Μεσα απ τα ματια μιας Παιδισκης...

Ενα γλυκο πρωινο ξυπνησε αναμεσα στα ροζ σεντονια της..
Επιασε τα μαλλακια της χαμηλα σε μια χαλαρη αλογουρα,επλυνε το προσωπο της με το αγαπημενο της σαπουνι απο βανιλια,εβαλε τα κοκινα παπουτσια της με ενα παντελονακι τζην κι εκεινο το ασπρο μπλουζακι που λατρευε..
Ομορφη και νεα!Ολοκληρη η ζωη μπροστα της!
Αγαπημενο της στεκι..ο κηπος με τα αγαλματα!
Της αρεσε να περνα εκει τα Κυριακατικα πρωινα!
Χαιδευε τα αγαλματα σαν να ηταν ανθρωποι με ψυχη..σαν καποιος να μαρμαρωσε το χρονο!
Στεκοταν εκει και τους κρατουσε συντροφια..
Ειχε ομως μια αγαπη..
Εκεινο το κοριτσι που στεκοταν θλιμενο και σκιμενο πανω σε ενα βιβλιο...!
Εκεινη δεν ειπε ποτε οτι ηταν απο θλιψη...μονο-εσκυψε λιγακι να ξεκουραστει- ελεγε και ξαναλεγε!
Καπιος φυλακας την κοιταζε περιεργα..."μα γιατι ερχοταν καθε Κυριακη?"
Γυρω της δεν υπηρχε ψυχη.Παντα μονη της διεσχυζε τον κηπο..κι οταν εφευγε ενιωθε απολυτη ηρεμια.Αναμεσα σε "ανθρωπους" σιωπηλους αγαπουσε πιο πολυ τις στιγμες της,αναπολουσε πιο γλυκα το παρελθον,ονειρευοταν πιο αισιοδοξα το μελλον.
Ενα βραδυ ειδε ενα ονειρο...ειχε παει λεει στο Κηπο και ελειπε το θλιμενο κοριτσι!
Τα αγαλματα ειχαν παρει μια κιτρινη οψη και ο φυλακας ελειπε απο καιρο!
Εκλεισε τα ματια της με τα χερακια της! "Μα πως γινεται αυτο?"συλλογιστηκε και εκανε να φυγει...Ομως η πορτα του κηπου ηταν κλειστη...Καθως γυρισε ειδε το θλιμενο κοριτσι ορθιο!Ειχε σηκωσει το κεφαλι του σαν να ειχε πια ξεκουραστει...ξεφυλλιζε το βιβλιο που ειχε στα χερια του. "Το ειπα εγω οτι δεν ηταν ποτε θλιμενο..!!!"ειπε η παιδισκη και ετρεξε κοντα του!
Ξυπνησε μες την νυχτα..αυτο το ονειρο της φανηκε οιωνος!
Εριξε πανω της μια πρασινη ζακετουλα και ετρεξε στον Κηπο!
Ειχε πιασει βροχη..τα αγαλματα ξεπλυθηκαν..
Το κοριτσι εστεκε παντα στην ιδια θεση!
"Μα καποια στιγμη θα σηκωθει.."ειπε και τραβηξε προς το σπιτι της..


Στην Παιδισκη Ερωμενη.

Υ.Γ Ο Ηλιας ενας νεος φιλος της μπλοκοσφαιρας εγραψε ενα κειμενο με 5 λεξεις που μου ζητησε το οποιο αξιζει να διαβαστει..!

O μετροσεξουαλ!

