-Ειναι αληθεια αυτο που διαβασα?
-Οχι βρε ματια μου ..δεν το εγραψα για σενα!
-Για ποιον το εγραψες?
-Για κανεναν...!Οτι γραφω σημαινει οτι ισχυει δηλαδη?
-Εγω ετσι καταλαβα..δεν με εχεις συνηθισει σε τετοια!
-Καλα βρε γλυκουλι μου θα εγραφα εγω ποτε οτι δεν σ'αγαπαω?
-Δηλαδη τι να φανταστω τωρα?
-Τιποτα παραπανω απο αυτα που σου ειπα...Σ'αγαπαω πολυ αγαπημενε μου!!
-Θελω να μου το διχνεις πιο συχνα!Δεν γραφεις πια για μενα!
-Θα γραφω και θα μιλαω μονο για σενα..στο υποσχομαι!
-Ολο υποσχεσε αλλα στο τελος..τιποτα!
-Σε επιασε το παραπονο τωρα?
-Ναι!Με εχεις ξεχασει λιγακι τελευταια με εκεινα και με τα αλλλα..διαβασα και το ποστ και ηρθε κκαι εδεσε!
-Παλι τα ιδια βρε γλυκουλι μου?
-Αν το εγραφα εγω..?
-Εχεις δικιο...
-Παμε βολτα?
-Παμε..αλλα δεν τα το συζητησουμε ξανα ενταξει?
-...μαλλον...
-Σ'αγαπαω..!
-Κι εγω..βλαμενο!!!Και κανονισε τωρα που θα φυγεις να με ξεχασεις τελειως!
-Αφου καθε μερα θα μιλαμε..
-Το ευχομαι..σοκολατα η καφε?
-Καφε καφε καφε!!!!
-..ζουζουνι:)
18 σχόλια:
Χμμ, για καφέ είπες;
Δυό φλυτζάνια με σκέτο, πικρό καφέ και μια σταλίτσα χυμένη ζάχαρη στο πλάϊ…
Τα είχαμε όλα συμφωνήσει, δεν είχες φέρει αντίρρηση καμμιά.
Και δεν φταίω εγώ αν εσύ, τη δική σου ζάχαρη έχυσες!
...
Είχαμε πει λοιπόν για να βρεθούμε στο μικρό παλιό καφενεδάκι και, μάλιστα, εσύ είχες πει: Ξέρεις, μη λησμονήσεις όσα μιλήσαμε ως τώρα και να καθήσουμε παράμερα.
...
Είχαμε συμφωνήσει να παίρναμε δυο καφέδες πικρούς και μαζί μια ζαχαριέρα πορσελάνινη - είχε μια παλιά ο καφετζής, απ΄τη γιαγιά του κληρονομιά, που τόσους και τόσους είχε γλυκάνει και πάντα μετά χαράς την έφερνε, γεμάτη με την πιο γλυκιά του ζάχαρη, όταν τη ζητούσαν κάποιοι σαν κι΄εμάς σαν πήγαιναν εκεί ( γιαυτό τον συμπαθούσα και γιατί μου θύμιζε και κάποιον άλλον...).
Και να αρχίζαμε με δυό πικρές γουλιές, μιά ο καθένας...
...και μιά ο καθένας πίκρα να ξεδίπλωνε, που είχε περάσει μόνος του, χωρίς τον άλλο.
...και ένα σημάδι ν΄άφηνε ο ένας στο χέρι του άλλου με το ακροδάχτυλό του και λίγο να ξαλάφρωνε.
...και ένα δάκρυ που είχε κάποτε αφήσει να κυλήσει, να γινότανε σταγόνα στο ποτήρι του νερού και να κυλούσε ξανά, μα τώρα χωρίς πόνο.
Και ύστερα άλλη μια γουλιά, πικρός ακόμα ο καφές.
...τ΄όνειρό σου, να έκανες μια καριέρα όπως την ήθελες, ανατέμνοντας ψυχές.
...ο καϋμός σου που δεν βρήκες κάποιον να σου ρίχνει κλεφτές ματιές και να σε καμαρώνει.
...ο δικός μου καϋμός που δεν βρήκα κάποια να μου σκουντάει το πόδι κάτω απο το τραπέζι, όταν τρώγαμε με φίλους, για να φύγουμε και να μείνουμε μόνοι.
...το δικό μου τ΄όνειρο να έχω μια βάρκα και να ψαρεύω μεσοπέλαγα.
Κι ύστερα κι άλλη, κι άλλη. Να πίναμε ο καθένας την πρότερη ζωή του άλλου.
Και είχαμε πει, μετά να βάζαμε λίγη ζάχαρη στον καφέ μας, εσύ το είχες προτείνει.
Και σιγά - σιγά να γλυκαινόμασταν.
Ν΄αρχίζαμε να βλέπαμε μπροστά.
Εμάς τους δυό αντάμα στο ίδιο καφενείο, χωρίς πικρό καφέ, μα:
-Καφενείο, δυό γλυκά του κουταλιού κι αν έχεις βύσσινο βάλε και μπόλικο σιρόπι!
Και ο καφετζής, περιχαρής, αφού είχε καταλάβει πια ο πονηρός, θα έφερνε το πιο καλό του βύσσινο, αυτό που φύλαγε και κέρναγε την κυρά του - και γιαυτό ακόμα τον συμπαθούσα -.
...
Εγώ ξαναέβαλα ζάχαρη.
