H νυχτα αποψε ηρθε πιο γρηγορα.Θυμιζε βαθυ χειμωνα..
Μεσα και εξω για ακομα μια φορα.Κυριως μεσα...
Στη ψυχη του φωλιαζαν τα παντα.Δεν ειχε τη δυναμη τα μιλησει γι αυτα.
Το σπιτι πανεμορφα στολισμενο,λουλουδια φρεσκα στο βαζο,κερια αρωματικα στο τραπεζακι του σαλονιου,μπαλονια πολυχρωμα.
Εκανε να χαμογελασει με την ζωντανια των αψυχων αντικειμενων.
«Ευτυχως υπαρχει κατι που ‘ζει’εδω μεσα»
Δεν ηθελε παλι να αρχιζει να κλαιγεται.Αλλωστε δεν του ταιριαζε καθολου.
Πιεστικε ωστοσο αρκετα για να μη το κανει.
Στο βαθος ακουγοταν η τηλεοραση.Του αποσπουσε την προσοχη.
Καθησε στο τζακι.Η φωτια εκαιγε το προσωπο του...
Ηθελε κατι δυνατο να καψει την καρδια του.Αρκεστηκε σ’αυτο.
Μπροστα του ξετυλιχτηκαν ομορφες στιγμες-παλιες στιγμες με την αγαπημενη του.
Τοτε που καθησαν στο τζακι μαζι και κανεις απ τους δυο δεν ηθελε να φυγει απο εκεινη την θαλπορη.Τοτε που τα αρωματικα κερια και τα λουλουδια ηταν η ενδειξη του ερωτα τους και οχι ο στολισμος ενος σπιτου.
«Απ εξω κουκλα κι απο μεσα πανουκλα»Σκεφτηκε..
Αναψε ενα τσιγαρο και επιασε το κινητο να στειλει μυνημα σε κεινη που τον εκανε να χαμογελαει που και που.Του αρεσε ο τροπος που εβλεπε τη ζωη..ηταν τοσο διαφορετικος απ τον δικο του.Αγαπησε τον αυθορμητισμο της.
«Καθομαι στο τζακι και ειπα να σου πω μια καληνυχτα»
«Ηθελα να ειμαι η φωτια και να καιγομαι για σενα»
Η απαντηση της! Ω! ναι η απαντηση της!
Ενας χειμαρος λεξεων βγαλμενος απ την καρδια της.
Το σκεφτοταν συχνα αυτο το κοριτσι.
Και..ναι ισως αυτο το βραδυ να αναζητουσε την αφελεια της.
Να ηθελε την συντροφια της.
Τιποτε αλλο...μονο τη συντροφια της.
Κι εκεινο τον τροπο που εβλεπε τη ζωη.
24 σχόλια:
"Κι εκείνο τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή" !!!
Άκαρδο κοριτσάκι, γιατί δεν ομολογείς πόσο τον θέλεις κι εσύ;! Πώς αλλιώς θα μπορούσες να τον ένιωθες τόσο, να τον κατανοούσες τόσο, να τον σκέφτεσαι τόσο;;;
Καλό βράδυ Candy μας & καλή εβδομάδα!
Πρίγκηπα, στείλε μήνυμα....!!
με νευριάζει που μερικές για να μην πω τις περισσότερες φορές έχουμε ανάγκη τη ματιά των άλλων για τη ζωή!!!!!
φιλιά
Γλυκά χαμόγελα μέσα στην καθημερινότητα μας...
Από τα ωραιότερα σου...
Μάκια ;)
Μπροστά σε ένα τζάκι, ρίχνοντας στη φωτιά μια-μια τις αναμνήσεις γραμμένες σε κιτρινισμένα φύλλα τετράδιου- κρατημένου σφιχτά, για αρκετό καιρό, στη μασχάλη ενός κοριτσιού που έτρεχε στη βροχή κι όπου τα δάκρυα σμίγονταν με τις σταγόνες της- προσπαθούσε να δει τη μορφή της σε κάθε αναλαμπή της φλόγας, στο αποκαίδι κάθε φύλλου που θυσιαζόταν με οδύνη.
Μα αυτό, αντιγύριζε, σαν να ξαναγεννιόταν από τη στάχτη του κι έπαιρνε ξανά στη θέση του στο τετράδιο, σαν να μην είχε καεί ποτέ.
Κι αφού και το τελευταίο φύλλο κάηκε, το τετράδιο ξανάγινε όπως πρίν.
Το έβαλε ξανά στη βιβλιοθήκη, ανάμεσα στο "Άρωμα" και στο "O Γλάρος Ιωανάθαν" .