Προσωπικα εχω γνωρισει αρκετους μιας και οι περισσοτεροι ειναι της γενιας μου!
Πιστευω οτι ειναι ασυμφερος γκομενος μιας και και πρεπει να επισκεφτεις δυο φορες τον Hondos μεσα στο μηνα,καθως βλεπεις οτι η κρεμα προσωπου ημερας εξαφανιζεται δια μαγειας(και καλα)!!
Και σαν να μην εφτανε αυτο...αρχιζει να βαζει κι απ την κρεμα νυχτος!!
Την μαμα σου την συμπαθει"γιατι χρυσο μου εχει σουπερ επιδερμιδα!Πολυ θα θελα να της μοιασω στην ηλικιας της" (Παρντον??)
Τον μπαμπα σου δεν τον πολυπαει"γιατι ειναι πολυ αυταρχικος βρε ματια μου..ενω εγω σκετο σκυλακι" (..)
Φιλους δεν εχει επισης πολλους (βλεπε καληνυχτακια)"γιατι μιλανε ολο για γκομενες και δεν κανουν μπανιο 2 φορες την ημερα οπως εγω βρε κουκλι!Τωρα που το θυμηθηκα που εξαφανισες την κρεμα σωματος που πηρα απ τον Νικο Αποστολοπουλο??"
Τις φιλες σου τις αγαπαει πολυ"Αχ μωρο μου αυτη η φιλη σου η Μαρια φοραει ενα αρωμα ολα τα λεφτα!Θελω να το παρω κι εγω!Πειραζει που ειναι γυναικειο??Ελα βρε κουκλα μου πιος θα το καταλαβει??" (ελπιζω κανεις..θα γινω ρομπααα)!!!!
Με τους γειτονες τα παει καλα.."γιατι τους αρεσει που μυριζει ωραια το ανσανσερ οταν κατεβαινω!Μαλιστα μια μερα μια κυρια με ρωτησε απο που πηρα εκεινη την καταπληκτικη μπλουζα για να παει να παρει μια ιδια" (Ωχ μας πηρανε χαμπαρι..)

Στο σεξ ειναι παρα πολυ καλος...και τρυφερος"γιατι μωρο μου τελικα ειδες που ειχα δικιο για την αποτριχωση?"
Και φυσικα κατα την διαρκεια μην σκεφτεις ουτε για αστειο να κλεισεις τα ματια σου!
Θα νομιζεις οτι κανεις σεξ με..την φιλη σου την Κατερινα!!!

ΥΓ. Το τραγουδι που παιζει σημερα στο μπλογκ μου ειναι αφιερωμενο στην επισκεπτη που κανει βολτες απ το πρωι:) χεχεχεχε σε τσακωσα συναδελφεεεεε!!!! :)))))

O καληνυχτακιας!

Αυτος που τρεχει πισω σου..αλλα μονο για να σε παρει αγκαλιτσα και να δειτε μαζι μια ταινιουλα (μπλιαχ)!
Δεν λεω καλα ολα αυτα αλλα οχι για συνεχεια! (Γκρρρ).
Αυτος που οταν βγαινεις δεν μιλαει πολυ αλλα προτιμα να χωνει τα χερια του κατω απο την φουστα και να δινει φιλια 15χρονου!
Παραγγελνει παντα καφε με πολυ γαλα"για να μην πονεσει το στομαχακι"!
Γινεται χαλι να τον πατησεις αλλα οχι μετα τις 12 το βραδυ"γιατι το ξενυχτι κανει ρυτιδουλες βρε μωρακι μου"!
Σε παρτυ δεν παει ποτε"γιατι εχει πολυ καπνο ρε παιδι μου"!
Τις φιλες σου δεν τις συμπαθει πολυ"γιατι ειναι ντυσιμο αυτο που κανουν?"!
Λατρευει την μαμα σου"γιατι σε βαζει στον ισιο δρομο γλυκουλινι μου"!
Εχει μαλωσει με το videoclub της γειτονιας του"γιατι δεν εχει πολλα αντιγραφα απ τις ταινιες και τι θα κανουμε το Σαββατο το βραδυ βρε κοριτσακι μου?"!
Φιλους δεν εχει πολλους"γιατι μας ζηλευουν μωρο μου που ειμαστε τοσο υσηχοι και αγαπημενοι"!
Αγαπημενο του φαγητο ειναι οι Μπαμιες"γιατι εχουν ινες και κανουν καλο στο εντερακι μας αγαπουλινι"!
Στο σεξ δεν κανει υπερβασεις"γιατι ειναι ομορφα να ειμαι απο πανω σου αστερακι μου!Δεν μπορω να σε εχω στα τεσσερα..σε σεβομαι!Δεν μπορω να κανω με σενα τετοια πραγματα!Τι ειπες?Να τελιωσω στο στομα σου?Μα ειναι αυτα τα πραγματα για μας βρε αγαπουλινι μου?Ακου εκει...αυτα τα κανουν οι πουτανες"

Απαντηση αγαπουλινιου:Τελιωσες μωρακι μου?Εγω παω στο μπανιο...(...)

