Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα
Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου απο μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο....:(
"πυξ λαξ"
20 σχόλια:
Νομίζω ότι ο Τέρης που έγραψε αυτό είναι Τέρης-μαϊμού.
Αλλά τα λέει ωραία.
Τον ζηλεύω όντως.
Μακάρι να μπορούσα να τα λέω σαν και αυτόν και να συγκινήσω την Κάντυ.
Candy moy????
Εξαιρετικό....
Σματς..
παιδίσκη ξέρεις πως αυτό το τραγούδι έγινε από τυχαίες προτάσεις παρμένες απ το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη
"Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" ε;;
φιλιά :)
αχμ πώς μ επηρεάζει η παιδίσκη... κάντυ ήθελα να γράψω παιδίσκη έγραψα...αλλά οκ δεν είναι και λάθος..κι εσύ παιδίσκη είσαι :)
:xxxx
Καλημερα κοριτσια...
Αλκυονη μου το ξερω..
Η Candy μου το εχει δωσει να το διαβασω αρκετες φορες.
Την καλημερα μου!
kommatara kai to vivlio akoma pio super...
filiaaa
paw na kryftw se kamia sphlia....
Ότι πονάει, πονάει όντως...
Το θέμα είναι αν είναι γλυκός ο πόνος ή αφόρητος...
Μάκια
Οπα τι αλλαγές είναι αυτές?
Δεν άντεξε ο Τέρης και ήρθε να γράφει κι αυτός τη γνώμη του?
Αρε Γιωργάκη τελικά υπάρχει κι άλλο τέρυ.
Mετα απο πολλα συζητησεις ζητησε κι ο Τερρυ λιγο χωρο σε τουτο το μπλογκ..Εγω στην αρχη διαφωνησα αλλα τελικα με επεισε.
Φιλια πολλα:)
ο,τι αξιζει ποναει..κι ειναι δυσκολο..ετσι ακριβως..φιλια μικρη..!!
Tο ωραιότερο σου αφιέρωσε ο Τέρυ Κάντυ μου!
Διαχρονικό και υπέροχο!
καλησπέρα!
Οπότε απαυθυνόμαστε στον Τερυ (που έγραψε το ποστ αυτό) ή στην ~Candy που έχει το μπλογκ? :)
Ουτως ή άλλως (αν και δεν μου αρέσουν γενικώς οι πυξ λαξ) το συγκεκριμένο τραγουδι είναι ύμνος..
Οι παλιές αγάπες (που πάνε?/τι γίνονται όταν νυχτώνει?/μετεμψυχώνονται?/μας εγκαταλείπουν ποτε?/πόσο πιο πραγματικές από τις τωρινές είναι?)...
Ακριβώς όπως το λέει το τραγούδι.
Ότι αξίζει πονάει και ειναι δυσκολο.
Εντάξει... φοβεροί στίχοι... κι ο καθένας παίρνει ό,τι τον εκφράζει περισσότερο.
Εγώ περισσότερο βίωσα τους στίχους...
"επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου".
Είναι απίθανο κομματι...το ακούς και περνάνε από το μυαλό μου χιλιεσδυο εικόνες και σκέψεις!=( ουφ..
Eμενα με αγγιζει ο τιτλος..
Πυξ λαξ.. λατρεμένο κομμάτι..
Πυξ λαξ.. λατρεμένο κομμάτι..
Πυξ λαξ.. λατρεμένο κομμάτι..
Δημοσίευση σχολίου