Ποποοοο εμειναν στο μυαλο μου οι εικονες απο αυτο το κειμενο βγαλμενες κυριως απο τα λογια σου αλλα και απο την φαντασια μου!Η ατακα παντως ηταν ολα τα λεφτα:)
Καλημερα γλυκα μου!:)
ouwou!Romantzo sto tzaki..
vre kalws me pali!Eixa diavasma.Arrwsties arrwsties kai pali arrwsties!re gamwto exw mia aporia!giati de grafeis to telos tis kathe istorias sou?einai happy h' sad end????
Xeraitw se!!
Αγάπησε την ίδια που πρόβαλε τον εαυτό της με ένα όμορφο και αυθόρμητο τρόπο. Ένιωσε ένα χείμμαρο να κυλάει εμπρός του, γεμάτος αγάπη και ζωή. Έναν χείμμαρο στολισμένο με την παιδική της αφέλεια, που την είχε οδηγήσει να αναρρωτιέται για το τι ήθελε απο αυτήν. Είχε ξεχάσει βλέπεις ότι η έκφραση της αγάπης είναι μονόδρομος.
Και μαζί και μόνος πάλι νοιώθω μόνος.
Όσα κεριά και ν’ ανάψει όσο καλή μουσική και να έχει, αν του λείπει αυτό το κάτι απ’ τη ψυχή ,τότε τα κεριά γίνονται δάκρια και το τζάκι η φωτιά που του καίει τα σπλάχνα.
Πολλές φορές μια σκέψη, ένα μήνυμα ίσως φτάνει..
Ίσως και όχι..
Κάποια όμως τον σκέφτεται αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Θα μπορούσε να γραφτεί για εμένα αυτό το ποστάκι σου Candy..
Το νιώθω τόσο πολύ..
Ομορφιές...
Καληνύχτα, take care.
ομορφο που ειναι να απολαμβανεις τη συντροφια καποιου..!!!
Hλιαχτιδα μου δυσκολευομαι να σου απαντησω:)
Παιδισκη μου ελπιζω ο πριγκηπας να διαβαζει το τετραδιο μου ;)
Aλκυονη μου..ναι την εχουμε την αναγκη.Και ειναι ομορφα να βλεπεις μια ανταποκριση..
Μακια:)
Φαντασματακι μου ετσι ακριβως.Γλυκα χαμογελα:)
Nα σαι καλα
Μακια:)
Aνωνυμε..τι να πω για εκεινα τα φυλλα.Θυμαμαι μονο τις συνθηκες κατω απο τις οποιες ξετυλιγοταν εκεινες οι λεξεις.
Ανατολη να εισαι καλα γλυκεια μου:)
Φιλια!
Τερρυ μου..:(
Aυτο το τελευταιο ποναει..ε?
Νταρκουλι μου εσυ ευαισθητουλι :****
Aλφα μι..κι εγω το ενιωθα.Ισως τελικα να το εγραφα για μενα..
Σε φιλω:)
Aλητακι ναι..
Με καθε τροπο που μπορει ο καθενας να σου την προσφερει:)
Φοιτιτακο μου δεν σε ξεχασα:)
Χαιρομαι που εισαι καλα..δεν σου κρυβω οτι ανυσηχισα λιγακι για σενα.Ρωτουσα και τον φιλο μας τον Ramon:))
Οι ιστοριες μου δεν εχουν τελος ε?
Χμ..δεν το ειχα παρατηρισει ποτε.
Ειναι μαλλον γιατι τις τελιωνω καπου μεσα βαθεια μες την ψυχη μου..:)
Πολλα φιλια και να προσεχεις στα ξενα:)
Όχι τερουλίνι μου. Αντίθετα είναι πολύ όμορφο. Εξαιρετική στιγμή. Όμορφα συναισθήματα.
Άλλη αίσθηση...
Πάλι μέσα στο αντρικό μυαλό, που όντως υποφέρει συχνά από νοσταλγία.
:-)
πολύ όμορφο candy
μακάρι να ήσουν η φλόγα που θα χωρεύεις μόνο γι'αυτόν!
μου έδωσες έμνευση να γράψω κάτι
"ο χορός της φωτιάς"
σε επόμενες μέρες
καλό σου βράδυ
Γιατί άραγε;
Κι εγώ που νόμιζα πως είναι γυναικείο χαρακτηριστικό η νοσταλγία
Τερρυ μου ετσι λεω κι εγω :)
Aσκαρδαμυκτακο πιο απ ολα?Το τζακι?τα κερακια?τα μπαλονια?το μυνημα ή κατασταση?:)
Μελομενε χαιρομαι πολυ για την εμπνευση σου:)
Hλιακτιδα ολο ερωτησεις εισαι:p
χεχεχε
Μαρακι εγω νομιζα οτι παντα ηταν πιο πολυ αντρικο:)
Mακια!
Εσύ!
...κι εσυ :)
Δημοσίευση σχολίου