Χωρις τιτλο.

Πανω στο κομοδινο ειχε παντα ενα ποτηρι νερο.Δεν θυμοταν ποτε να ειχε διψασει μεσα στη νυχτα.Η ανασφαλεια βλεπεις..
Το παπλωμα του ειχε μικρες τρυπες εδω κι εκει,δειγμα οτι ειχε καιρο να περασει γυναικα το κατωφλι του.Δεν ηθελε ομως-ειχε μαθει να ζει χωρις αυτες.Σιχτιριαζε τον εαυτο του οταν συλλογιζοταν οτι καποτε πονεσε,εκλαψε για χατηρι τους.Μονο μια αγαπησε αλλα κι εκεινη χαθηκε.
Σαμπως και τι να την κανει την γυναικα?Να την εχει σαν το νερο στο κομοδινο?Να υπαρχει μονο για ασφαλεια?Πια ασφαλεια?Μπελας στο κεφαλι του θα ηταν..
Χαμογελουσε καθως σκεφτοταν την εργενικη ζωη του.Τα καταφερνε μονος,τουλαχιστον τα βασικα.
Ενα πρωι ξυπνησε σε ενα δωματιο με καγκελα..Ενας τυπος με ασπρα του ειπε οτι "ολα ειναι μια χαρα τωρα".
Ασπρο δωματιο και ασπρο κρεβατι..χωρις κομοδινο.
Μα πως γινεται χωρις κομοδινο?
Και το νερο?Που θα ακουμπαει το νερο?
Αυτη ηταν η μονη εννοια που ειχε..
Δεν ρωτησε ποτε γιατι και πως βρεθηκε εκει μεσα.
Μα τα βραδυα δεν κοιμοταν.Ελειπε αισθητα το ποτηρι στο ανυπαρκτο κομοδινο..
Τσιμπιοταν μη τυχον και εβλεπε ονειρο!
Κι οταν για λιγο εκλεινε τα ματια του εβλεπε εκεινη που αγαπησε διπλα σε μια πηγη.
Κοροιδευτικα εσκυβε και ξεδιψουσε.Επιδεικτικα ρουφουσε την πιο μικρη σταγονα.
Στα πρασινα ματια της τρεχαν δακρυα..δροσιστηκες σταγονες μοιαζαν κι ας ηταν καφτες.
Εκεινη ηξερε να ξεδιψα.
Εκεινος εφτανε στην πηγη και δεν επεινε ποτε νερο-το ειχε για ασφαλεια.
Δροσιστηκο και γαργαρο διπλα του..κρυσταλενιο!

Αφυδατομενο τον βρηκαν σπιτι του.Το δωματιο ηταν κατακλισμενο απο εκατονταδες ποτηρια γεματα μουχλιασμενο νερο..ετσι για ασφαλεια.
Σημερα ζει σε ψυχιατρείο .

Eνα τηλεφωνο..

Ενα πρωινο ξυπνησε αναστατωμενη..δεν σηκωθηκε απ το κρεβατι.Ηταν μονη και δεν της αρεσε καθολου.Σκεφτηκε οτι αν ηταν ο καλος της εκει θα βγαζαν τα ματια τους.Δεν ηταν πρωινος τυπος..ομως εκεινη την μερα ενιωθε την απολυτη καυλα.
Και ηταν μονη.Χαιδευτηκε απαλα..αλλα ηθελε ερεθισμα.
Πηρε το τηλεφωνο κοντα της..θα επαιρνε εναν απο εκεινους που την πολιορκουσαν τον τελευταιο καιρο.Σχηματισε ενα νουμερο που το θυμοταν απ εξω.
Μια αγουροξυπνημενη φωνη ακουστηκε κατω απο τα σκεπασματα...μαλλον.
Την καυλωσε περισσοτερο η αγρια χροια της.
Ειπε μια καλημερα ερωτικη..πολυ ερωτικη...
Ανεσαινε βαθεια..εβαλε το ακουστικο στο μουνι της.
Κι οταν το εβαλε παλι στο αυτι της..εκεινος ειχε χυσει.
Εκλεισε στο τηλεφωνο και πηγε στο μπανιο...το εκανε μονη της στο ντουζ.

Για όταν ξυπνήσεις.

