Ειχε ζητησει να με δει σε ενα ερειπωμενο σπιτι.Ηταν απο χρονια εκει ερειπωμενο,ειχαμε περασει αρκετες φορες απ εξω μαζι κανοντας βολτες.Νομιζω τις Κυριακες..
Εκεινο το βραδυ ειχα μια διαισθηση θανατου.Νομιζα οτι θα ναι το τελευταιο.Τρομοκρατηθηκα περισσοτερο με την ιδεα οτι δεν αντισταθηκα καθολου..Ηθελα σαν τρελη να παω σε εκεινη τη συναντηση.Δεν ρωτησα ποτε γιατι..Ακομα και τωρα δεν αναρωτιεμαι.
Ηταν απογευμα και ειχαμε συναντηση στις 9:00.
Εκανα μπανιο,φορεσα τα πιο ομορφα ρουχα μου,εβαψα τα ματια μου με μια σκια μπλε..Μαρτυρουσαν ολα μια συναντηση σε ενα μπαρ η σε μια καφετερεια..Σε καμια περιπτωση δεν θα φανταζοταν καπιος για το που ειχα σκοπο να παω..
Εβαλα τις μαυρες γοβες.Σκεφτηκα οτι τα βηματα μου θα κανανε πιο μοιραια την παρουσια μου εκει..!
"Μαμα θα αργησω το βραδυ"
Εφυγα χαμογελαστη..Στο δρομο συναντησα μια φιλη.Ακομα δεν ξερω γιατι με κοιτουσε περιεργα..Μηπως καταλαβε κατι?
Λιγο με ενοιαζε.."σε λιγο φτανω..μονο αυτο με νοιαζει"
Ανοιξα την ξεχαρβαλωμενη πορτα..ο ηχος της ηταν σαν να βγηκα μωλις απο ταινια θριλερ.
Αυτο αρχισε να μου γαργαλαει τις αισθησεις!
Ανεβηκα την σκαλα...
Ειδα μια μορφη σε μια καρεκλα να κοιτα εξω απ το παραθυρο.
"Μα τι κοιταει?Εξω εχει μαυρο σκοταδι"
Εμεινα εκει τουλαχιστον πεντε λεπτα..χωρις μιλια,χωρις ανασα.
Γυρισε και κοιταξε στο μερος μου..
"Μα δεν ειναι εκεινος που περιμενα.."
Ενα ρυτιδιασμενο πρωσοπο μαρτυρουσε πια βαθεια πονεμενη ζωη.
Πλησιασα στο μερος της..μια γυναικα με πονεμενα ματια ηταν.
Μια γυναικα που θα μπορουσε να ειμουν εγω μετα απο χρονια.
"Τι κανεις εδω τετοια ωρα".."Ειχα μια συναντηση"
"Δεν μπαινει κανεις εδω μεσα..φυγε κοριτσι μου"
"Μα..".."Ειπα φυγε!και παψε πια να τα φανταζεσαι ολα..κανεις δεν συναντιεται σ'αυτα τα σπιτια πια..δεν εχουν ζωη.Μην ερχεσαι πια..καθε βραδυ εισαι εδω"
"Μα..ειναι η πρωτη φορα που ερχομαι..".."Κοριτσι μου..το ιδιο μου ειπες και χθες και προχθες..δυο χρονια ερχεσαι καθε μερα!Παρτο αποφαση πια..εδω δεν ζει κανεις!Εδω θα εισαι εσυ μια μερα στη θεση μου..μονη σου!"
Πηρα τον δρομο του γυρισμου.Καταλαβα οτι η γυναικα ηταν τρελη!Ακου εκει ερχομαι καθε μερα..!!
Εφτασα σπιτι στεναχωρημενη.Τελικα δεν ειχε ερθει στο ραντεβου..!Η μαμα μου με κοιταξε με οικτο..Μα καλα γιατι με κοιτουν ολοι περιεργα?
Πηγα να κανω ενα ντουζ..το ματωμενο μου εσωρουχο μαρτυρουσε για αλλη μια φορα τον σκωτομενο ερωτα.Εκεινο τον ερωτα που ψαχνω καθε βραδυ στα ερειπωμενα σπιτια.