Και είδα ακόμα πιο μπροστά.
...να έχεις πάρει τη βαλίτσα σου - μαζί με τη λαχτάρα σου για κάτι καινούργιο, μαζί με τους φόβους για το άγνωστο, μαζί με τα καλά και τα κακά του εαυτού σου, μαζί με τις αναμνήσεις που θέλεις να σβήσεις, μαζί με την αγάπη που θέλεις να δώσεις σε κάποιον -.
...
Εσύ, μια κουταλίτσα πήγες να βάλεις και την έχυσες απέξω.
Και κύλησε μια σταγόνα απ΄το ποτήρι - ένα παλιό σου δάκρυ - και οι κόκκοι της γλύκας διαλύθηκαν σ΄αυτό. Και δεν έφτασαν σε μένα.
Και δεν προσπάθησες να βάλεις άλλη.
Και είδα κρυφά τον καφετζή με το δίσκο με το γλυκό κεράσι που έφερνε μαζί με τη συγνώμη που δεν είχε βύσσινο, να γυρίζει πίσω με το κεφάλι σκυφτό.
Αχ πρέπει να προσεχουμε τι γράφουμε ή να μην τους αφήνουμε να τα διαβάζουν...όλο παρεξηγούν τα αγοράκια!!!
Τον έχεις τρελάνει τον άνθρωπο...αποφάσισε ΄λοιπόν!
λογάκια απο το μέλλον? απο το υποσυνείδητο που ψάχνει να βρει καπου να ακουμπήσει γιατί κουράστηκε να αναρωτιέται?
ανώνυμε...πολύ γλυκο απο μερους σου! γλυκά και όμορφα να ταξιδεύεις, να ταξιδεύετε, να ταξιδεύουμε όλοι στον δρόμο που χαράζει η καρδούλα μας
Eleos...
Νομίζω ότι ο πρώτος ανώνυμος έγραψε! Candy girl kisses!!!
Εμένα πάντως τώρα μου φάνηκε πως άρχισες να πίνεις σκέτο καφέ, και δεν έχεις κάποιον να σου προτείνει να βάλετε λίγη ζάχαρη μπάς και γλυκάνει. Ψυχραιμία θα γλυκάνει σίγουρα.
Χεχε.. έτσι..
Νομιζω οτι ο anonymous θα πρεπει να σας ευχαριστησει για τις απαντησεις σας μιας και δανειστηκε το μπλογκ μου για να εκφραστει.
Καλο βραδυ.
Σκύβω και κόβω μια μεγάλη κίτρινη πανέμορφη μαργαρίτα…
..μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά.. μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά.. μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά..
mila skouliki..
Esy to eipes??
Esy isoun sth thyra 4 otan h candy egrafe to post??
Tha omologiseis skouliki..
TSAF @#*&%!!
Poios se plirwse??
Gia poion douleyeis re aliti??
MILA RE!!
Alitheia yparxei ayto to post?
katharma tha pethaneis..
(apospasma apo thn ankritiki praksi kata Markon eyaggelion..)
@νταρκουλι νομιζω οτι ταιριαζει στην περιπτωση:)
@φοιτητακο μου γελασα πολυ!!:)))
Φιλιαααα!
leme kai psematakia????xixixixixi
...αυτός με τον καφέ.
Κατά πρώτον, καμία σχέση με τον ανωτέρω ανώνυμο ικέτη, τον εκλιπαρούντα τυχόντα οικτίρμονα παροικούντα εις Ιερουσαλήμ, στον οποίο δε, θα συνιστούσα μαγαλύτερη αυτοεκτίμηση.
Κατά δεύτερον, ευχαριστώ τους σχολιαστές, όχι μόνον κατά προτροπήν της Κάντυ, και...
Κατά τρίτον, Κάντυ, τα μπλογκς, όπως και οι καρδιές, δεν δανείζονται ως έγραψες.
Κατακτώνται.
Μονολογώντας, καθώς πηγαίνει τους καφέδες...
-Να βάλω τη ζάχαρη από πριν να είμαι σίγουρος ότι θεν θα τη χύσουν έξω;
Και ότι όλα θα πάνε καλά;
ΣΗΜ.:
(Το ότι το γκαρσόνι είναι φίλος του original anonymous, είναι τελείως συμπτωματικό)
Pros ton original anonymous.
Den ftaiw egw pou i dikia sou mas ta exei kanei tsoyrekia. Ki oso gia tin aytoektimisi, koita kalytera ta moutra sou.
Χεχε πολύ μου αρέσουν οι ανώνυμοι του blog αυτού...!
Δεν νομιζω οτι πρεπει να σχολιασω κατι και φυσικα δεν δεν θα απολογηθω!
Αλλα απο την αλλη δεν κρατιεμαι με τιποτα..!
Ανωνυμε καλε μου θα συνεχιζεις για πολυ να μπαινεις σαν ανωνυμος?Κριμα και εχεις τοσο ομορφο μπλογκ..θα μπορουσα ανετα να σου το κανω μπαχαλο! ;)
Ανωνυμε 2..αλαξε στυλ που γραφεις:)
Σε καταλαβαινουνε και οι πετρες..!
Aλλα μαλλον..σ'αρεσουν τα τσουρεκια γιατι ολο εδω σε βλεπω να τριγυρνας:)
Ωστοσο..σας φιλω:)
Kαλο βραδυ!
Δημοσίευση σχολίου