Για τα όνειρα που βλέπεις.
Και πεταγόσουν θυμάσαι?
Και σε καθησυχαζα θυμάσαι?
Έκλαιγες απ τον φόβο σου..θυμαμαι.
Λάτρεψα τον φόβο σου εκείνο.
Γιατί μ'αγκάλιαζες σφυχτά.
Γιατί οταν ξυπνούσες ήσουν απόμακρη και φευγάτη.
Είχε κατι αλλιώτικο η ματιά σου.
Όμως εγω γι'αυτο σ'αγάπησα.
Γι'αυτό σε πίστεψα.
Το διπολικό σου σύνδρομο...ναι εκείνο που ξαφνιάζε τους πάντες...
Κι εκείνο αγάπησα.
Εγώ σε ήξερα,σε ξέρω καλύτερα απ τον καθένα.
Κι ας έφυγα Kαντυ.
Κι ας μη σε βλέπω όταν ξυπνάς.
Κοιμήσου..
Εγώ..μόνο εγώ ξαγρυπνώ.
Κι ας έφυγα.
Μη ξυπνάς..
Όταν κοιμάσαι είσαι δική μου.

Παρακαλειται..

Ο κατοικος του τριτου οροφου της πολυκατοικιας μου,
να μην κατεβασει την τεντα!
Ευχαριστω.

Συνειρμοι..

Το ματι μου πεφτει στο πιο εντονα χρωματιστο.Τα δαχτυλα μου πιεζουν μαλακα..διχνει ζουμερο.Το ξεχωριζω αναμεσα σε αλλα που γεμιζουν το χαρτινο σακουλακι μου.
Γυρνω στο σπιτι και δεν κρατιεμαι..πιανω το κοκκινο μαχαιρι-εκεινο που κοβει καλα-και ξεφλουδιζω το εντονο χρωμα.Ειναι πια γυμνο μπροστα μου!
Βαζω τον στυφτη σε λειτουργια.Χιλιαδες ινες και μικρα κομματια πεταγονται στο γυαλινο δοχειο καθως ενας λαχταριστος χυμος χυνεται στο ποτηρι.Αιμοραγει..
Σε λιγα λεπτα πινω τον χυμο καπνιζοντας ενα απο τα ξεχασμενα τσιγαρα σου.Μαζευω τα υποληματα απ το φρουτο που δεν υπαρχει πια.Πλενω το δοχειο και πεταω τα τελευταια σημαδια στα σκουπιδια.
Κι υστερα στυβω κι αλλο,κι αλλο,κι αλλο με μανια...
Απομειναρια λαχταριστης,γλυκειας ζωης στον παγκο της κουζινας..
Καπως ετσι με πηρε, με εστυψε, με ρουφηξε, με πεταξε....

Σου θυμιζει κατι?

Mια σκοτεινη ιστορια..