34 σχόλια:
Πάψε πιά τα ραντεβού σε ερειπωμένα σπίτια. Σταμάτα να αναζητάς σκοτωμένους έρωτες. Βγές έξω στην λάμψη του φεγγαριού νοιώσε την επιθυμία της σαγήνης. Σαγήνεψε και σαγηνέψου. Άσε τα αστέρια να προβάλλουν το είδωλο τους μέσα σου. Αγάπα με την όμορφη πλευρά της ψυχής σου και μην φοβάσαι σίγουρα ένα απο τα αστέρια είναι το δικό σου. Αυτό που περιμένει να το ανακαλύψεις και να σε τυλίξει στην αγκαλιά του. Να σου προσφέρει την μοναξιά του για να αγγίξεις πάνω του.
Τι ωραία που γράφεις...
Δείγμα αξιόλογης γραφής προμηνύει καλή συνέχεια.
Επιτυχημένη προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος σουρεαλιστικού -στο δεύτερο κομμάτι- που υποβάλλει τον αναγνώστη, σε ένα μυστηριακό κλίμα, να αναρωτηθεί μαζί με την συγγραφέα για το ανέφικτο ενός νέου έρωτα και για το καθημερινό εφικτό ενός άλλου έρωτα που κατά βάθος θέλει αυτή η ίδια να σκοτώσει.
Συνέχισε Κάντυ.
ανατριχιασα.....
ομορφο, αληθινο, ευαισθητο, συγκινητικο, πικρο.ολα αυτα μαζι.
φιλι
"Εδω θα εισαι εσυ μια μερα στη θεση μου..μονη σου!"
Πιστεύω πως στη φράση αυτή (σε συνδυασμό με τους "σκοτωμένους έρωτες") κρύβεται το βαθύτερο νόημα του μηνύματος...
Λυπάμαι ανατρίχιασα αλλά το βαθύτερο νόημα δεν το έπιασα...
Candy Μου έγραψες ένα πάρα πολύ όμορφο κείμενο γεμάτο ουσία, εικόνες και σημασία.
Μελανχολικό κείμενο αλλά υπέροχο.
μπρρρρ..Μαρέσει αυτή η εναλλαγή στα κειμενά σου..Keep going!
Πολύ με εξιτάρει η σκέψη να κρύβομαι κάπου εκεί κι όταν φτάνεις χωρίς να το περιμένεις να σου δίνω ένα φιλί παθιασμένο στο στόμα κι άσε τη γριά να βλέπει...
Το ξαναδιάβασα.
Είναι απίστευτο!
καντουλίνι μου,
σε έχασα που είσαι;
Ελπίζω τουλάχιστον να περνάς καλά.
Εμενα παλι μου εβγαλε μια ασχημη εμπειρια κατι σε ασχημη πρωτη φορα..
Δεν ξερω..
Παιδια ευχαριστω που μοιραστηκατε μαζι μου μια ευαισθητη στιγμη..
Γιατι τετοια ηταν η στιγμη που εγραφα το ποστ..
Τι σημαινει ακριβως..που οδηγει..και τι με αναγκασε τελικα να το γραψω ακομα δε ξερω!Ηταν ενα δυσκολο 24αρο..
Υ.Γ Τερρυ μου george..εδω ειμαι παντα:)Mακαρι κι εσυ να σαι καλα!Μακια
2.Συναδελφε..σε ευχαριστω!Νομιζω ομως οτι υπερβαλεις λιγακι..:)
3.Elix..σαν εμπειρος κειμενογραφος που εισαι μ'αρεσει να περνας τα ποστ μου απο μικροσκοπιο!
;)
4.Αλισακι φιλια πολλα!
5.Ασκαρδαμυκτακο μου..αχ αυτα τα βαθυτερα νοηματα.Χρονια τα ψαχνω..!
6.Μαρακι μου..(βλεπε απαντηση ασκαρδαμυκτακου) :)
7.Φοινικακο μας..να σαι καλα.Οι εικονες για μενα εχουν σημασια..περισσοτερο απ ολα!!
8.theo..δεν ξερω τι με πιανει στο τελος και θελω να κανω ανατροπες..!
