαχιστον ευτυχισμενη αν σκεφτομασταν τα ιδια.
Τα νυχια του ηταν ελαφρως κιτρινισμενα απ τα τσιγαρα.Τον παρατηρουσα απο πανω μεχρι κατω.Δεν μιλουσε πολυ.Μετρημενες κουβεντες.Ομως εγω επρεπε να το απολαυσω γιατι σηγουρα δεν θα κρατουσε για πολυ.Για μια στιγμη δεν σας κρυβω οτι σκεφτηκα πως μπορει να ονειρευομαι.
Καθησα πιο ανετα στην καρεκλα του μικρου καφενειου.Απλωσα τα ποδια μου μπροστα.Ειχα πολυ αγχος για την συναντηση.Προσπαθησα να το παιξω λιγακι πιο ανετη ενω ρουφουσα παιδιαστικα σχεδον το καδεφακι μου.
Απο που να ξεκινησω δεν ηξερα!Τι απ ολα να του πω?.Σκαρφιζομουν διαφορες «ψαγμενες»ατακες.Παλι καλα που δεν ξεστομισα καμια.
«Θελω να παμε σπιτι μου « ειπε.Μαγεμενη σχεδον τον ακολουθησα.Φτασαμε σε ενα
σπιτι σχεδον ερειπομενο.Ημουν σηγουρη οτι σε κατι τετοιο θα εμενε.
Στην εισοδο ειχε μια γατα που περιμενε βασανιστηκα σχεδον ενα χαδι του.
Με εσπρωξε απαλα μεσα.Μου χαιδεψε τα μαλλια.
Καθησα στον καναπε του μεχρι να γυρισει....
Ενιωσα αμηχανια.
Ακομα δεν το πιστευα οτι ημουν εκει.
Γυρισε φορωντας ενα μπλουτζιν και ενα μαυρο φουτερακι.
Με ρωτησε τι μουσικη προτιμω.
«Οτι ακουτε και σεις»....
Καπου ειχα διαβασει οτι η αγαπημενη του μουσικη ειναι η Jazz.
Ειχε περασει η ωρα αρκετα οταν μου ζητησε να μεινω μαζι του.
Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ειναι αν εχω ξυρισει τα ποδια μου..αυτο φυσικα ηταν μια συνηθισμενη σκεψη απο μια γυναικα που μωλις της καναν προταση να κοιμηθει στο κρεβατι καπιου αντρα..
Τουτος εδω ομως δεν ηταν απλα ενας αντρας.
Ηταν το ειδωλο μου.Ο αγαπημενος μου συγγραφεας!
Ξαπλωσαμε μαζι στο μικρο του κρεβατι.
Το σωμα μου αγγιζε το δικο του!
Τι ηδονη!
Με γυρισε αποτομα προς το μερος του..με φιλαγε σχεδον στοργικα.
Κι υστερα με παθος!Ακομα πιο πολυ παθος!
Μπηκε μεσα μου αχορταγα οπως αχορταγα κι εγω διαβαζα τα βιβλια του τοσα χρονια.Μου ψυθιριζε λογια τρυφερα στην αρχη..και μετα ολο και πιο προστυχα.
Ειχα αφεθει στα χερια του πιο ερωτικου εραστη.Ο εραστης των βιβλιων μου!
Ο εραστης των ονειρων μου ηταν μεσα μου!Βαθεια μεσα μου!
Αγκαλιαζε ολο μου το σωμα.Ολη μου την ψυχη.

«Δεν σκεφτομαι τιποτα γλυκεια μου»
Αρχισε να βρεχει.
Και πηραμε τον δρομο του γυρισμου.