Πολλα κερια.Τοποθετημενα αψογα σε ενα μικρο χωρο που επελεψε να συναντηθουμε.Ειχα παει πιο νωρις και την περιμενα.Ειχε πει οτι θα νοικιαζε ενα μικρο σπιτι για να με βλεπει.Σκεφτηκα τοτε οτι αυτο κανονικα θα επρεπε να το κανω εγω...
Αλλωστε εγω ημουν αυτος που τους τελευταιους μηνες κερατωνε ασυστολα τη γυναικα του.Και σαν απιστος αντρας θα επρεπε να εχω την "ερωτικη φωλια" για την ερωμενη μου.
Τρελη γκομενα..ωραια γκομενα.Οχι οτι η γυναικα μου δεν ηταν..καθε αλλο.Τα δυο παιδια μας απο εκεινη πηραν.Να μη τα πολυλογω εκεινο το απογευμα η "παρανομη"ειχε τρελες ορεξεις.Κατι για σατεν εσωρουχα ελεγε,κατι για κερια..κατι για αφρολουτρα "musk" μου φαινετε οτι ειπε..
Περνουσε η ωρα και δεν ειχε φανει ακομα.Απεκλεισα απ την αρχη οτι δεν θα ερθει καθως εκανε σαν τρελη για μενα.Ξαπλωσα στο κρεβατι και την περιμενα,βρηκα και ενα περιοδικο σχετικα με τα ζωδια(μεγαλη της αγαπη)και ξεφυλλιζα.Καπια στιγμη ακουσα το κλειδι της.Εκλεισα τα ματια για να κανω πως κοιμαμαι και να την τρομαξω..
Ξαφνιαστηκα στην αρχη που δεν ακουσα τα χαρακτηριστικα της τακουνακια στο χωλ.."εβαλε στρωτο παπουτσακι το μωρο μου μου"?.Ανοιξα τα ματια προς ενδειξη μιας ανεξηγητης ανασφαλειας..και βλεπω μπροστα μου εναν αντρα!
Σηγουρα καμια δεκαρια χρονια νεοτερος απο μενα..και σηγουρα πιο ομορφος καθως δεν φημιζομαι για την εμφανιση μου.Δεν ηταν αυτο ομως που με ανησηχουσε τωρα..
"Τι συμβαινει εδω μεσα"?λεω σχεδον δυνατα.. "Με εστειλε η δικια σου" ,ειπε..
"Τι να σε κανω εσενα"?ειπα και χαμογελασα..
"Θα δεις"ειπε..
Μαγκα μου ειχα αρχισει να τρομαζω..Αδυνατος και λιγοσωμος που ειμαι δεν θελει και πολυ τουτος εδω ο αμφιλεγομενος αντρας να με βαλει κατω.
Σηκωθηκα και αρχισα να ντυνομαι γρηγορα γρηγορα..αυτα τα πραγματα εδω μεσα δεν μου αρεσαν καθολου.
"Κατσε μη φευγεις" μου ειπε..και διεκρινα κατι σταγονες αιμα στο παντελονι του καθως ηταν ετοιμος να ξεγυμνωθει.
"Γιατι εχεις αιμα πανω σου?Τι ειναι ολα αυτα που συμβαινουν?Που ειναι η Ναταλια?"
φωναξα δυνατα..!
"Χεσε μας ρε παλιομαλακα με την Ναταλια.Η Ναταλια ειναι νεκρη.Και μαθε πως δεν την λεγαν Ναταλια.Το πραγματικο της ονομα ηταν..Δημητρης.Ψευτικο μουνι γαμουσες τοσο καιρο και δεν το ειχες παρει πρεφα!Και της το επαιζες και εμπειρος"
"Και τωρα..τωρα τι θες?"ειπα και ευχομουν να βλεπω ονειρο..
"Θελω εσενα..παντα σε ηθελα.Κι αν αντισταθεις θα γινεις ρομπα.Σε εχω μαγνητοφωνισει..και πισω απ το καδρακι υπαρχει μια καμερα.Σηγουρα δεν θα θες να μαθει η γυναικα σου,ουτε τα παιδια σου με πια τραβιοσουν τοσο καιρο"
...
Τον εστειλα να κανει μπανιο..δεν ειχα αλλη επιλογη.

Το Candoylini..

Δεν εχει λαπτοπακι :(
Eλπιζω το φορματ να γινει συντομα..
Σνιιιφ :(((

Το κρυφο τετραδιο της Candy (2)