Φιλια!
9.Νταρκουλι..χαχαχαχαχαχαχα νομιζω χρειαζοταν μια τετοια απαντηση σε τουτο το ποστ!Σε φιλω..(κρυφα για να μη βλεπει η γιαγια) :)))
10.Aλητακι μου..πιθανο ειναι κι αυτο!
Μακια:***
Φοβερό candy.. ίσως και ένα από τα καλύτερα σου κείμενα... (δικη μου γνώμη πάντα)
Κάντι μου, ξαναδιάβασε το σε παρακαλώ και προσποιήσου πως δεν είναι δικό σου (αυτό λογικά δεν θα είναι τόσο δύσκολο εφόσων δεν ξέρεις πως και γιατί σου βγήκε έτσι και τι σημαίνει), και θα δεις πως δεν υπερβάλω (σε αυτή την περίπτωση, μην το δέσεις και κόμπο :) )!
Πιστεύω πως με το που θα το διαβάσεις έτσι θα πεις "πω πω τι έγραψα η πουτάνα...!". Φιλάκια!
Πολύ όμορφο το κείμενο...έχει την δικιά σου σφραγίδα.
Ααααα, δεν είσαι εντάξει! Μου ήρθε να τα μπήξω και έχω γίνει υπερβολικά ευαίσθητη τον τελευταίο καιρό (εγώ που δεν έκλαιγα ποτέ!) Υπέροχο κείμενο!!! Πόσα βράδια δεν βρέθηκα και εγώ σε τέτοια ερειπωμένα σπίτια... τώρα λέω να μην ξαναπάω...
Σκοτωμένοι έρωτες σε ερειπωμένα σπίτια...
Στους περισσότερους απο μας είναι οικείοι...
Και η απόδοση που του έδωσες...μυστηριώδης, όπως του πρέπει.
Φιλιά Κάντυ!
..φοβασαι το χρονο μικρη..??δεν εχεις παρα να κοιταξεις γυρω σου..!!σωστες επιλογες γλυκια μου..!!
@Aγνωστη σ'ευχαριστω:)Μακια!
@Συναδελφε..χαχαχα!!!Δεν το ξαναδιαβαζω..επιτηδες!Ασε τωρα που εχω συνελθει μην ξαναπεσω παλι:)Φιλια!
@Κρετινακι τα φιλια μου!
@Sunshine..κι εγω ετσι λεω.Θα δειξει..
@Ασημενια μου φιλια!Να σαι καλα!
Φεγγαρακι..ουτε που ξερω πια τι φοβαμαι!
πολύ καλό και μυστηριώδες!!!
Υπεροχο Καντυ μου,απο τα καλυτερα ποστ που εχω διαβασει ως τωρα.Ευχομαι μονο να μην νοιωσεις ποτε αυτη την μοναξια που ανεφερε η γρια..
καλο βραδυ γλυκεια μου..
Πανέμορφο, τετραδιάκι μου...
Μάκια
Έμεινα κόκκαλο.. ανατρίχιασα
Πραγματικά απίστευτό..
Έμεινα κόκκαλο.. ανατρίχιασα
Πραγματικά απίστευτό..
@Βατραχακι μου καλο βραδυ:)
@Zoyfitsa μου να σαι καλα!Κι εγω το ιδιο ευχομαι! ;)
@φαντασμαρακι μου:***
Μακια!! ;)
@Aλφα μι..δεν το ξαναδιαβαζω!Νομιζω οτι κι εγω θα ανατριχιασω:**
....κάτι λείπει όμως....απ'την περιγραφή σου....επειδή έτυχε να περνώ από εκεί και σε είδα που μπήκες μέσα.....είδα και έναν τύπο που σε ακολουθούσε...και περίμενε....όμως εσύ πάντα είχες το βλέμμα σου αλλού...
....αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν.....
..αν τελικα γυρνουσα και κοιτουσα τα σμαραγδενια ματια του?Το θυμασαι οτι ειχε σμαραγδενια ματια ε?Νυχτες ολοκληρες μου κρατησαν συντροφια,φωτιζαν το σκοταδι μου..το σκοταδι μας.
Επειτα χαθηκε κι εκεινος μεσα σε ενα ερειπομενο σπιτι.Διαφορετικο απο τα αλλα..ηταν ερειπομενο γιατι καηκε.Καπιος εκαψε τους τοιχους.Ναι ακομα και τους τοιχους..
Χαθηκε στα αληθεια σ'εκεινο το καμενο και ερειπομενο σπιτι.Τον εψαψα πολλες νυχτες εκει..Μου εδεινε ραντεβου καθε βραδυ μα ποτε δεν ερχοταν.Κι οταν επαψα να πηγαινω στα ραντεβου αρχισε παλι να με ακολουθει,αρχισε να με τρελενει.
Το μονο που ζητουσε ηταν να ξαναπαω στη συναντηση..κι ας μην ερχοταν ποτε εκεινος.
Εκ τοτε τον συναντω παντου,στις βολτες μου,στις νυχτες μου,ακομα και στη μουσικη που ακουω.
Ακομα κι εκει με ακολουθει.
Καταλαβαινεις λοιπον γιατι δεν τον κοιτουσα?Γιατι ειχα το βλεμμα μου αλλου?
Γιατι οταν εγω σταματησα να τον ακολουθω αρχισε εκεινος!!
Ψες βραδυ ηταν στο καμενο ερειπομενο σπιτι..μα εγω δεν πηγα ποτε.
Συνεχίζεις να ζωγραφίζεις στο ίδιο ποστ.. έχεις έμπνευση.. από κάπου πηγάζει και γουστάρω.
Όχι ρε Κάντι, δεν θα καταλήξεις σαν εκείνη τη γριούλα μόνη σου σε ερειπωμένο σπίτι. Μπορεί τώρα να νοιώθεις μοναξιά ορισμένες φορές αλλά κάποια στιγμή θα γνωρίσεις την πληρότητα στο πρόσωπο κάποιου και αργότερα στην οικογένεια και δεν θα αισθανθείς ξανά έτσι.
I promise
....από ένα τέτοιο "ερειπωμένο" σπίτι όμως, θα ανοίξεις το παράθυρο κάποια στιγμή και θα δεις ένα υπέροχο χάραμα....
πότε?....δεν το ξέρεις ούτε εσύ ακόμα....απλά θα γίνει όταν έρθει η ώρα.....και θα κάνεις μια απλή κίνηση με το χέρι και θα πιάσεις τα χρώματα της αυγής να παίξεις και κάθε τι καμμένο ή ερειπωμένο στη ζωή σου θα το αγαπήσεις γιατί θα έχεις μάθει πολλά από αυτό....και έτσι δεν θα αφήσεις την αυγή να σου ξεφύγει!!!
;-)))))
..To υπεροχο χαραμα?Νυχτες περιμενα σε'κεινο το ερειπομενο σπιτι.
Κανε πρωινο δεν ηρθε με τοσα χρωματα.
Μονο ενα ηλιοβασιλεμα οριστικο.
Κι αυτο ειναι "δικο μου" ηλιοβασιλεμα!Δεν το αφηνω με τιποτα να φυγει..
Ισως σε ενα καινουριο σπιτι ερθει η αυγη που μου ευχεσαι..
Μακαρι ;))
Στα ερειπωμένα σπίτια τα παράθυρα έχουν σκεβρώσει και δεν ανοίγουν.
Το χάραμα τα σπρώχνει μα μάταια.
Στο σπίτι, τα 7 χρώματα της ίριδας δε συνθέτουν -παράδοξα- το λευκό, τα αιθέρια έλαια των λουλουδιών αποσυντίθενται σε άοσμα συστατικά, η μουσική αποσαρθρώνεται σε κακόηχες νότες, οι λέξεις σε άναρθρα φωνήεντα, οι σκέψεις σε ψήγματα νόησης άτακτα εριμμένα, τα συναισθήματα συναγωνίζονται άλληλα, πλην, φευ, ακόμα και αυτά υποκύπτουν στη προϊούσα φθορά.
Μπορεί κάποια παράξενη, διαβολεμένη μαγεία να σε κρατάει σ΄αυτό το σπίτι.
Δημοσίευση σχολίου