Eστεκε και με κοιτουσε σε μια γωνια.Εκανα πως δεν το εβλεπα.Μας ειχαν πει τοτε στη σχολη να μην αγκαλιαζουμε τα μωρα γιατι δενονται μαζι μας και μετα θα ηταν δυσκολος για εκεινα τουλαχιστον ο αποχωρισμος.Ο Θανος-φιλος μου απο χρονια-και παντα πολυ ρομαντικος ειχε σταμπαρει ενα ομορφο μωρο με ξανθο κεφαλακι και γαλανα ματια.Μου ειχε εκμηστηρευτει οτι απ ολα τα παιδια αυτο του αρεσε πιο πολυ.Του θυμιζε το ανηψακι του που ζει στη Γερμανια και δεν το βλεπει σχεδον ποτε.
Τα περισσοτερα σε εκεινο το κτιριο παιδια ηταν με ειδικες αναγκες και ψυχολογικα προβληματα..Σε καθε θαλαμο υπηρχα περιπου 6 με 7.Γονεις φυσικα δεν υπηρχαν αλλα ακομα κι αν υπηρχαν..Τελοσπαντων.
Το "δικο μου" μωρο ειχε πολυ λυπημενα ματια.Του εριχνα κλεφτες ματιες οταν καναμε μαθημα με τον βοηθο μεσα στον θαλαμο.Ηταν ασχημο και πολλες φορες αποκρουστικο..
Aγελαστο.
Περασαμε απο ολους τους θαλαμους του νοσοκομειου.
Ενα πρωι ειπα στον Θανο να μην παμε στο μαθημα.Να παμε στον πρωτο θαλαμο εκει που ηταν τα μωρα "μας".Μου ειπε οτι αν δεν παμε στο μαθημα και ανακαλυψουν οτι ειμαστε εκει..σηγουρα θα παιρναμε απουσιες.Του ειπα οτι τις απουσιες δεν τις γλυτωνουμε οπως και να χει.
Δεχτηκε.
Εγω απ το νοσοκομειο ηταν ενας γερακος που πουλουσε λουτρινα αρκουδακια και διαφορα αλλα αντικειμενα για μωρα.Πηραμε απο κει δυο τρια πραγματα και μπηκαμε απ την πισω πορτα του νοκομειου λεγοντας στον φρουρο οτι ειμαστε φοιτητες..
Ανεβηκαμε τις σκαλες τρεχοντας γιατι υπηρχε κυνδινος να μας ανακαλυψει ο βοηθος.
Οταν μπηκαμε στο θαλαμο τα μωρα "μας" μολις ειχαν ξυπνησει.Ο Θανος πηγε πανω απ το κρεβατακι και το κοιτουσε..το κοιτουσε, το χαιδευε.Το πηρε αγκαλια.
Το δικο "μου" ηταν παλι αγελαστο.Ανεκφραστο.Τα μεγαλα μαυρα ματια του με κοιτουσαν εξεταστικα.Οταν το αγκαλιασα κουρνιασε στην αγκαλια μου.Μειναμε αρκετη ωρα εκει..
Ο Θανος χαθηκε στα μπλε ματια του.Σκεφτηκα για μια στιγμη οτι θα γινει χαζομπαμπας οταν αποκτησει το δικο του.
Εφτασε η ωρα να φυγουμε..κι εκει εγινε κατι που δεν το περιμενα απο το δικο "μου" μωρο.Οταν το αφησα στη κουνια του..απλωσε τα χερια του και αρχισε να κλαιει.Ηταν σαν να μου ελεγε"Ηρθες για λιγο και τωρα φευγεις.."Εκεινο το ανεκφραστο,αγελαστο αγορακι..απλωνε τα χερια του και φωναζε με εκεινο το σπαραχτικο του κλαμα "Μεινε!Μη φευγεις κι εσυ οπως εφυγε η μαμα μου".
Κατεβηκα τις σκαλες τρεχοντας παλι..Ο Θανος πισω μου ετρεχε κ αυτος.
"Ρε συ χαλαρωσε..εμεις πρεπει να ειμαστε πιο δυνατοι.Οχι τοσο ευαισθητοι.Ελα βρε κοριτσι μου μη κλαις.."
"Ισως δεν επρεπε να παμε..τους χαρισαμε λιγη στοργη.Τα αγκαλιασαμε,παιξαμε μαζι τους και φυγαμε.Ικανοποιησαμε τις δικες μας επιθυμιες κι εκεινα τα καημενα δεν τα σκεφτηκαμε καθολου"
"Μεινε σ'αυτο τον χωρο..αφου το θελεις.Κανε αυτη την ειδικοτητα που σε εκφραζει..αγκαλιασε τα παιδια που σε εχουν αναγκη.Εσυ θα το κανεις καλυτερα απ ολους"
Μεχρι τοτε δεν ειχα σκεφτει καθολου να ειδικευτω με παιδια.

Πριν λιγες μερες και αρκετα χρονια μετα απο εκεινο το γεγονος κατεθεσα τα χαρτια μου για ειδικοτητα.Εκει συναντησα τον Θανο..
"Να εισαι δυνατη"
"Αραγε τι να κανουν τα μωρα "μας"?
"Θα εχουν μεγαλωσει πια..πανε 4 χρονια"
"Δεν θα μας εχουν αναγκη πια ..ε?"..και χαμογελασα.
"Εκεινα θα εχουν παντα την αναγκη μας.Την αναγκη σου...βοηθησε τα"
"Θα το κανω για εκεινο το μωρο "μου" που απλωνε τα χερια του ικετευτικα.."


Δεν ξερω γιατι εγραψα αυτη την ιστορια.Ισως να σκεφτομαι τον Θανο που περναει δυσκολες ωρες στο πλαι του αδερφου του στη εντατικη.
Ισως να σκεφτομαι οτι με επηρεασε πολυ στην αποφαση μου..
Ισως να σκεφτομαι εκεινα τα παιδια τοτε που ημουν φοιτητρια,σ'εκεινο το παλιο νοσοκομειο.Τοτε που για μια στιγμη περασε απ το μυαλο μου αν τελικα ειμαι αξια να κανω ολα αυτα που ονειρευομαι.

Αληθινη ιστορια (3)

Eμενε στον τριτο οροφο μια εργατικης πολυκατοικιας.Εδω και καιρο ηξερε πως επρεπε να ψαξει νεα στεγη μιας και το κτιρο θα κατεδαφιζοταν.
Μεσα του δεν ηθελε να φυγει.Το αγαπουσε πολυ αυτο το σπιτι κι ας ειχε περασει δυσκολα.
Εβγαινε συχνα στο μικρο γκριζο μπαλκονι και χαζευε τα κρινακια της γειτονισσας.Τα βουητα της πολης δεν τον ενοχλουσαν πια..τα ειχε συνηθησει.
Μεσα στο δωματιο η πολυταραχη ζωη του,ειχε μαζευτει σε πεντε εξι κουτια.Βιβλια,δισκοι,λιγα ρουχα και σουβενιρ απο διαφορες γκομενες που περασαν και "εκαναν" πως ξεχασαν κατι..
Καθησε στραβα στην πολυθρονα.Σχεδον υποτιμητικα περιεργαστηκε για αλλη μια φορα τον χωρο και εφτυσε πανω στο ξυλινο πατωμα."Δικο μου ειναι?"σκεφτηκε..και τα ματια του καρφωθηκαν πανω στο στρωμα.
Ενα γδαρμενο και βρωμικο στρωμα με ενα κομματι παλιο ξεραμενο αιμα στη μεση.
Θυμηθηκε εκεινη τη μικρη που εφερε σπιτι και ξεπαρθενεψε.Με το ζορι ηταν δεκαεφτα χρονων.Σηκωθηκε να βαλει ενα ουισκυ και γυρισε σκοτεινιασμενος."Τι διαολο ρε πουστη μου?Πως μου καρφωθηκε παλι το πουτανακι στο μυαλο"?Δεν παραδεχτηκε ποτε τις ενοχες του.Για κεινον ηταν ενα πορνιδιο που γουσταρε να γαμηθει.Για κεινη ηταν ο πρωτος αντρας που αγαπησε και που μπηκε μεσα στον κολπο της σαν ζωο.
Εφτυσε ξανα στο πατωμα σαν να διαμαρτυροταν.Εφυγε και αφησε την πορτα ανοιχτη..αλλωστε δεν ειχε τιποτα πολυτιμο να του κλεψουν.
Εκατσε σε ενα μικρο παγκακι κοντα στο σπιτι και αναρωτηθηκε αν τελικα αξιζει να ζει..εστω και για κεινα τα μωβ ονειρα που ειχε κανει.Πενθιμα ονειρα.Ορφανα ονειρα...
"Βρε παλιομαλακα σκατα τα εχεις κανει με ολους".
Το μυαλο του ετρεξε παλι στα κρινακια της γειτονισσας,παρακαλουσε τα κρυα βραδια να ανθισουν.Μονο εκεινα του εδειναν ζωη.
Και ενα ακομα του εδεινε ζωη...οτι εκεινο το κοριτσι ζει ακομα.
Θα μπορουσε να το ειχε σκοτωσει απο την καυλα που ενιωθε οταν εμπαινε με μανια στο στενο μουνι της!
Οταν εκεινη εβλεπε την αγαπη και την τρυφεροτητα να φανταζουν σαν φαρο απο μακρυα σε μια φουρτουνιασμενη θαλασσα!

Ευχαριστω τον Νταρκ για τις λεξεις:ενοχες,κρυα βραδυα,μωβ ονειρα,κρινακια και φαρος που μου εμπιστευτηκε.

Το τραγουδι που παιζει σημερα στο μπλογκ μου ειναι αφιερωμενο στον φοιτητη και στον Κρετινων.

Φωτογραφησου!